I oto minął prawie rok...

Jestem w pełni usprawiedliwiona, bo uprzedzałam na początku, że wpisy mogą być nawet co dwa lata jak w dzienniku budowy….Siewonko, dziękuję za zainteresowanie

Ale coś tam się pomału dzieje, więc piszę.

Nasze wielkie ławy przezimowały. Nie udały się do schroniska, nie wyparowały, tyle, że po zimie ziemia się ździebko osunęła i roślinki jakieś sobie powyrastały. Ładnie to wygląda, ale mimo uwielbienia przyrody trzeba to usunąć. Bo mamy zamiar jednak budować dalej. „Jednak” napisałam w pełni świadomie, jako, że zimę spędziliśmy pracowicie na zmienianiu orientacji. Budowlanej. Ponieważ Podrzutek ma mieć powierzchnię salonu samochodowego biurami, zaczynamy się bać, że to za dużo. Tzn. mój strach na ten temat jest już zakorzeniony jak świadomość która ręka jest prawa, ale teraz zaczyna się martwić i mój Mąż. Zawsze to weselej martwić się we dwoje. Postanawiam mu pomóc i w okolicach grudnia wpadam na pomysł, żeby najpierw coś kupić. Np. dwa kilo krówek na poprawę humoru a potem kupić mały domek z działką. Żeby tylko wyprowadzić się z wynajmowanego mieszkania, spłacić domek a potem dalej budować Podrzutka. Pomysł o dziwo się podoba. Szukam ogłoszeń o domach na sprzedaż, rozpytuję znajomych itp. Już prawie kupujemy jeden dom. Stoi sobie grzecznie w Pomiechówku, zaraz obok szkoły gdzie pracuję a gdzie mają uczyć się moi synowie, działka w pełni uzbrojona, dom 12-letni, 160m kw …pisałam, przecież, że mały domek chcemy kupić, co ja poradzę, że taki duży wybudowali Pani co chce sprzedać dom jest dziwna. Żeby nie przedłużać, okazuje się, że jej mąż siedzi w więzieniu (pewnie jest jeszcze dziwniejszy) i raz chce sprzedać dom raz nie chce. Nudzi się w celi widocznie. Trafiliśmy na moment kiedy Mąż Pani od Domu chce sprzedać. Dwa tygodnie później już nie chce. Pani mówi, że za jakiś czas znowu będzie chciał, ale nam się średnio ta zabawa zaczyna podobać. Za to zbliża się już wiosna i tęsknimy za NASZĄ działką z naszymi ławami….