Rozdział IX czyli Jak powstawał dach vol. I

Stan surowy skończony więc pora zabrać się za dach. Obśmianie przeze mnie propozycji wykonania pokrycia przez załogę G za 8 tys. poskutkowało koniecznością poszukania innych ekip. Po rozpoznaniu lokalnego rynku dekarskiego wybieram jednego z wykonawców. Jest tańszy, niejeden dach w okolicy pokrył i ma najbliższy ze wszystkich wolny termin - za 2 miesiące. Mamy się spotkać na działce w celu oględzin i doprecyzowania oferty.

W dniu oględzin umówiliśmy się na 16tą. Jednak tego dnia Aga była z kimś umówiona i nie mogłem jechać samochodem więc ostał mi się jeno rower. Sprężamy się ostro w drodze z pracy do mieszkania żebym zdążył się przebrać i dojechać. W biegu wysiadam z samochodu i pędzę do domu. Nagle przypomniało mi się że w oponach mam mało powietrza a pompka którą miałem zabrać... została w samochodzie! Macham za odjeżdżającą Agą ale już jest za późno. Sięgam do kieszeni po telefon - też został w aucie, o kfak!! No trudno, jakoś dojadę. Gnam na górę i po chwili pędzę już rowerem. Jest za 15 czwarta. Przede mną 7 km drogi na głodno, w upale, na niedopompowanych oponach w tym pod duuuupną górkę. Dam radę czy nie? Mógłbym zapowiedzieć że się spóźnię i spokojnie dojechać, ale telefon mi odjechał w siną dal. To jest moja chwila prawdy...

No więc zapier....am w tym upale, leje się ze mnie, czuję krew w płucach ale górka już za mną a czas jest niezły.

Wpadam rzężąc na działkę a tam... pusto!! Nie ma go!! Patrzę na zegarek jest 5 po czwartej. Uff, może on się spóźnił? A może był i już pojechał... cholera, bez telefonu jak bez ręki. Czekam. Pół godziny, godzinę, dwie... W końcu miotając przekleństwa wsiadam na rower i pedałuję do chaty.

Z mieszkania dzwonię do facia:

- dzień dobry, mieliśmy się spotkać...

- tak, ale nie mogę zrobić tego dachu

- a to dlaczego ?

- bo mam mało ludzi, wie pan uciekają do Anglii i nie zdążę na termin na który się umawialiśmy

- a później?

- dwa tygodnie później mogę.

Sam nie wiem czy opier...ć gościa czy się cieszyć. Umawiamy się na nowy termin i ponowne oględziny.

Tym razem zjawił się. Jegomość o wyglądzie hmmmm ... oberżysty??? Sam nie wiem jak przy takiej wadze można być dekarzem. Mniejsza z tym, kiedy przybyłem jegomość ów był w trakcie oględzin więźby.

Patrz pan - powiedział na powitanie i kazał mi stanąć przy ścianie i spojrzeć wzdłuż "koźlyny" (tak nazywał więźbę) - pokręcone kozły.

O cholera, rzeczywiście. Nigdy nie spoglądałem od dołu tylko z boku i nie widziałem tego.

- No i co teraz?

- To się zdarza. Trzeba będzie prostować koźlynę.

- Acha, czyli dobrze - odetchnąłem z ulgą

- Czyli trzeba dopłacić. A dlaczego końcówki kozłów nie docięte i nie ma deski czołowej?

- Myślałem że to robota dekarzy – nieudolnie próbuję blefu

- Ha! Ha! Ha! - roześmiał się w odpowiedzi pan - a kto robił koźlynę?

- Ci co stan surowy

- No to niech panu obetną te końcówki. I niech pan sobie ociepli kawałek ściany szczytowej do której dochodzi dach garażu i zrobi ścianki lukarny.

Czuję kłopoty. Gdzie ja teraz kogoś znajdę do takich dupereli?

Potwierdzamy termin (początek sierpnia) i cenę (z "dodatkami" wyszło i tak wyraźnie taniej do Załogi G) i rozstajemy się.

Marketingowiec oczywiście wykręcał się od obcięcia krokwi twierdząc to robota dekarzy bo to oni odmierzają sobie wszystkie wymiary dla pokrycia dachu i rynien. Hmm, byłem podobnego zdania więc wolę żeby zrobione to było dobrze przez dekarzy. Ocieplenie fragmentu ściany szczytowej i wykonanie ścianek bocznych lukarny z lekką obawą zostawiam sobie - mam 2 lewe ręce i boję się że coś spieprzę.

Czuję że zbliża się ta chwila której się obawiałem - muszę zrobić na budowie coś samemu. Oj, chyba będzie ciężko...