dorkaS's Blog

24 sierpnia rano dach dom wyglądał następująco:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/jeszcze-bez-dachu.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/jeszcze-bez-dachu.jpg

Dzień później już tak:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie6.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie6.jpg

A tak 26 sierpnia:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie7.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie7.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie9.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie9.jpg

Panowie od dachu uwijają się jak w ukropie. Naprawdę miło spojrzeć.

Daszek nad wejściem:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie11.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie11.jpg

Trzydniowa inspekcja dobiega końca, wracam do domu. Za dwa tygodnie mam nadzieję na własne oczy zobaczyć postępy.

Podczas tego pobytu udało mi się załatwić jedną rzecz: potencjalne przeniesienie słupa ustawionego przez energetykę.

Otwarta została również puszka Pandory: developer, który zakupił działki sąsiadujące za nami zorientował się, że ma za wąską drogę dojazdową i będzie miał problem z WZtkami. I zaczęło się małe piekło, ale o tym opowiem w innym odcinku.

W każdym razie dotąd budowa, dzięki takim Ekipom była po prostu przyjemnością. Stosunki sąsiedzkie z zasiedziałymi mieszkańcami bez zarzutu. Ale developer będzie mnie kosztował sporo nerwów.

Pan z ekipy od dachu długo wzbraniał się przed rzeźbieniem krokwi, ale w końcu ustąpił i dał się do nich przekonać. Opowiadał później, że już ze trzy lata takich nie robił.

Panowie powywijali piłami łańcuchowymi i nasze rzeźbione krokwie wyglądają następująco:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie1-1.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie1-1.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie4.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie4.jpg

A tu poniżej próba lakierobejcy o kolorze "teak":

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie2.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/krokwie2.jpg

9 dni później widać już było mury poddasza. Dzięki uprzejmości naszych sąsiadów również i my mogliśmy je zobaczyć. A wyglądały następująco:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/mury-poddasza-1.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/mury-poddasza-1.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/mury-poddasza-2.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/mury-poddasza-2.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/mury-poddasza-3.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/mury-poddasza-3.jpg

Strop został wylany prawie miesiąc temu (tj. 6 sierpnia 2009).

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/strop-polnoc-1.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/strop-polnoc-1.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/strop-schodki-1.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/strop-schodki-1.jpg

Układ stropu przed zakończeniem schodów miał być nieco inny, ale przez przypadek zyskaliśmy trochę korytarza na poddaszu... a straciliśmy go na parterze.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/strop-zachod-1.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/strop-zachod-1.jpg

Panowie budują, podnoszą mury gdzie jeszcze trzeba. I formują strop.

Tradycyjnie, jak w prawie każdym dzienniku, stemplowy las.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/stemple-pokoj.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/stemple-pokoj.jpg

Moja wieża obserwacyjna z oknami na trzy strony czyli kuchnia.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/stemple-balkon.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/stemple-balkon.jpg

Widok od strony garażu:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/strop-przedni-widok.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/strop-przedni-widok.jpg

Panowie wrócili. Budują dalej. Trzy dni później (1 sierpnia) dom zaczyna obrastać w nadproża.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/nadproza.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/nadproza.jpg

W międzyczasie odpoczywamy na wakacjach i co jakiś czas z pobliskiego Ojcowa dojeżdżamy, żeby doglądnąć budowy lub pozałatwiać materiały.

I jesteśmy z powrotem w Polsce. Niedługo dostanę samochodowstrętu.

28 lipca, drobna inspekcja budowy. Mury nie podrosły w ciągu trzech ostatnich dni. Ekipy na razie nie ma, kończą robotę gdzieś indziej.

Nasi budowlańcy podobają mi się również dlatego, że zostawiają za sobą porządek. Za każdym razem gdy wyjeżdzają, choćby na weekend. Sami popatrzcie.

