Tomek W's Blog

Przed zrobieniem drugiej warstwy zbrojonej w narożnikach wklejamy profile z siatką, które chronią te miejsca przed uszkodzeniem. Jest to konieczne w miejscach szczególnie narażonych na uszkodzenia – wtedy ścianę zabezpiecza się dwiema, a nie jedną warstwą siatki zbrojącej. Podwójne układanie siatki jest konieczne w narożach okiennych, narożach ścian, przy okapach – chyba, że jest tam specjalna listwa narożnikowa.

Teraz czas na drugą warstwę zaprawy i chwilę cierpliwości. Jak tylko osiągnie ona odpowiednią wytrzymałość – możemy naklejać płytki.

W tym celu stabilizujemy ocieplenie kołkami. Plastikowe kołki (8 na 1m2) umieszczano w nawierconych otworach i wbijano ich metalowe trzpienie. Więcej kołków przewidziano w sąsiedztwie naroży domu. Kołki powinny być umieszczane w narożach między płytami i w ich środkowych częściach. Liczba kołków powinna być zgodna z zaleceniami producenta systemu. Czasem kołki nie są konieczne, ale w przypadku ocieplania starego domu, zazwyczaj należy ich użyć. Kołki nie powinny być zbyt mocno wciskane w warstwę termoizolacji, ponieważ powstające wówczas zagłębienia w płytach po wypełnieniu klejem lub masą zbrojącą pozostają długo wilgotne, a zimą mogą nawet przemarzać. Na otynkowanej elewacji widać wtedy ciemne, regularnie rozmieszczone, okrągłe plamy. Mogą być one widoczne również latem, zwłaszcza rano, gdy osiada rosa, dlatego warto zadbać o prawidłowe wykonanie tej czynności podczas prac remontowych.

Po ociepleniu ścian przygruntowych przystępujemy do dalszego ocieplania i sukcesywnie pniemy się w górę ściany. Kolejną warstwę termoizolacji zaczynamy nakładać od naroży domu. Ponad cokołem stosujemy grubsze, 15 centymetrowe płyty. Ocieplenie ścian ponad cokołem ma większą grubość niż ocieplenie poniżej. Płyty przyklejamy do ścian za pomocą ZK Ecorock (dziś zastąpionej ZK ECOROCK Normal W). Nakładamy ją na płyty w formie pasa obwodowego i kilku placków w środkowej części. W narożnikach ścian płyty muszą być ze sobą przewiązane na mijankę. W praktyce powinno to wyglądać następująco: co druga płyta z jednej ze ścian powinna wystawać poza narożnik na odległość równą grubości swojej i kleju, którym jest przyklejona. Z tak zamontowanymi płytami muszą się zazębić płyty ze ściany po drugiej stronie narożnika. Wzajemne zazębienie zwiększy wytrzymałość ocieplenia w narożniku domu.

Przeszlifowaliśmy wełnę na cokole, aby ocieplenie miało równą powierzchnię. Szlifowanie wykonuje sie w celu wyrównania nierówności płyt. Jeśli pozostawi się je nieoszlifowane, nierówności odwzorują się na powierzchni tynku i elewacja będzie miała nieestetyczny wygląd. Teraz już możemy przystąpić do wykonywania warstwy zbrojonej. Nanosimy więc pierwszą warstwę masy ZZ Ecorock (dziś zastąpioną przez ZZ-ECOROCK Normal W) i od razu zaczynamy wtapiać w nią pasy siatki zbrojącej. W miejscu naroży siatka z jednej strony ściany musi zachodzić na mniej więcej 10 cm na ścianę sąsiednią Tak powstała pierwsza warstwa zbrojona.

Kolejnym etapem prac jest ocieplenie części przygruntowej. W związku z tym, ze jest wysoka i sięga aż do poziomu parteru, postanowiliśmy podzielić ją na dwie części. Pierwszą z nich jest cokół do wysokości 0,5 metra nad ziemią, który będzie wykończony płytkami klinkierowymi, a druga część obejmuje powierzchnie ścian od cokołu do parteru. Zostanie ona otynkowana i urozmaicona ozdobnymi bonami.

Dzięki dobremu stanowi tynku cementowo-wapiennego nie musieliśmy go skuwać, ani naprawiać. Mogliśmy pozwolić sobie jedynie na odpowiednie przygotowanie go do planowanych prac. Oczyściliśmy go wodą pod ciśnieniem i po wyschnięciu pomalowaliśmy preparatem gruntującym, by zmniejszyć jego chłonność. Odnowiliśmy także hydroizolację ścian piwnicznych – pomalowaliśmy je masą bitumiczną.

