Jako prawdziwa romantyczka zawsze marzyłam o domu z ogrodem.

Jako wielka fanka ‘’Lalki’’, ‘’Nad Niemnem’’... i tego okresu historycznego mój ‘’patriotyczny zmysł budowlany’’…marzył o tym żeby to był dom w stylu starego dworku, z kolumnami przy wejściu, wielkim salonem gdzie przy ogromnym stole mogłaby spotykać się cała rodzina, fortepianem, malwami pod oknami i …ach...długo by tu wymieniać.

Pomijam fakt, że nikt w rodzinie nie gra na fortepianie, no ale może i dobrze, byłoby więcej miejsca na rzeczony stół do spotkań rodzinnych.

Romantyczne rozmyślania poprowadziły mnie do długotrwałego wymyślania jak ów dom winien wyglądać.

Mieszkając całą młodość w bloku, jedynym sposobem na wyzbycie się niesmaku estetycznego było zaczytywanie się w albumach i pismach dotyczących budowy domów, projektowania wnętrz itp. Wszelkie odbyte podróże po Polce i ‘’okolicach’’, kończyły się długą serią zdjęć pięknych budowli, ogrodów, domów i coraz większym rozmarzeniem....

Meble w mieszkaniu przestawiane były z dużą częstotliwością a pamiątki z podróży nie mieściły się już na półkach.... to był jedyny sposób żeby coś zmienić w otoczeniu.

Potem nastały czasy ‘’działki’’. Kiedy rodzice zbudowali tam mały drewniany domek (własnego projektu- w związku z czy nadaje się na nagrodę Nobla w dziedzinie architektury !!! Szczególnie zadaszenie.)

Spędzałam tam całe weekendy a nawet tygodnie, podczas wakacji.

Cudownie szumiące brzozy, hamak, tarasik na którym rano można było zjeść śniadanko słuchając śpiewu ptaszków, szalejący między krzakami pies… i ta zielona trawka ...

To była pewna forma realizacji marzeń, to było to o czym często mówi się w stosunku do 'ludzi z miasta'; że potrzebują kawałka własnej ziemi, żeby odetchnąć….i zakochać się w roślinkach, pieleniu, grabieniu, podcinaniu, chuchaniu, i dmuchaniu…bo to wciąga…...no i wciągnęło... mnie również. :)