Uporawszy się z naturą i oswoiwszy z małżeństwem przystąpiliśmy do planowania. Okazało się, że środki finansowe są nikłe zatem mięliśmy dłużej nacieszyć się naszym domkiem z bala. W międzyczasie zaś załatwialiśmy co trzeba. Pierwsze na tapecie było przesunięcie słupa telefonicznego i usunięcie starego. Pan koparkowy miał genialny plan przewrócenia słupa wprost na nasz domek, ale mąż zdołał wytłumaczyć, że wyburzanie tej budowli nie jest naszym zamiarem.

Następnie wykopaliśmy szambo, które na miano to raczej nie zasługuje, ponieważ nie zostało w ogóle uszczelnione :/ I po prostu było obrzydłym zbiornikiem na wodę gruntową. Poprzednia właścicielka była przekonana, że nieszczelne szambo będzie przesączało ścieki do gruntu, a oczywiście działo się odwrotnie. Ścieków zaś żadnych nie było, bo szambo nigdy nie zostało podłączone.

Wiosną zakwitły nam drzewa akacjowe! Piękny widok, wspaniały zapach, a wokół rozlegał się dźwięk tysięcy pszczelich skrzydełek. Wieczorami w ów koncert basowo włączały się żaby łąkowe, a tu i ówdzie odzywały się ptasie głosy. Uwielbiam to miejsce! Wzięliśmy urlop i spędziliśmy tydzień w naszym domku. Ja gotowałam na kuchni kaflowej, mąż przekopywał wskazywane przeze mnie roślinki z miejsca na miejsce i już zastanawialiśmy się jak to kiedyś, kiedyś w odległej przyszłości znajdziemy sobie dworek wiejski i zostaniemy tu na zawsze.

Gdzieś w głowie miałam zawsze dwie wizje tego, jak chcę, żeby ów dworek wyglądał z zewnątrz. Z jednej strony podobały mi się strasznie dwory czterospadowe, a z drugiej urzekały mnie ciężkie i przysadziste dachy naczółkowe, które często można spotkać, szczególnie w województwie mazowieckim. Cały efekt dworu i nasze jego postrzeganie zależy właśnie od tego, jaki jest dach i jakie są proporcje bryły, tak by sprawiała wrażenie starej siedziby, osiadłej w ziemi, nad którą króluje wielki przysadzisty dach. I tu zaczęły mnożyć się przed nami problemy znane zapewne osobom zainteresowanym budową dworku, nie zaś niby-dworku, czy parodii-dworku…

Wszystkie gotowe projekty, jakie udało nam się znaleźc, łamały wszelkie zasady proporcji: a to dach za niski, a to okna za duże (lub niesymetrycznie rozmieszczone), a to jakieś nędzne słupki zamiast kolumn, za wąski, lub za szeroki, z garażem w bryle domu, z kominem, gdzie projektantowi wypadnie, a nie, jak to powinno być, w szczycie dachu, albo po prostu paskudny… Naprawdę z projektów gotowych nie znaleźliśmy dla siebie idealnego, choć szukaliśmy systematycznie przez półtora roku, odkąd już wiedzieliśmy, że chcemy się budować. Po prostu projektanci nie zwracali, moim zdaniem, uwagi na estetykę wynikającą z zasad budowania i idealnych kanonów rodem z XIX w. (mam na myśli kanony piękna, jakie wówczas były ustalone i jakimi powinni się kierować projektanci, tak by uzyskać właściwy końcowy efekt, a nie zasady budowania z tamtych lat ).

Nawet, jeśli znaleźliśmy jakiś gotowy projekt, który po pewnych zmianach moglibyśmy zaakceptować, okazywało się, że w zasadzie przeróbki typu przerzucenie wg osi, zmiana dachu, lub zwężenie frontu to nowe projekty, wymagające nowych technicznych wyliczeń i całkowitego przerysowania, więc postanowiliśmy zrobić wszystko po naszemu i zaprojektować dom od nowa. Zależało nam na tym, żeby dom nie był zbyt duży. Wszelkie dwory, jakie zdarzyło się nam oglądać (z wyjątkiem dworku Wincentego Pola w Lublinie) miały 20 m szerokości frontu. Gdybyśmy chcieli zachować idealne proporcje bryły i sprawić, żeby pomieszczenia w środku nie były wąskimi, a długimi pokojami, musielibyśmy zdecydować się na szerokość 10 m, czyli 200m2 parteru… Dla nas taka inwestycja byłaby za droga, a także niepotrzebna, bo nasz dworek miał być wiejski, a nie wielkopański