No i nadszedł ten moment

Właśnie się dowiedziałam że przyznano nam kredyt i kolejne prace mogą ruszyć z kopyta (no, pod warunkiem że w hurtowniach pojawią się materiały budowlane...- to wcale nie jest śmieszne.. ) – uznałam to za dobry moment aby rozpocząć pisanie Dziennika.

Konieczne będą retrospekcje.

Gdy rejestrowałam się na Forum (2002) byłam w trakcie remontu poniemieckiego domu na wrocławskich przedmieściach .....wiele się do dziś zmieniło;-)

Po kolei wyglądało to tak: najpierw (15-20 lat temu, początek samodzielności, w moim przypadku nastąpił szybko) były marzenia o mieszkaniu w centrum Wrocławia (zrealizowane) - z knajpy do domu piechotką – ech - to było wtedy w życiu najważniejsze! Potem - zmęczenie miastem - wyprowadzka do odległej dzielnicy i własnego domu i poczucie, że nareszcie "mieszkam na wsi” - pięknie, zielono, działka 1000m.kw (jak dużo!!), starodrzew, staw.....

... I nagle- kurcze, coś za ciasno..., sąsiedzi za blisko, .. widoki na sąsiednie domy, coś z tym trzeba zrobić! Szczególnie po wizycie na Kaszubach (te rozległe przestrzenie............). No i teraz właśnie wprowadzamy to w czyn.

Córa (19 lat) została w mieście, a my – w przyrodę!

Aby żyć z sensem (kiedyś o tym szerzej) wieś daje spore pole do popisu!

Teraz napiszę tylko, że dążę do tego aby utrzymywać się żyjąc tu, na wsi. Ma to być Miejsce Życia czyli i pracy także. Nie chodzi o wersję - zycie na wsi a praca w mieście (chyba że via internet).

Bo ta wyprowadzka to też kwestia głębsza (patrz tytuł) ale o tym innym razem.....

Dom we Wrocławiu został wyremontowany i sprzedany a my – kupiliśmy nasze (!) gospodarstwo na wsi, 70 km od Wrocławia w Parku Krajobrazowym Doliny Baryczy i tam (tu!) się osiedliliśmy.

Ha! jak to teraz prosto i lekko brzmi....

A jak było w rzeczywistości...?