Marudzenie trwa Sprawiedliwie podzieliliśmy się obowiązkami ja szukam, mąż krytykuje.

Powoli w mieszkaniu brakuje miejsca gdzie można by usiąść i nie trafić na katalog domów albo Muratora. Zaczynamy odczuwać lekkie obrzydzenie na widok rzutów technicznych czegokolwiek.

W wolnych chwilach ślęczę nad książkami o ogrodnictwie, mąż się śmieje, że mam prawdziwą motywację do budowania : ogród i pies. W mieszkaniu nie możemy mieć zwierza, zbyt profesjonalnie podeszliśmy do spraw uczuleniowych.

Prawdę mówiąc nadal niezbyt poważnie traktujemy całość zagadnienia. Po pewnym czasie zaczynamy zamieniać się rolami, mąż wybiera - ja krytykuję. Bawimy się wyśmienicie