Teraz na wysokości 0,5 m mocujemy listwę startową. Doprowadzimy do niej ocieplenie części podziemnej. Listwa powinna wystawać 2 cm poza powierzchnię warstwy izolacyjnej, żeby stworzyć tak zwany kapinos, czyli krawędź, z której skapywać będą krople wody deszczowej spływające po ścianie.

Do ocieplenia tej części domu wybraliśmy płyty FASROCK MAX (dziś zastąpione przez FRONTROCK MAX E) ze skalnej wełny mineralnej o grubości 10 cm. Przyklejamy je za pomocą kleju bitumicznego. Klej na płyty FASROCK MAX nakładamy metodą punktowo-obwodowa z sześcioma plackami po środku i ramką wokół płyty.

Tak jak na dachu, i tutaj mocujemy płyty „na mijankę”, z przesunięciem pionowych krawędzi. Płyty musza być dokładnie dociskane do podłoża, ponieważ żadne wolne przestrzenie nie mogą się pojawić między ich krawędziami. Równie dużą uwagę przywiązujemy do tego, by powierzchnia ocieplenia tworzyła równą płaszczyznę, dlatego przez cały czas trwania prac nie rozstajemy się z poziomnicą.

Wełna mineralna sama w sobie jest hydrofobizowana, powinna być jednak dodatkowo osłonięta szczelną warstwą hydroizolacyjną. Teraz już tylko obkładamy hydroizolację sztywną folią kubełkową, która chroni ją przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Zaczynamy ocieplanie domu od samych fundamentów. Na pierwszy ogień idzie podziemna część ścian piwnicznych, które sukcesywnie odkopujemy aż do ław fundamentowych. I tutaj mamy sporo szczęścia, ponieważ są w dobrym stanie – nie ma zawilgoceń, ani pęknięć. Przy okazji tak dużych prac, a także by mieć pewność prawidłowego wykonania izolacji termicznej, odnawiamy hydroizolację i w tym celu malujemy odsłonięte powierzchnie masą bitumiczną.

Obecnie najpopularniejszą metodą ocieplenia ścian zewnętrznych jest bezspoinowy system ociepleń w kręgu fachowców nazywany coraz częściej ETICS (External Thermal Insulation Composite System). Cieszy się on dużym powodzeniem ze względu na stosunkowo prosty i nieskomplikowany technologicznie montaż. ETICS polega na zamocowaniu do zewnętrznej powierzchni ściany izolacji termicznej, np. ze skalnej wełny mineralnej, a następnie wykonaniu warstwy zbrojącej i nałożeniu tynku cienkowarstwowego. Bardzo ważne jest, by prace te zostały wykonane z należytą starannością i przy użyciu wysokiej jakości materiałów.

My w naszej modernizacji wykorzystaliśmy system ECOROCK MAX, dzis zastapiony przez system ECOROCK FF - kompletny system do ociepleń ścian zewnętrznych. Produkty, które wchodzą w skład systemu i będą nam potrzebne do wykonania ocieplenia to:

płyty termoizolacyjne ze skalnej wełny mineralnej FASROCK MAX o współczynniku przewodzenia ciepła – 0,037 W/(mK);

zaprawa do ich przyklejania – ZK Ecorock owydajności 6 kg/m²;

zaprawa do warstwy zbrojonej – ZZ Ecorock o wydajności 6 kg/m²;

siatka zbrojąca zwłókna szklanego – SZ Ecorock;

kołki do mocowania wełny – WK Ecorock

podkład tynkarski – PT Ecorock, o wydajności 0,2 kg/m²;

tynk mineralny – DR Ecorock o granulacji 2 mm i wydajności 3,5 kg/m².

Dobrą wiadomością okazał się fakt, że tynk pozostał w bardzo dobrym stanie i nie trzeba było go skuwać ani naprawiać. Pozostało zatem przygotowanie ścian do ocieplania metodą lekką mokrą, czyli zadbanie o to, żeby były wyczyszczone, suche i pozbawione nalotów pochodzenia organicznego.

