Wydaje się to być jedynym rozsądnym wyjściem i nie bardzo mam pomysł na inne rozwiązanie. Nie stać mnie na to, żeby zostać, spłacać już zaciągnięty na dom kredyt i jeszcze spłacić mojego ex. Tak więc wygląda na to, że przeprowadzka do miasta jest nieuchronna. Jak to ze wszystkim są jakieś "za" i "przeciw"…

Teraz obnażę się publicznie ze swoimi rozterkami:

"za":

- i ja i P.B. pracujemy w Warszawie,

- Starszy Syn idzie do liceum w Warszawie

- Młodszy Syn też za jakiś czas pewnie dokona takiego wyboru

- dojazdy do pracy/szkoły bardzo obciążają nasz rodzinny budżet

- P.B. ze zrozumiałych względów nie czuje się dobrze w domu, który budowaliśmy wspólnie z moim ex.

- jest to moja szansa na to, że wreszcie będę miała coś wyłącznie swojego (mieszkanie)

"przeciw"

- sprzedaż domu może ciągnąć się latami i ja nadal będę żyła w zawieszeniu

- nie wiem czy będę w stanie przyzwyczaić się do mieszkania po kilku latach w domu na wsi