Tu stoimy w progu drzwi wejściowych:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/widok_wejsciowy.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/widok_wejsciowy.jpg

Na końcu korytarza widać pokój dzienny:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/widok_korytarzowy.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/widok_korytarzowy.jpg

Przeszliśmy do części jadalnianej w pokoju dziennym vel salonie:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/widok_salonowy.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/widok_salonowy.jpg

Po czterech dniach (21 lipca) ekipa wróciła na budowę. Dowieziono pierwszą partię pustaków. Gdy przybyłam na miejsce ukazał mi się taki widok:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/mury1.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/mury1.jpg

A dzień później tak:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/salon.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/salon.jpg

To jest wejście z przyszłego tarasu do pokoju dziennego.

A tu poniżej mamy widok na kuchnię i wejście do domu.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/wejscie.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/wejscie.jpg

To bardzo miły etap budowy, wszystko rośnie jak na drożdżach i cieszy oko. I wydaje się, że wszystko już tuż tuż ...

I to tyle podczas tego pobytu w Polsce. Ale nie jest źle, za cztery dni wracamy, tym razem na wspólne wakacje. Nie ma jak sobie wyjeździć roczną normę kilometrów w miesiąc.

Po przyjeździe do Krakowa byłam przekonana, że pomyliłam strefy klimatyczne. Panowie budujący również wyglądali jakby za chwilę miała ich apopleksja trafić.

Na słupie pojawiła się skrzyneczka do prądu. Na razie bez skrzyneczki numer dwa, więc prąd pożyczamy od sąsiadów.

Fundamenty zostały zasypane piaskiem i zostały ułożone rury kanalizacyjne (16 lipca). Następnego dnia podjechała betoniara i wypełniła fundamenty chudziakiem.

W międzyczasie wyrosła również druga ściana, a fundamenty zostały zaizolowane styropianem i na zewnątrz pociągnięte abizolem.

Brakło odrobinę betonu, ale to już zostanie uzupełnione później ręcznie.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/abizol.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/abizol.jpg

Ten tajemniczy otwór to moja spiżarnia.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/chudziak3.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/chudziak3.jpg

A euro spada i spada. Zatrzymało się dziś na 4.29. Jutro będzie jeszcze słabsze, ale o tym jeszcze nie wiem.

Studnia już jest, woda jest na 11 metrze. Nie było jeszcze inauguracji, bo brak na razie pompy. Studniarze mają kupić i dowieźć.

Przed wyjazdem małżonek zrobił zdjęcie pewnemu gapiowi z pobliskiej lampy. Nie wiem, czy czegoś od nas chciał, ale mam nadzieję, że wybierał się do sąsiadów.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/bociek.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/bociek.jpg

Bloczki bardzo szybko trafiły na miejsce swojego przeznaczenia. Raptem kilka dni po rozpoczęciu budowy, 9 lipca, nasze fundamenty zaczęły nabierać kształtów. I to bardzo realnych.

Uprzejmie proszę o zwrócenie uwagi na fosę biegnącą wzdłuż fundamentów. Niewątpliwie będzie to budowla obronna. Chyba, że wymienimy ziemię :) Żeby napełnić fosę potrzeba krótkiego intensywnego deszczu. Woda długo się utrzymuje, nie należy zaprzątać sobie głowy jej częstym uzupełnianiem.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/fundamenty1.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/fundamenty2.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/fundamenty3.jpg

I widok na całość:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/fundamenty4.jpg

Studnia kopie się nadal. A my będziemy mieć przerwę w nadzorowaniu budowy. Mąż wraca do domu, a mi trafił się służbowy wyjazd do Krakowa. Bardzo się cieszę, przy okazji za cztery dni podotykam wszystkiego z bliska.

Oryginalna nazwa naszego domu nadana w pracowni Archon to "dom w groszku". Tam zresztą wszystkie domy mają nazwy związane z roślinami. Patrząc jednak na naszą budowę dochodzę do wniosku, że równie poetycko brzmią nazwy "dom w błocie", "dom w madach", "dom w glinie", "dom w szlamie", "dom w wodzie". Wiosną, gdy przyjdzie się tam dostać z pewnością kilka innych nazw jeszcze dojdzie.

