Wszystkie papierki do banku zostały dostarczone w poniedziałek. Dzisiaj czekamy na telefon zapraszający do podpisania umowy. Czekamy już...dwie godziny! Ileż można!

Ale nastawieni optymistyczne zaczynamy szukać wykonawców do roboty. Najlepiej żeby każdy do swojej. Pierwszy przyjeżdża hydraulik. Przyjeżdża w typowym składzie czyli Hydraulik z Teczką i jego Cień. Oglądanie domu, działki, pytania podstawowe i pytania dodatkowe. Oglądanie naszego wylanego chudziaka, który prezentuje się tego dnia wyjątkowo solidnie i niedostępnie. Najwyraźniej wie, że ten facet chce go skrzywdzić. „Trzeba będzie kuć” dochodzi do wniosku hydraulik. Brawo. Bystrzacha. Następuje chwila milczenia i wtedy mój mąż mówi „Mam takich chłopaków z maszyną do wycinania...” Hydraulik wyraźnie się cieszy i nabiera tempa. Pokazuje w powietrzu gdzie trzeba wykuć beton. Biegamy za nim i próbujemy zapamiętać każdy centymetr. Wtedy Cień mówi cichutko, że może by to rozrysować. Hydraulik łaskawie przytakuje. Bierzemy się za dzieło piórkiem i węglem. Piórko ma hydraulik nie powiem gdzie, bo biega po pomieszczeniach a węglem maluje kreski na podłodze. Zauważam ze zdumieniem, że gubi wątek i narysowaną kreskę przechodząc z jednego pomieszczenia do drugiego. Wtedy pyta Cienia „No to rura wyjdzie tu, tak?” Cień niemal szeptem odpowiada „Nie, bardziej w lewo...” Albo „Nie, tam bardziej w rogu...” Zaczynam rozumieć, że należy słuchać Cienia. To Cień wie lepiej, ale jest skromny i nie chce się popisywać. Lubię Cienia coraz bardziej. Hydraulik ma już wizję „Tam wyjdę, tam obniżę, tam wykopię...” Co on gada. To wszystko zrobiłby Cień. Po cichutku i dyskretnie, jak to ma w zwyczaju. Na wszelki wypadek umawiamy się z jeszcze jednym hydraulikiem. Ma przyjechać dzisiaj.