Nie będę za bardzo się rozpisywał o tym, dlaczego chcę budować dom, bo to i tak za bardzo nie ma sensu. Wspomnę jedynie, że od dzieciństwa zarówno ja, jak i Viola (moja żona) mieszkaliśmy i mieszkamy w domu jednorodzinnym, a jedyny kontakt z blokowiskiem miałem podczas zamieszkiwania akademika.

Więc jak to się zaczęło.

Od teściów dostaliśmy działkę. Fakt dość duża - 1500m2, ale z kilkoma minusami: w kształcie litery P z wjazdem o długości ok. 25m, wjazd na działkę od strony południowej...

Właśnie jest w drodze drugie dziecko (od kwietnia 2000r jesteśmy "szczęśliwymi posiadaczami" małego Remka), więc zostało przez moich rodziców postawione nam pytanie - co dalej z mieszkaniem. Bo do tej pory mieszkamy u teściów na poddaszu w budynku, który delikatnie mówiąc wymaga małego remontu...

Po długotrwałych wojnach z Violą ustaliliśmy, że nie przenosimy się do miasta, tylko budujemy coś własnego. I tu zgrzyt. Ja chciałbym coś z użytkowym poddaszem, Viola wszystko na jednym poziomie. Ale czego się nie robi dla kobiet. Stanęło na projekcie "RODI".

Rozmowy z architektem, rozmowy z wykonawcą, rozmowy, rozmowy, rozmowy... im więcej rozmów, tym bardziej mam dość budowy, ale to dopiero początek, potem będzie na pewno gorzej.....

Wystąpiłem do gminy o warunki zabudowy (działka objęta jest planem zagospodarowania uchwalonym przed 1995) i czekam....