Róbmy swoje, póki jeszcze ciut się chce... Śpiewać dalej nie będę, ale i zadręczać się sąsiadami – też nie. Złudzeń co do nich nie mamy żadnych. Wczoraj postanowili przypomnieć o swoim akcie łaski, a mianowicie, że potwierdzili nasze słowa o zabezpieczeniu dachu i zalaniu. A przecież mogli powiedzieć, że było źle zabezpieczone i ubezpieczyciel by tego nam nie uznał. No ludzki sąsiad nam się trafił! Potem się dowiedzieliśmy, że remont pionów w kamienicy (nota bene za nasze pieniądze) jest prowadzony tylko ze względu na nas – żebyśmy mogli się bezpiecznie przyłączyć do wody czy prądu. No i gdzie ja znajdę takich drugich łaskawych i dobrodusznych sąsiadów, którzy zgodzą się na to, żeby ktoś im zapłacił za nowe przewody, a oni tylko przypomną, że za ich dobrą wolę powinniśmy się zrewanżować dodatkowym plikiem banknotów? Tylko mam problemy z definicją tej dobrej woli. No w sumie wykazali duże samozaparcie – żeby nie zapłacić złotówki, a mieć zrobiony remont. Do końca życia się chyba im nie odwdzięczę za to, że mogłam kupić strych, a gmina ze wspólnotą zarządziła generalny remont mediów, oczywiście do trzeciego piętra (bo strych ich nie interesuje – z wdzięcznością przecież zapłacimy drugi raz za możliwość przyłączy).Zamykam temat wspólnoty. Za dużo czasu i nerwów na nich tracę. Są ważniejsze rzeczy.

Na przykład wejście. Pięknie wycięte piłą, następnie zastawione płytą, czeka na uroczystą wizytę drzwi wejściowych. Musi się wykazać jeszcze cierpliwością, bo żadne drzwi nie zyskały jeszcze mojej decyzji adopcyjnej. Obecnie przymierzam się do przygarnięcia okien. Czwarta firma zmaga się z kalkulacją, a ja zmagam się z wewnętrzną niechęcią do tworzyw sztucznych oraz jednoczesnym deficytem finansowym, który zgłasza veto rodzimej sośnie. Będą więc PCV w kolorze złoty dąb :) Mam nadzieję, że to nie będzie błąd, w razie czego wypiję za błędy, oczywiście za błędy na górze, a potem może i łoże z baldachimem wezmę pod uwagę