Poniedziałek, 1 grudnia 2008 r.

Pierwszy dzień pracy nowej ekipy.

Panowie, sztuk pięć, ranna porą, sami z siebie, bez proszenia, pytania, sprawdzania i upewniania się, przywieźli busem dechy, krokwie, narzędzia i co tam jeszcze i po prostu zaczęli poziomować ściany, nabijać deski, ustawiać stemple i belki. W południe przyjechał nasłany przez nas kierbud, co by im wytłumaczyć, co dotychczas zostało spieprzone i co trzeba naprawić. Zdziwił się, że ekipa sama już zaczęła usuwać sfuszerowane elementy i doskonale wiedziała, co ma robić dalej. Dokładnie tak, jak życzył sobie tego kierbud. No szok! Nadal nie wierzę!!!

Ekipa zrobiła na mnie naprawdę pozytywne wrażenie! Pomna jednak złych doświadczeń, nie cieszę się jeszcze zbytnio i dalej nie śpię z nerwów w nocy. Tak na wszelki wypadek... jak skończą to zobaczymy. Naprawdę najbardziej niepokoi mnie fakt, że nie wiem ile to będzie kosztowało. Nie chciałabym, aby na koniec, tfu tfu psia d..pa, okazało się, że trzeba im będzie zapłacić sumę, której na przykład nie posiadam. Pytał Sopelkiewicz raz i drugi, ile to będzie kosztować, ale gościu jakiś niewyrywny w tej kwestii jest. Podobno ma być po kosztach. Cokolwiek to znaczy.... Chciałbym wiedzieć ile. Może być nawet parę stów w te czy we wte, ale jakąś kwotę chciałabym znać. I cieszyć się ich fachową robotą, na którą mnie stać, albo gryźć z nerwów palce i na szybko majątek zastawiać albo co, żeby być wypłacalną. A tu nic, jakieś dziwne to jest. Albo gościu nas będzie chciał naciągnąć, widocznie z daleka wyglądamy na takich, co się do tego świetnie nadają, albo jakieś dziwne konszachty wchodzą tu w rachubę i wszystko skończy się dobrze.