Wiedziałam, że glina jest tłusta, ale aż tak ??? Ile razy trzeba myć buty, żeby je doprowadzić do stanu pierwotnego?

Ciąg dalszy retrospekcji.

Wylane ławy.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/wylana_lawa.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/wylana_lawa.jpg

W międzyczasie pojawiły się bloczki fundamentowe. Bardziej opłacało się je sprowadzić ze Śląska niż kupić w Krakowie. W tle widać trójnóg przygotowany do bicia studni.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/studnia.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/studnia.jpg

Jako następny tego dnia wkroczył do akcji pan koparkowy. Był relatywnie tani, dokładny i w związku z tym bardzo powolny. Prace wykopaliskowe zaczął późnym popołudniem i zakończył w egipskich ciemnościach przed północą. Istnieją koparki z noktowizorem? Pewnie tak...

Tu początki akcji "wykopy":

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/koparka-1.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/koparka-1.jpg

Krajobraz po bitwie widziany okiem aparatu dnia następnego jakoś mało do mnie przemawiał. Niestety postępy śledziłam jedynie przez internet, więc nie mogłam skonfrotować tego z rzeczywistością.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/wykopy.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/wykopy.jpg

Podobno wykopy były całkiem całkiem porobione i nie trzeba było wiele poprawiać ręcznie:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/row.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/row.jpg

Woda niechętnie wnika w naszą glebę. Ta na powyższym zdjęciu to efekt krótkotrwałej ulewy. Cały czas zastanawiam się, czy jednak nie warto było walczyć o piwnice. Wiem, że koszty nie przemawiały za tym, ale uwielbiam mieć mnóstwo dodatkowych pomieszczeń. Gdzie można wrzucać tysiące niepotrzebnych gratów, do których zagląda się raz na ruski miesiąc. Tak po prostu mam. Ale niestety jest już po sprawie. Teraz mogę tylko rozważać małą gustowną ziemianeczkę.

Nasi panowie budowniczowie nie tracili czasu i postawili szybciutko pierwszą, naistotniejszą budowlę na działce. Skręcili też zbrojenia. A w międzyczasie dojechał świecący nowością garaż blaszak.

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/zbrojenie_law.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/zbrojenie_law.jpg

Gdy już się wykonało pierwszy krok, akcja potoczyła się wartko.

6 lipca wkroczył do akcji geodeta, zaczęło się odszukiwanie słupków granicznych i działka się nam istotnie powiększyła. Dziesięć lat zrobiło swoje, dróżki się poprzesuwały, jeden słupek wyladował przysypany gruzem na środku "głównej drogi". Po kilku godzinach te, które były na powierzchni ziemi, zostały zaznaczone różowym kolorkiem. Prawda, że ładnie kontrastuje z zielenią?

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/supek.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/supek.jpg

Kilka godzin później pojawiły się zarysy naszego domu:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/zarys.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/zarys.jpg

1 lipca 2009 wykonaliśmy kilka niezbędnych telefonów i wstępnie pozamawialiśmy podstawowe materiały na budowę. Nieocenioną rolę jak zwykle odegrało nasze ulubione wysypisko różności czyli Allegro.

Małżonek uzbrojony w kosztorys Archonu, zrobiony na zlecenie i pod kątem naszego zmodyfikowanego projektu, z wyliczeniami co do jednego gwoździa (dokładność kosztorysu będziemy badać i weryfikować na bieżąco) ruszył na podbój ziem własnych oraz hurtowni budowlanych. A ja, jak to przystało na oddaną żonę, pozostałam na placu boju z naszą uroczą trójeczką. Do tej pory zastanawiam się co było prostsze

Dziesiątą rocznicę naszego ślubu uczciliśmy dnia następnego oczyszczeniem działki z zarośli i wyrównaniem jej do gołej ziemi. Prace rozpoczęły się we wczesnych godzinach rannych 4 lipca i niedługo potem ukazał się taki widok:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/P7060591.jpg

Lato 2008 było czasem wstępnych przymiarek budowlanych.

