Wróciła pogoda.

Ta na niebie i ta ...ducha...

Pierwsza - bo czas był najwyższy a deszcz wykańczał już wszystkich. Budujących i nie.

Druga - bo cierpliwość moja i pokora zostały nagrodzone.

Czy będzie dziś "budowlano" ...owszem.

Bo jakże ma nie być, skoro nierozerwalną częścią mojej budowlanej historii jest ten sympatyczny pan,który stoi tu dumny ze swego dzieła.

http://img27.imageshack.us/img27/8813/dsc9805.jpg" rel="external nofollow">http://img27.imageshack.us/img27/8813/dsc9805.jpg

A dzieło to idealny porządek i wszystko to co powinien zrobić na budowie mój mąż ... ale ktoś przecież na to moje szaleństwo pracować musi ...

Więc jest tato ... zawsze. Na zawołanie ...na mrugnięcie.

I to nic, że jest po dwóch operacjach. To nic, że "została go połowa" ... to nic, że ma raka...

Chce żyć i żyje ...moją budową. A ja pobuduję ten dom choćbym na pysk padła. Bo ten dom to życie ... Życie mojego taty. Jedyny sens i jedyny cel jaki dziś ma - to pomóc mi go "wykończyć".

I już wiadomo dlaczego nie było mnie tu tydzień.

Czekałam...Wszyscy czekaliśmy na wyniki biopsji - są przerzuty ...czy nie ma...

Takie czekanie uszlachetnia jak cierpienie. Uczy pokory i otwiera oczy na wszystko to co wydawało się dotąd ważne ... a nie było...

Ja wiem co jest w życiu ważne. Otworzyłam oczy minionego tygodnia i wiem, że "pokocham jutro jeszcze dziś ... bo już się jutra nie boję"...

Nawet jeśli była to jedna wygrana bitwa w wielkiej wojnie

Coś podgryzało mnie środku i musiałam to napisać. Tak się jakoś porobiło, że wylądowałam z tym molem gdzieś w komentarzach ... wcale nie moich ...

Ale tak miało pewnie być - bo lżej było przetrwać - z kimś.

Dziękuję wszystkim ...

http://img24.imageshack.us/img24/1474/sercee.gif" rel="external nofollow">http://img24.imageshack.us/img24/1474/sercee.gif