Po ociepleniu dachu, musimy go odpowiednio zabezpieczyć. W tym celu nakładamy papę podkładową. Pasy rozmieszczamy równolegle do krawędzi dachu, zaczynając od strony okapu. Pasy papy, zarówno podkładowej jak i wierzchniego krycia, muszą być układane od strony okapu lub odpływu dachowego w górę. To samo dotyczy hydroizolacji z folii PCW lub EPDM – klejonej na zimno lub mocowanej mechanicznie i uszczelnianej na połączeniach.

Papę przyklejamy za pomocą specjalnego klejy bitumicznego. Papę podkładową mocujemy do podłoża łącznikami mechanicznymi umieszczanymi przy jej dłuższych krawędziach – w naszym przypadku są to odpowiednio rozmieszcone kołki. Ułożona papa mocowana musi mieć szczelnie zgrzaną krawędż zakładu. Podczas układania pilnujemy, żeby każdy pas zachodził na kolejny co najmniej 10-15 cm. Na koniec, po ułożeniu, papę wierzchniego krycia zgrzewamy całą powierzchnią z podłożem.

Żeby papa nie zginała się w narożnikach pod kątem prostym, użyjemy pewnej sztuczki i sięgniemy po kliny dachowe. Wąskie płyty z wełny mineralnej o przekroju trójkątnym sprawią, że zamiast kąta prostego, w złączeniach ze ścianami, zwiększymy kąt do 135 stopni.

Ostatnim akordem prac dachowych jest pokrycie całej powierzchni papą wierzchniego krycia, u nas jest to papa modyfikowana SBS z osnową poliestrową.

Współczynnik przenikania ciepła przez dach przed remontem wynosił 0,79 W/(m²K). dzięki naszym działaniom zmniejszyliśmy go do 0,21 W/(m²K).

Projekt termomodernizacji zakładał zmianę dachu z dwuspadowego w jednospadowy. Zdecydowaliśmy się na stworzenie wymaganego spadku za pomocą klinowych płyt ze skalnej wełny mineralnej (system Dachrock SPS – są to płyty na zamówienie, tworzone dla konkretnego dachu na podstawie projektu). Układamy je jako kolejną warstwę na już zamontowanej izolacji i w ten sposób uzyskujemy wymagany w projekcie spadek.

Na paroizolację kładziemy izolację z wełny skalnej. Do ocieplenia stropodachu wybraliśmy duże, twarde płyty z wełny mineralnej ROCKWOOL MONROCK MAX o grubości 15 cm. Zaczynamy układanie od naroża dachu. Stosujemy metodę układania mojankową – płyty przylegają ściśle, jedna do drugiej, tak że ich boczne krawędzie nie są w jednej linii. Po zaizolowaniu dachu pierwszą warstwą trzeba trochę uwagi poświęcić nowobudowanej ściance attykowej. Ocieplamy ją również, naklejając na nią za pomocą kleju bitumicznego płyty z wełny skalnej grubości 6 cm.

Po wzorcowym niszczeniu i usuwaniu starych elementów trzeba posprzątać. Jest to idealny moment na podwyższenie kominów i kominków wentylacyjne o 60cm, a także czas na wyrównanie stropu warstwą zaprawy podkładowej.

Przed położeniem izolacji właściwej musimy wykonać paroizolacje, która jest konieczna przy prawidłowym ociepleniu dachu, ponieważ będzie zatrzymywała wilgoć, która mogłaby się przedostawać przez strop od „spodu”, czyli od ogrzewanych pomieszczeń. Warstwę paroizolacyjną z papy, folii lub roztworu bitumicznego należy nanieść na warstwę wodnego lub rozpuszczalnikowego roztworu bitumicznego. Rozważaliśmy użycie folii, jednakże w związku z dużą porowatością i nierównością podłoża, zdecydowaliśmy się na roztwór bitumiczny i dach został pokryty jego dwoma warstwami, które będą stanowiły nasze zabezpieczenie przed wilgocią.

Po skuciu kilofami całej szlaki i usunięciu gzymsów, które przeszkadzałyby w prawidłowym połączeniu warstw termoizolacyjnych dachu i ścian zewnętrznych, konieczne jest także usunięcie starej ścianki attykowej i zastąpienie jej nową – murujemy ją z bloczków betonu komórkowego, z trzech stron dachu, tak by wystawała 25-30 cm ponad pokrycie.

Przed położeniem nowego ocieplenia, czeka nas usunięcie wszystkich warstw izolacyjnych z dachu, aż do samego stropu. Żeby było wygodniej wykorzystujemy spust rurowy, który przymocowaliśmy do budynku. Dzięki temu nie trzeba znosić śmieci schodami, ani spuszczać ich na linie z dachu.

