Princesa's Blog

 

Czyli jak rośnie sterta papierów a znikają pieniądze z konta.

 

 

Po ponad półrocznej przepychance z panem architektem inwestorom udało się wywalczyć wprowadzenie kilku zmian do projektu. Ponieważ stopień ich skomplikowania przekraczał wszelkie wyobrażenia, bo cóż to znaczy zamienić schody zabiegowe na dwubiegowe, konsultacje nie miały końca.

 

 

Nadszedł jednak ten wymarzony dzień, kiedy pan architekt pokazał inwestorom.

 

Owoc swojej pracy oczywiście.

 

A było co pokazać.

 

Grubą tekę z wszelakiej treści świstkami i kserokopiami czegoś niezbędnego, co konieczne jest do szczęścia każdemu inwestorowi a co jak wiadomo - kosztuje.

 

I nadszedł wielki dzień złożenia w urzędzie dokumentów i zaczęło się odliczanie dni do uzyskania pozwolenia na budowę.

 

 

W tak zwanym między czasie inwestorzy spotkali się z ekipą polecaną przez znajomych.

 

Ekipa jak to ekipa, niczego sobie, inwestorzy założyli roboczo, że pod warstwą ziemi kryją się przyjazne oblicza.

 

Smaku i powagi całemu spotkaniu dodawał fakt, iż w czasie rozmowy z inwestorami ekipa nadzorowała też akcję ratowania domu, który wisiał nad urwiskiem.

 

Ekipa została zaakceptowana od 1 wejrzenia.

 

Dom runął w przepaść.

 

Ale, że przesądy i gusła odeszły do lamusa, inwestorzy przeszli nad sprawą do porządku dziennego.

 

 

Aktualnie oczekuje się na wydanie pozwolenia na wykonanie przyłącza wodnego, spodziewany termin - lada dzień.

 

 

Inwestorzy usiłują zapomnieć te zielone papierki, które z bólem serca wymienili na kolejną mapkę czy projekt zjazdu...

 

 

Ktoś, kto powiedział, że stres związany z budową zaczyna się w jej trakcie, nie miał racji