26 czerwca 2003

Mam wrażenie, że od ostatniego mojego wpisu minęły wieki, a to tylko 10 dni.

10 dni pełne wrażeń, śmiechu, wizyt znajomych, kręcenia się tabunu fachowców, łez bólu, pracy, pracy, pracy ...

Ale może po kolei.

Mamy już:

1. Podłączony gaz !!!

2. Zamontowany piec z zasobnikiem (nie uruchomiony jeszcze, bo brakuje jakiegoś zaworka, w związku z tym nie zapłacony)

3. Wodę (zimną) w kranach.

4. Kaloryfery

5. Pomalowany garaż (ściany na biało, wylewka – BETONDUREM)

6. Zamontowane wszystkie gniazdka.

7. Klamki w drzwiach ... nareszcie!

8. Meble łazienkowe (w dwóch łazienkach)

9. Meble kuchenne (jeszcze bez lodówki)

10. Uruchomioną zmywarkę !!!

11. Położone w trzech pokojach wykładziny i zamontowane lampy

Zdjęcia łazienki (oliwki) przy sypialni

Śpimy już od tygodnia w nowym domu, z tym, że nie tak wyobrażałam sobie pierwsze dni „na swoim”. Jeżeli wszystko idzie zgodnie z planem, wszystko się układa szczęśliwie, to musi być jakaś ofiara. A ofiarą okazałam się ja. W pierwszą noc zwijałam się z bólu. Zaatakowało mi przewód słuchowy, ucho wewnętrzne, zęby, okostną i wyskoczyły węzły chłonne, tak, że wylądowałam na Ostrym Dyżurze w szpitalu Żeromskiego. Przez kolejne dni łykałam tabletki przeciwbólowe co 4 godziny, antybiotyki, maści i codziennie, przez pięć dni, wizytowałam kolejne Ostre Dyżury w różnych szpitalach. Zmieniano mi opatrunek wewnętrzny uszu. O działaniu krakowskich Ostrych Dyżurów mogę napisać wnikliwą analizę. Zamiast pomagać w przeprowadzce, gryzłam z bólu i bezsilności poduszkę, odizolowana w dziecinnym pokoju, by czasem przeciąg mnie nie dopadł. Dziś pierwszy raz przespałam całą noc.

Idzie lepsze ...

Dzieci sprzedane dziadkom na tydzień.