Odtwarzam to co naskrobałam wczoraj, ale nie zdążyłam wkleić:

W związku z mniej lub bardziej jawnymi groźbami, oraz faktem przywleczenia przez Bębniarza laptopa do mojej dyspozycji, niezwłocznie uzupełniam wpisy do dziennika. A tak trochę naprawdę to czekałam na moment, który prawie nastąpił, ale „prawie” ma się nijak do podpisu słoneczkowego i przebrzydłych złośliwości pozostałych o mizianiu i takich tam…..  Więc postaram się nadrobić braki i znów zrobić na Was dobre wrażenie jako przyzwoity użytkownik forum.

Zakończyłam opisem działki, jej zdjęciem i żalem wylanym nad dziwnymi przepisami. Przepisy się chyba nie zmieniły, działka też nie, ale w mojej szufladzie leży wstępny akt notarialny z moim nazwiskiem jako kupującej. Nazwisko sprzedających powinnam tu zapisać złotymi literami. Nikt mi nie wierzył, że wszystko się odbędzie zgodnie z umową. Z umową sprzed pięciu lat, kiedy to para znajomych odsprzedała nam działkę za cenę kupna, czyli już teraz śmieszną. Wzięli pieniądze, powiedzieli, że to już nasze i po sprawie…. Z załatwieniem spraw formalnie jakoś tak nikt się nie spieszył i w tym czasie ktoś się zakochał, ktoś się odkochał, był rozwód, ciąża (nie moja, dzięki Bogu) a umowa „na gębę” nadal obowiązywała. W tej chwili metr tej ziemi jest wart ponad dziesięciokrotnie razy tyle. Dlatego nawet mnie specjalnie nie zdziwił wytrzeszcz oczu mojej adwokat, kiedy rozkosznie jej przedstawiłam sytuację. Ale ja wiedziałam swoje. I miałam rację. Nawet notariusz powiedział, że to „bardzo niezwykła” transakcja. Bez grosza dla sprzedających, bo przecież dostali pieniądze pięć lat temu….

Jeżeli ktoś spyta czy są jeszcze uczciwi ludzie, możecie spokojnie odpowiedzieć twierdząco.