Cztery swiece na stroiku adwentowym

Na stroiku adwentowym palily sie cztery swiece.

Bylo cicho. Tak cicho, ze mozna bylo uslyszec,

jak owe swieczki zaczynaja rozmawiac.

Pierwsza swieca wzdechnela i powiedziala:

"Nazywam sie pokoj. Moje swiatlo sie pali,

ale ludzie nie utrzymuja pokoju, oni mnie nie chca".

Jej swiatlo stawalo sie coraz mniejsze az calkiem zgaslo.

Druga swieca migotala i migotala i powiedziala:

"Nazywam sie wiara. Ja tez jestem zbyteczna.

Ludzie nie chca nic wiedziec o Bogu.

Nie ma sensu, zebym dalej sie palila".

Przelecial przeciag po calym pomieszczeniu i swieca zgasla.

Cicho i bardzo smutno odzywa sie trzecia swieca:

"Nazywam sie milosc - Nie mam juz wiecej sily, zeby sie palic.

Ludzie odstawili mnie na bok. Oni widza tylko siebie,

a nie widza innych, ktorych powinni kochac".

I z ostatnim migotaniem zgaslo i jej swiatlo.

Wtedy weszlo dziecko do pokoju. Popatrzylo na swiece

i powiedzialo: "Ale, ale wy musicie sie palic,

nie mozecie byc zgaszone!" I zaczelo plakac.

Wtedy odezwala sie czwarta swieczka i powiedziala:

"Nie boj sie! Jak dlugo ja sie pale, mozna znowu

zapalic inne swieczki. Nazywam sie nadzieja".

Dziecko wzielo zapalke do reki, zapalilo ja od

czwartej swieczki i zapalilo pozostale.......

Dopóki trwa nadzieja nic nie jest skonczone.

piękna opowieść ....będę opowiadać ją wnukom http://www.fotosik.pl/showFullSize.php?id=b1542639c49ef549" rel="external nofollow">http://images43.fotosik.pl/38/b1542639c49ef549m.jpg