Wchodzimy na dach – jest to płaski dach dwuspadowy o konstrukcji stropodachu niewentylowanego o powierzchni 94 m2. Jego część nośna wykonana została z żelbetowych belek i wypełnienia z pustaków stropowych DZ-3. Izolacja termiczna miała grubość 7 cm i zrobiono ją z archaicznych materiałów – żużlu i płyt z trzciny. Pokryty był tradycyjnie papą.

Formalności

Planowane prace termomodernizacyjne wystarczy zgłosić w starostwie powiatowym. Po upływie 30 dni od zgłoszenia można rozpoczynać prace, o ile w tym czasie starosta nie wyrazi sprzeciwu. Dotyczy szeregu prac, takich jak: ocieplanie ścian i dachu, wymiana okien, drzwi i instalacji grzewczej oraz montaż kolektorów słonecznych. Ingerencje w konstrukcję budynku (np. przebudowa wejścia) wymagają już uzyskania pozwolenia na budowę.

W naszym przypadku modernizacja nie wymaga pozwolenia na budowę co znacząco ułatwia cały proces. Dokonując zgłoszenia (odpowiedni formularz dostępny na stronach starostwa powiatowego) powoli przygotowujemy się do prac budowlanych.

Projekt i harmonogram.

Architekt Agnieszka Cena-Soroko z Dolnośląskiej Agencji Energii i Środowiska zaplanowała przemianę stylistyczną budynku. My, po otrzymaniu projektu od architekta zaczynamy tworzenie harmonogramu prac budowlanych. Z projektem i harmonogramem czekaliśmy na wiosnę, żeby rozpocząć modernizacje.

Wstępne prace

Przed wszystkimi zaplanowanymi pracami najlepiej jest się do nich porządnie przygotować. Usuwamy z elewacji przedmioty, które mogą przeszkadzać, naprawiamy drobne usterki w ścianach. Szykujemy budynek do rozpoczęcia prac remontowych. Ocieplanie zaczynamy od samej góry. Na pierwszy ogień idzie stropodach! Ale o tym już w kolejnej części.

Dokonaliśmy opomiarowania budynku zimą, w sezonie grzewczym, żeby sprawdzić faktyczne zużycie energii potrzebnej do ogrzania domu. Przy pomocy doradców energetycznych przeprowadziliśmy badania termowizyjne, które wspierają audyt energetyczny i pozwalają uzyskać jak najpełniejsze dane o największych stratach energii. Audytor/doradca po zbadaniu budynku określił, które jego elementy są odpowiedzialne za straty energii i w jakim stopniu. Sprawdził także sprawność systemu grzewczego i szczelność okien, by postawić pełną „diagnozę” o stanie energetycznym domu.

Zamontowaliśmy w budynku dwa czytniki pomiaru temperatury: wewnątrz budynku w centralnym miejscu oraz na zewnątrz budynku na ścianie północnej lub skierowanej najbardziej w stronę północną. Ponadto zamontowany został dodatkowy czytnik połączony z piecem grzewczym w celu uzyskiwania pomiarów dotyczących zużywanej energii. Na etapie opomiarowania korzystaliśmy z ogólnie dostępnego oprogramowania TAC. Jest to system służący do przeprowadzania pomiarów wydajności kotła grzewczego, temperatur wewnątrz i na zewnątrz budynku oraz zużycia gazu. Program pozwolił nam na uzyskanie dokładnych danych:

• dobowego zużycia energii w GJ (giga Jule) i kWh (kilo-wato-godziny)
  

   

  
  

• wydajność średnią mocy kotła grzewczego - pomiary odczytywane były co godzinę
  

   

  
  
  

• średnią temperaturę co godzinę
  

   

  
  
  

• średnią temperaturę dobową
  

   

  
  
  

Zdjęcia termowizyjne wykonano w dniu 21 marca 2007 w godzinach: od 21.00 do 22.00. Badania wykonane były w temperaturze od 2,5 Co do 1,0 Co z dokładnością pomiaru +/- 0,1 Co, przy nieznacznym wietrze północno-wschodnim i przy wilgotności około 52 %. Badane były płaszczyzny o emisyjności 0,96. Zdjęcia termowizyjne wykonano za pomocą kamery termowizyjnej VARIOCAM z dokładnością pomiaru +/- 0,1 Co, analizy wykonano za pomocą programu komputerowego IRBIS Plus 2.2.

