Kocio-dziennik ciąg dalszy. Jest to forum budowlane, więc będzie raczej w skrócie (co w moim wydaniu oznacza, że będzie osiem stron a nie szesnaście):

W związku z jednoznacznym olaniem nas przez Voodoo, tak jak napisałam, postanawiamy poszukać jej następcy, ale tym razem "uczłowieczonego" malucha. Dzwonię więc w piątek w celach rozeznawczych po kilku ogłoszeniach. Jedno jest o biało-burych kociętach, dwumiesięcznych... super. Pasuje. Dzwonię. Miła pani mi mówi, że to ogłoszenie jest nieaktualne(tak swoją drogą, to po przejrzeniu netu i kilku telefonach, doszłam do wniosku, że na małe kocięta to się chyba zapisywać trzeba!) , ale po południu trafi do niej kociak, odebrany z jakiegoś strychu od jakiegoś pijaka, czy jakoś tak. Ale ona jeszcze wiele o nim nie wie, poza tym, że jest rudy. Ma to na mnie zrobić wrażenie, bo jest jakaś faza na rude koty, ale ja na nią nie cierpię, tym bardziej, że mam już rudego kota i to też przypadkiem. Mnie się podobają czarno-białe. Ale dobra, obiecałam, że zadzwonię, więc dzwonię. Kot już jest. Jest nadal rudy, ale już urósł, bo na pani oko ma z sześć miesięcy ( to niefajnie) i jest długowłosy, taki w typie - tu dosłownie cytuję, co usłyszałam - MEJKUNA.... Hmmm.... Pewnie ma trzy włosy więcej na ogonie, albo jest skundlony z kundlem Persa. Pani pyta czy przysłać mi zdjęcie. No jacha. Co mi tam. I dostaję zdjęcia, których tu nie umiem zamieścić mimo wszelkich prób… Tępota nie boli. W każdym razie to co widzę skłania mnie do szybkiej mailowej konsultacji z Bębniarzem, (który jest w pracy, ale maila ze zdjęciami obejrzał w 30 sekund), bo Pani Azylowa prosi o w miarę szybką odpowiedź. Voodoo nas olała, ten jest udomowiony i łagodny z tego co Pani Azylowa mówi… i o to chodzi. Zapada decyzja, że nazajutrz jedziemy zobaczyć kota. Pani się cieszy, my też, kot ma stresa, więc ma to gdzieś.