Wiosną, moi drodzy, dom jest jedynie dodatkiem do ogrodu.

Przypuszczam, że latem tym bardziej.

Ponieważ więc główny nurt naszego życia domowego wypłynął na zewnątrz, odłożyliśmy na później kwestię podłóg na poddaszu i zajęliśmy się brukami.

Od kilku dni Panowie Brukarze układają przed naszym domem zamaszyste esy-floresy z grubej kostki granitowej - tej, którą na jesieni odkupilismy z rozbiórki torowisk tramwajowych. Gruba kostka występuje w charakterze obramowania, a od jutra ma się rozpocząć wypełnianie konturów kostką drobną. Wszystko układa się faliście i płynnie, ścieżki wędrują leniwie w górę i w dół, drobna kosteczka też ma być ułożona łukami...

...a tymczasem u naszych zaprzyjaźnionych Sąsiadów też brukują, co obserwujemy z zainteresowaniem, bo tam prace zmierzają w zupełnie innym kierunku. Sąsiedzi wybrali kostkę betonową, narzucającą bardziej regularne, geometryczne kształty. Ich ścieżki skręcają karnie pod kątem prostym i każda powierzchnia trzyma solenny poziom, a jeśli już następuje zmiana poziomu, to w postaci rzeczowego schodka.

Tak się zastanawiam, czy to coś o nas i o nich mówi? Pewnie tak...

Jak skończymy brukować, będziemy montować bramę i furtkę. Potem przysypiemy nareszcie agrowłókninę kamyczkami, bo Sąsiad mówi, że przez tę naszą wstrętną folię wstydzi się zapraszać znajomych do domu. (Nie będziemy takim miłym Sąsiadom robić obciachu, w końcu niejedną już butelkę mamy za sobą i nawet w Srabble uprzejmie z nami przegrali...)

No a potem czeka nas zagospodarowanie ogrodu frontowego. Oj, będzie co robić na zewnątrz chyba aż do jesieni...