Ocieplamy poddasze Zabieraliśmy się do tego jak pies do jeża, ale w końcu trzeba to zrobić, bo zima się zbliża Pryskam trochę więźbę impregnatem, co mi został z impregnowania desek, i trochę czasu to zajmuje, ale w sumie wczoraj, pracując tylko trochę, bo mąż musiał iść na mecz , ociepliliśmy prawie całe skosy w sypialni. Dziś mamy zamiar poświęcić temu więcej czasu i mamy nadzieję zrobić pozostałe dwa pokoje (nie wiem, czy między jętkami nam się dziś uda).

Dziś rano ( o 7 ) podjęłam się bardzo wdzięcznego zadania - sypałam obornik pod róże Na szczęście obornik był stary, i nie waniał w ogóle. Obornik dawałam dość płytko, co - jak później przeczytałam - jest zalecaną metodą. Mam nadzieję, że różom się spodoba i odwdzięczą się w przyszłym roku.

A w ogóle to codziennie rano siadam sobie przed domem, na schodach, i - popijając kawkę i paląc papieroska - rozmyślam i kombinuję, co by tu można było zrobić. Najchętniej posiałabym trawę, ale to zdecydowanie zadanie na przyszły rok. Powiem wam, że tak już bym chciała mieć jako taki ogródek; może kostki nie być, docelowego ogrodzenia, ale ogród bardzo mi się marzy.... Gdyby nie to, że tyle ziemi trzeba nawieźć, to już dawno bym sie za to zabrała.

Wracając jeszcze do ocieplania - to podoba mi się ta nasza wełna. Nie pyli za bardzo (porównuję z tą, którą używają moi sąsiedzi), i jest taka bardziej sztywna. Niestety chyba też cieższa (tak myślę), ale bez przesady, nie są to jakieś wielkie kawały, można spokojnie sobie poradzić. Maski prawie w ogóle nie używam (ciągle zapominam), ale okularki plastikowe bardzo się przydają, przy układaniu wełny. Dobra, idę, bo słyszę że mąż już nabija papiaki na krokwie (jednak tak nam jest łatwiej mocować ten sznurek).