Badanie za pomocą sprzętu termowizyjnego polega na pomiarze energii elektromagnetycznej, która przekazuje badany budynek. Za pomocą termografii można wykrywać wady izolacji termicznej przegród, mostki termiczne, oraz nieszczelności umożliwiające ucieczkę ciepła w wyniku zintensyfikowanej wentylacji. Zdjęcia termograficzne pozwalają określić wartość temperatury na podstawie zarejestrowanego termogramu powierzchni, w niektórych przypadkach ocenić stopień zawilgocenia izolacji termicznej oraz oszacować izolacje termiczna przegród

Spoglądamy prawdzie w oczy. Wyniki.

Wskaźnik sezonowego zapotrzebowania na ciepło E (jeszcze przed wprowadzeniem znowelizowanych rozporządzeń wprowadzających pojęcie energi pierwotnej) wynosi 511,56 kWh/m2/rok. Obecnie, domy o takiej kubaturze mają wskaźnik E na poziomie około 140 kWh/m2/rok. 500 kWh/m2/rok to zdecydowanie za dużo.

Audyt wykazał, że konieczne jest wykonanie ocieplenia 249 m2 ścian zewnętrznych, co spowoduje zmniejszenie współczynnika przenikania ciepła U [W(m2*K)] z 1,28 do 0,25 oraz 94 m2 stropodachu, co obniży współczynnik U z 0,79 na 0,21. Termoizolacji podlega również 45 m2 ścian przyziemia – do 50 cm ponad poziom gruntu – a także ściany fundamentowe i piwniczne na powierzchni 14 m2. Dodatkowo duże straty generował daszek nad wejściem do budynku oraz płyta balkonowa nad garażem, więc i one wymagają termomodernizacji, w celu zlikwidowania mostków termicznych istniejących w tych miejscach.

System grzewczy oraz wentylacyjny zostawiamy na szczęście bez zmian, okazuje się, ze ma on wystarczającą sprawność. Natomiast okna były wcześniej już wymienione i również nie wymagają wymiany. Wstępny koszt modernizacji domu szacunkowo będzie wynosił 87 705 zł. Największa część tej kwoty przypada na ściany – 61 652 zł oraz stropodach – 14 081 zł. .

Dokonaliśmy opomiarowania budynku zimą, w sezonie grzewczym, żeby sprawdzić faktyczne zużycie energii potrzebnej do ogrzania domu. Przy pomocy doradców energetycznych przeprowadziliśmy badania termowizyjne, które wspierają audyt energetyczny i pozwalają uzyskać jak najpełniejsze dane o największych stratach energii. Audytor/doradca po zbadaniu budynku określił, które jego elementy są odpowiedzialne za straty energii i w jakim stopniu. Sprawdził także sprawność systemu grzewczego i szczelność okien, by postawić pełną „diagnozę” o stanie energetycznym domu.

Zamontowaliśmy w budynku dwa czytniki pomiaru temperatury: wewnątrz budynku w centralnym miejscu oraz na zewnątrz budynku na ścianie północnej lub skierowanej najbardziej w stronę północną. Ponadto zamontowany został dodatkowy czytnik połączony z piecem grzewczym w celu uzyskiwania pomiarów dotyczących zużywanej energii. Na etapie opomiarowania korzystaliśmy z ogólnie dostępnego oprogramowania TAC. Jest to system służący do przeprowadzania pomiarów wydajności kotła grzewczego, temperatur wewnątrz i na zewnątrz budynku oraz zużycia gazu. Program pozwolił nam na uzyskanie dokładnych danych:

[*]dobowego zużycia energii w GJ (giga Jule) i kWh (kilo-wato-godziny)

[*]wydajność średnią mocy kotła grzewczego - pomiary odczytywane były co godzinę

[*]średnią temperaturę co godzinę

[*]średnią temperaturę dobową

http://www.rockwool.pl/files/RW-PL/Termomodernisation/Step%201/pomiary1.jpg" rel="external nofollow">http://www.rockwool.pl/files/RW-PL/Termomodernisation/Step%201/pomiary1.jpg

Zdjęcia termowizyjne wykonano w dniu 21 marca 2007 w godzinach: od 21.00 do 22.00. Badania wykonane były w temperaturze od 2,5 Co do 1,0 Co z dokładnością pomiaru +/- 0,1 Co, przy nieznacznym wietrze północno-wschodnim i przy wilgotności około 52 %. Badane były płaszczyzny o emisyjności 0,96. Zdjęcia termowizyjne wykonano za pomocą kamery termowizyjnej VARIOCAM z dokładnością pomiaru +/- 0,1 Co, analizy wykonano za pomocą programu komputerowego IRBIS Plus 2.2.

