Marzenia

Andrzej Waligórski

"Realizm"

...a jak kiedyś wyjdziemy z długów

I kłopotów będziemy mieć mniej,

To ci kupię suknię taką długą,

Jaką kiedyś miała Doris Day,

A do tego śliczny płaszcz szeroki,

Pantofelki na szpilkach i szal,

A dla siebie - wytworny smoking,

I pójdziemy oboje na bal.

Na nasz widok cała sala westchnie

I zaszepce: - Ach, jak im się powodzi!

Spójrzcie tylko, jacy oni piękni,

Jacy eleganccy i młodzi...

A my młodzi nie będziemy już wtedy;

Siwe włosy mieć będziemy na skroniach,

Tyle tylko, że wyjdziemy z biedy,

Tyle tylko, że będziemy spokojni...

A nasz syn będzie mądry i duży

I mieć będzie jakąś śliczną dziewczynę,

I w tysiące kolorowych podróży

Wyjedziemy z tą dziewczyną i z synem.

Zobaczymy morza, wyspy i palmy,

Dobre kraje wiecznego ciepła...

Słuchaj, przecież to jest całkiem realne,

Tylko nie śmiej się.

A zwłaszcza nie płacz...

dzięki - ponury63