Niedziela 8 marca 2009 r.

Jest nadzieja! W zasadzie powinnam o tym jedynie półgębkiem i po cichutku, co by nie zapeszyć... ale mnie pcha ...

No więc... jest szansa na płotek na naszej działeczce. Co prawda marna jak nauczycielska na przykład pensja, chwiejna niczym osika na wietrze, niepewna jak ulga podatkowa, ale jest. Sopelkiewicz, mąż mój i towarzysz niedoli, złamał się i obiecał pojechać jutro po spawarkę. A to już pierwszy krok. Każdy wie, że najtrudniej zacząć. A dzięki temu, że maszyna pożyczona ma być, na czas ściśle określony, można pozwolić kiełkować nadziei , że robota zostanie wykonana. :)

Jeszcze się nie cieszę, broń boże, ale zaczęłam już powolutku wybierać w internecie krzaki do kupienia i posadzenia. Yuhhhu! :) To się nazywa prezent na Dzień Kobiet! :)

A Wam kobietki moje miłe życzę spełnienia takich właśnie marzeń, których realizacja zależy od naszych drugich połówek. Adekwatne to do sytuacji, nie?

Pozdróweczki :)