http://www.rockwool.pl/files/RW-PL/Termomodernisation/Step%201/termo1.jpg" rel="external nofollow">http://www.rockwool.pl/files/RW-PL/Termomodernisation/Step%201/termo1.jpg http://www.rockwool.pl/files/RW-PL/Termomodernisation/Step%201/termo2.jpg" rel="external nofollow">http://www.rockwool.pl/files/RW-PL/Termomodernisation/Step%201/termo2.jpg http://www.rockwool.pl/files/RW-PL/Termomodernisation/Step%201/termo5.jpg" rel="external nofollow">http://www.rockwool.pl/files/RW-PL/Termomodernisation/Step%201/termo5.jpg

Badanie za pomocą sprzętu termowizyjnego polega na pomiarze energii elektromagnetycznej, która przekazuje badany budynek. Za pomocą termografii można wykrywać wady izolacji termicznej przegród, mostki termiczne, oraz nieszczelności umożliwiające ucieczkę ciepła w wyniku zintensyfikowanej wentylacji. Zdjęcia termograficzne pozwalają określić wartość temperatury na podstawie zarejestrowanego termogramu powierzchni, w niektórych przypadkach ocenić stopień zawilgocenia izolacji termicznej oraz oszacować izolacje termiczna przegród

Spoglądamy prawdzie w oczy. Wyniki.

Wskaźnik sezonowego zapotrzebowania na ciepło E (jeszcze przed wprowadzeniem znowelizowanych rozporządzeń wprowadzających pojęcie energi pierwotnej) wynosi 511,56 kWh/m2/rok. Obecnie, domy o takiej kubaturze mają wskaźnik E na poziomie około 140 kWh/m2/rok. 500 kWh/m2/rok to zdecydowanie za dużo.

Audyt wykazał, że konieczne jest wykonanie ocieplenia 249 m2 ścian zewnętrznych, co spowoduje zmniejszenie współczynnika przenikania ciepła U [W(m2*K)] z 1,28 do 0,25 oraz 94 m2 stropodachu, co obniży współczynnik U z 0,79 na 0,21. Termoizolacji podlega również 45 m2 ścian przyziemia – do 50 cm ponad poziom gruntu – a także ściany fundamentowe i piwniczne na powierzchni 14 m2. Dodatkowo duże straty generował daszek nad wejściem do budynku oraz płyta balkonowa nad garażem, więc i one wymagają termomodernizacji, w celu zlikwidowania mostków termicznych istniejących w tych miejscach.

System grzewczy oraz wentylacyjny zostawiamy na szczęście bez zmian, okazuje się, ze ma on wystarczającą sprawność. Natomiast okna były wcześniej już wymienione i również nie wymagają wymiany. Wstępny koszt modernizacji domu szacunkowo będzie wynosił 87 705 zł. Największa część tej kwoty przypada na ściany – 61 652 zł oraz stropodach – 14 081 zł.

Na cele całej akcji zorganizowaliśmy konkurs skierowany do studentów Politechniki Wrocławskiej na przygotowanie projektu modernizacji obiektu. Zarówno od strony wizualnej jak również od strony energetycznej, tak by oszczędności z modernizacji przyniosły wymierne korzysci a zwrot inwestycji nastapił w jak najkrótszym czasie.

Spośród złożonych prac wybraliśmy kilka, które posłużyły nam pomocą w dalszych etapach działania, gdzie już uprawniony architekt zaprojektował ostateczną formę obiektu.

http://forum.muratordom.pl/images/misc/pencil.png" rel="external nofollow">http://forum.muratordom.pl/images/misc/pencil.png

Zadanie przed jakim stanęliśmy – ocieplić typowy dom jednorodzinny z kostki, taki jak budowane w latach 60-tych i 80-tych. Prace związane z termomodernizacją, które zakrawają na generalny remont, warto wykorzystać również do nadania mu bardziej nowoczesnego charakteru. Jak się do tego zabrać?

Poniższy dziennik obrazuje, jak przeprowadzić taką modernizację krok po kroku, na podstawie rzeczywistego obiektu zmodernizowanego w roku 2009-2010 w Zielonej Górze.