Spotkaliśmy się z panem Osiniakiem z cegielni Hoffmanowska w Kraśniku w celu wstępnego omówienia naszych zapotrzebowań względem elewacji. Bardzo sympatyczny pan. Cegły się nam również bardzo spodobały.

Elewacja ma być wykonana z cegły ręcznie formowanej, chciałam, żeby przypominała mi fasadę domu, w którym mieszkałam w dzieciństwie. Ma być na niej również kilka "koronek" , ale jeszcze ostatecznie nie wiadomo jak będzie to wyglądało.

Porobiliśmy wyceny dachu.

I najważniejsze, spotkaliśmy i umówiliśmy się z p. Romankiem i jego ekipą na budowę domu. Ekipę tę zawdzięczamy Słoneczku z naszego forum. Dzięki!

Na wiosnę 2009 został nam przyznany numer domu. Wystąpienie o niego było konsekwencją chęci posiadania elektryki na działce.

Wiosną przyznano również nam niewielki kredyt w banku. Mój Małżonek westchnął głęboko, trochę z radości, bo bez dodatkowych pieniędzy, metodą na zupełnego wariata budować nie chciał. Ale też nieco boleściwie, bo teraz już odwrotu nie ma. Będziemy budować, bez pieniędzy na całość, na odległość. Powinno się udać, z Boską (potrzebne cuda) i ludzką pomocą (potrzebna fachowa rada - Forumowicze liczę na Was!).

Oryginalny projekt naszego przyszłego domu wygląda następująco:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/groszek3-1.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/groszek3-1.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/groszek3-2.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/groszek3-2.jpg

A tak już po adaptacji:

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/ele3.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/ele3.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/ele4.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/ele4.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/ele1.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/ele1.jpg

http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/ele2.jpg" rel="external nofollow">http://i903.photobucket.com/albums/ac233/dorekspl/ele2.jpg

Główne zmiany, których dokonaliśmy:

- zamiana ściany dwuwarstwowej na trójwarstwową;

- zmiana dachu pulpitowego nad garażem na dwuspadowy;

- poszerzenie i wydłużenie garażu (chlip, chlip, nie ma moich piwniczek... to w zamian) i umieszczenie nad nim dodatkowego pomieszczenia gospodarczego;

- wyrównanie wysokości wszystkich otworów okiennych i drzwiowych;

- przeniesienie kominów (zrobiły się przydługawe niestety);

- podniesienie parteru o 20 cm i z konieczności zachowania odległości do kalenicy rozpłaszczenie dachu o 1 stopień (jedyny samodzielny pomysł naszej pani architekt, reszta to nasze sugestie powstałe w wyniku lektury tego forum);

- dodanie okna dachowego nad naszą przyszłą sypialnią;

- zamiana kształtu tarasu na prostokątny;

-dodanie dwóch małych okienek na bocznych ścianach kuchennego wykusza;

- zamurowanie ściany pomiędzy salonem a kuchnią;

- zmiana biegu schodów wewnętrznych.

Inne drobne zmiany wewnątrz są kosmetycznym następstwem wyżej wymienionych. Uff, to z grubsza wszystko.

W czasie starania o WZ krystalizowały się powolnie dokładne wyobrażenia o domu.

W połowie 2007 rodzinka znów się nam powiększyła o kolejną córkę, więc już na pewno potrzebowaliśmy cztery sypialnie.

Badania geologiczne wykazały bardzo wysokie wody gruntowe i po wielkich bólach zrezygnowaliśmy z piwnicy.

WZ była dość restrykcyjna. Z najistotniejszych rzeczy: nie wolno było nam zabudować więcej niż 17% powierzchni działki, do kalenicy max. 9m, dom nie szerszy niż 9m, uskok w elewacji co 11 m, dach tylko dwuspadowy, itd, itd. Zdaje się, że Urząd Architektury preferuje liczby nieparzyste.

Ostateczny wybór padł na Groszek 3 z pracowni Archon. Wprowadziliśmy w nim kilka niewielkich zmian, o których za chwilkę.

