BAJKA O MIŁOŚCI

Dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa,

którą zamieszkiwały emocje, uczucia oraz ludzkie cechy

- takie jak: dobry humor, smutek, mądrość, duma;

a wszystkich razem łączyła miłość.

Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się,

że niedługo wyspa zatonie. Przygotowali swoje

statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze

opuścić wyspę. Tylko miłość postanowiła

poczekać do ostatniej chwili.

Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu,

miłość poprosiła o pomoc.

Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim

luksusowym jachcie. Miłość zapytała:

- Bogactwo, czy możesz mnie uratować?

- Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra

i innych kosztowności. Nie ma tam już miejsca

dla ciebie - odpowiedziało Bogactwo.

Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym

czteromasztowcem.

- Dumo, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość.

- Niestety nie mogę cię wziąźć! Na moim statku

wszystko jest uporządkowane, a ty mogłabyś

mi to popsuć... - odpowiedziała Duma i z dumą

podniosła piękne żagle.

Na zbutwiałej lódce podpłynął Smutek.

- Smutku, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość.

- Och, Miłość, ja jestem tak strasznie smutny,

że chcę pozostać sam - odrzekł Smutek i smutnie

powiosłował w dal.

Dobry humor przepłynął obok Miłości nie zauważając

jej, bo był tak rozbawiony, że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.

Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu...

Nagle Miłość usłyszała:

- Chodź! Zabiorę cię ze sobą! - powiedział nieznajomy starzec.

Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia,

że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca.

Miłość bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten

tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Wiedzy.

- Powiedz mi proszę, kto mnie uratował?

- To był Czas - odpowiedziała Wiedza.

- Czas? - zdziwiła się Miłość. - Dlaczego Czas mi pomógł?

- Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu

każdego człowieka jest Miłość - odrzekła Wiedza.