We wtorek podpisaliśmy umowę na wykonanie tynków cementowo-wapiennych. Panowie tynkarze mają zacząć 21-22 października i potrzebują 2 tygodni na skończenie swojej pracy. W związku z tym w naszej Lukrecji nastąpiła chwila paniki, którą już następnego dnia zastąpiła ciężka praca.

Panowie od instalacji elektrycznej, czyli mąż+sąsiad elektryk stwierdzili, że umowę możemy podpisywać, że oni się wyrobią. I w związku z tym zostałam wdową, słomianą na szczęście. Mąż wczoraj skończył wiercić otwory na puszki w pokojach, które my zagospodarowujemy, dziś jedzie je popodkuwać. W piątek ma wolne i też planuje spędzić cały dzień na budowie - pewnie osadzając puszki, a może już rozkładając kabelki? Who knows?

Hydraulicy też zaczną prace wcześniej. Co prawda rurki w kuchni i łazienkach będą dopiero w następny piątek, ale oni w przyszłym tygodniu zaczną kotłownię.

Mnie czeka zamówienie szamba, prace zdalne z panią architekt, porównanie oferty na wylewki i... emigracja Jako, że na budowie z małym dzieckiem jedynie "zawadzam", a siedzenie non stop w domu jest dość depresyjne - jadę w rodzinne strony, spędzać czas z najbliższymi. Ot, taki nieoczekiwany zwrot akcji

Ps. panowie okniarze w końcu wstawili brakującą szybę na klatce schodowej. Nawet nie zdążyłam jej zobaczyć, jak ponownie pękła... Podobno od naprężeń :> Ciekawe, kiedy to okno w końcu będzie cieszyło oko i spełniało swą funkcję?!