W ręce pani architekt papierowa wersja projektu trafiła pod koniec lutego 2008, do września udało się jej zmodyfikować oryginalny projekt, po kolejnym miesiącu złożyć papiery tam gdzie trzeba.

Po krótkim stosunkowo oczekiwaniu, praktycznie przed Bożym Narodzeniem otrzymaliśmy upragnione PnB. Uprawomocniło się w Sylwestra 2008! Jeszcze w starym roku.

W zasadzie ilość telefonów, maili, ponagleń, próśb i błagań kierowanych w stronę naszej pani architekt powinna kwalifikować się do księgi Guinessa. Pani jednak była niezmiennie miła, uśmiechnięta i nieczuła na wszelkie sugestie. I niestety często nieosiągalna przez wiele, wiele dni. I muszę przyznać, że doprowadziła sprawę do końca. Niemniej papierkologia trwała dwa lata i trzy miesiące.

Z panią architekt skontaktowaliśmy się wczesną jesienią. Pokazaliśmy jej co mamy i co chcielibyśmy mieć.

Znalezienie projektu nie zabrało nam zbyt dużo czasu i nim jeszcze rozpoczęliśmy wszelkie papierowe procedury związane z uzyskaniem WZ wiedzieliśmy jak ma wyglądać nasz przyszły dom.

Wybór padł na Groszek z pracowni Archon. Nie do końca byliśmy pewni, którą wersję chcemy: 3 lub 4. Okolica ma charakter wiejski i dlatego chcieliśmy mieć dom nawiązujący bryłą do tradycyjnej architektury.

Mieszkając od zawsze w domach z piwnicami chciałam je mieć oczywiście u siebie. Dom miał być obłożony cegłą klinkierową. Potrzebny był garaż. Zamknięta kuchnia, bez lączenia z salonem. Schody prowadzące na piętro z klatki schodowej, a nie z salonu. Bo dzieci, które kiedyś podrosną. Ten projekt miał prawie wszystko to co trzeba.

Wiedzieliśmy wstępnie, że ze względu na położenie działki projekt musi byc "spokojny", z dachem dwuspadowym, szerokością domu nie większą niż 9m ( wiecie, że większość projektów przewiduje szerokość domu powyżej 9m?! )

Zebranie papierów potrwało dobrą, długą chwilę. Złożenie ich w stosownym urzędzie też trochę potrwało. Nasza pani architekt jest miła i grzeczna. Na tym etapie budowania skuteczna, aczkolwiek tragicznie powolna. Ale my ciągle mieszkaliśmy daleko i w zasadzie nam się tak znów bardzo nie spieszyło. Urzędowi właściwie też nie. Ba, wiadomo, że to Kraków, wiadomo, że uzyskanie pozytywnych WZ już samo w sobie jest na tyle radosnym faktem, iż zawracanie głowy długością oczekiwania na nie jest po prostu nietaktem.

Pozytywna decyzja została wydana póżną jesienią 2007. Jeszcze uprawomocnienie i dopiero wtedy uwierzyłam naprawdę, że może uda nam się w końcu wybudować dom.

Nieśmiałe, aczkolwiek pilne i pełne zapału podczytywanie forum Muratora stało się pasją, obowiązkową poranną lekturą i niewyczerpanym źródłem informacji. Dzięki Wam piszącym nauczyłam się niewiarygodnie dużo w bardzo krótkim czasie!

List nadesłany został przez bardzo sympatyczną młodą parę, która zamierzała się wybudować na sąsiedniej działce. Sąsiadującą przez sławetną drogę. Oczywiście zgodę na słupy wyraziliśmy błyskawicznie, przekonaliśmy naszą drogą koleżankę mającą drugą połowę oryginalnej działki, że prąd na działce leży w jej interesie i ona również nie sprzeciwiała się dekoracyjnym słupom.

