nigdy nie mów nigdy

zawsze powtarzałam ,że nie chcę mieszkać w domu jednorodzinnym, pochodzę z bloków , teraz też mieszkam w bloku... jest mi dobrze i wygodnie, moim sąsiadem jest emerytowany policjant - Stasiek ( ma 44 lata i jest od kilku lat na emeryturze ) osiedle jest małe i sympatyczne i taka wersja mi odpowiadała do ......października 2003 r.

A co sie wtedy wydarzyło? nic specjalnego prócz jednej , cotygodniowej wizyty mojego kochanego Teścia , który oznajmil nam przypadkiem ,że na ich ulicy są do sprzedania działki pod zabudowe.Nie zdawałam sobie wtedy sprawy ,że to krótkie zdanie wypowiedziane od niechcenia -zburzy caly mój mały świat na III piętrze.Wieczorem, nie pamiętam które z nas zagaiło rozmowę o domku. Pare dni wcześniej sąsiedzi sprzedali swoje mieszkanie za bardzo przyzwoite pieniądze ,więc stan surowy byłby za mieszkanko w bloku , a potem wzielibyśmy kredyt i ....zamiast remontować nasze 64 m na III p. ( mieszkamy tam od 15 lat i własciwie przymierzaliśmy sie do generalnego remontu- łazienka,kuchnia itp ale przerażała mnie perspektywa remontowania i mieszkania więc odsuwałam ten remont na później) wybudowalibyśmy malutki "bialy domek"

Jeszcze przez pare dni nie wracaliśmy do tematu , ale następna wizyta Taty obudziła w nas chęć posiadania swojego miejsca na ziemi......

I się zaczęło .............. obejrzeliśmy te działki , te większe byly w głębii na dość podmokłym terenie, ale nam spodobała się przy ulicy 5,2 a prawie uzbrojona ( prąd,gaz,wod-kan w odległości 6-10m) a przede wszystkim kierunki świata mi pasowaly : wejście od północy , ogród na południe........

:) :)