Tylko i wyłącznie dzięki tej sympatycznej parze mogła się rozpocząć nasza epopeja budowlana. Przetarli wszystkie urzędowe szlaki i zdołali uzyskać pozwolenie na budowę. A że nasz dom będzie domem w bezpośrednim ich sąsiedztwie, to w świetle przepisów sprawę mieliśmy bardzo ułatwioną. Co więcej, polecili nam swoją panią architekt, która zajęła się całą papierkologią w naszym przypadku. Ogromnie jesteśmy im za to wdzięczni.

Pewnego dnia, w upalne lato 2006 roku otrzymaliśmy list w białej kopercie podpisany przez nieznanych nam adresatów. Przeszedł długą drogę nim trafił w nasze ręce. W środku znaleźliśmy prośbę o zezwolenie na umieszczenie wzdłuż drogi słupów elektrycznych , na naszej działce, gdyż potrzebny jest prąd do zasilania powstającego domu. Gdzie? Na sąsiedniej posesji.

Baaaaardzo się zdziwiłam. Czyli jest ktoś komu się udało? Czyli, skoro komuś się to udało, to znaczy, że może nam... Aaaa! Nastąpił wreszcie długo oczekiwany cud. Teraz należało zacząć działać ...

Małżonek łypał podejrzliwie na mnie, wiedząc już z doświadczenia, że nie ma bynajmniej do czynienia ze słomianym zapałem. Glęboko wzdychał, ale będąc niezwykle uprzejmym z natury, nie mówił głośno "nie". Pewnie w głębi serca liczył na to, że nie będziemy się porywać z motyką na słońce. I przez dwa następne lata stawiał bierny opór, patrząc sceptycznie na odległość z jakiej przyszłoby realizować budowę, brak środków etc. etc. Paskudny realista.

Kupiona przez nas działka miała status działki rolnej. Rok 2000 miał przynieść gotowe szczegółowe plany zagospodarowania dla miasta Krakowa. Już kilkanaście miesięcy przed magicznym 2000 poskładaliśmy wnioski o przekwalifikowanie na działkę budowlaną. Czekaliśmy. I czekaliśmy. W pewnym momencie pojawił się w Urzędzie Architektury do wglądu plan dzielnicy wraz z obszarem, który miał być opracowany w niedalekiej przyszłości. I ... I naszej działki nie było na tym planie! Nasza działka z paroma innymi stanowiła wglębienie w granicach przyszłego planu. Niestety po jego zewnętrznej stronie.

Kicha. Po prostu kicha. Można pietruszkę z marchewką sadzić. O ile jej we wczesnej młodości jakaś krowa nie zeżre...

Marzenia złożyły skrzydełka i z hukiem rąbnęły o ziemię.

To był drugi rok pomieszkiwania w bloku w moim życiu. Mieszkanie było dzielone ze znajomymi i w przyjemny sposób nie pozwalało zapomnieć o czasach studenckich. Jednak zdecydowanie umacniało moje postanowienie o zielonej trawce i kawce na własnym tarasie.

Nie mogąc mieć tego co chcemy zabraliśmy się za walkę z niżem demograficznym. Tu poszło nam błyskawicznie. I tak pojawił się nasz pierworodny.

Przenieśliśmy się na rok do rodziców. Później z powrotem wynajęliśmy mieszkanie. To był już trzeci rok w bloku. Nie lubię bloków. Nawet jak mieszkania mają dużą powierzchnię. Po pewnym czasie pojawiła się córa.

Zdecydowaliśmy się jednak kupić mieszkanie. W bloku. Taka desperacja w poszukiwaniu własnego kąta. Kredytu niestety żaden bank nie chciał nam dać. Postanowiliśmy sprzedać działkę, jednak zainteresowanie było mierne, działka była rolna, bez większych widoków na zmianę swojego statusu. Mieszkania nie było za co kupić. Opatrzność wyraźnie miała swoje plany względem nas.

Dostaliśmy propozycję dobrej pracy, w zawodzie, związaną jednak z przenosinami do innego kraju. Dlaczego nie, ekonomiczne przesłanki były jasne. Sentymentalne mniej. Wyjechaliśmy, zadomowiliśmy się i latem 2006 roku nastąpił pewien zwrot w kwestii działki. Bardzo konkretny i brzemienny w skutkach.