Rewelacja!

Po pełnym żalu wpisie Iwonki z Sowich Gór (patrz: komentarze)

i po telefonicznych uzgodnieniach z naszym naczelnym majstrem,

udało mi się uzyskać Jego zgodę na umieszczenie w dzienniku zdjęcia mojej wiechy.

Panie A. - dziękuję .

No to: trzy, dwa, jeden, start!

Tak się wspinała ruchoma wiecha :

http://pl.fotoalbum.eu/images1/200911/119914/428921/00000080.JPG" rel="external nofollow">http://pl.fotoalbum.eu/images1/200911/119914/428921/00000080.JPG

A tak wyglądała:

http://pl.fotoalbum.eu/images1/200911/119914/428921/00000076.JPG" rel="external nofollow">http://pl.fotoalbum.eu/images1/200911/119914/428921/00000076.JPG

A wracając do relacji z naszej pierwszej nocy..

Taki obrazek uchwyciłam wieczorną porą.

W okienku widać palące się światło lampki:

http://pl.fotoalbum.eu/images1/200911/119914/428921/00000078.JPG" rel="external nofollow">http://pl.fotoalbum.eu/images1/200911/119914/428921/00000078.JPG

Zasnęłam szybko i nawet nie wiem kiedy.

Niestety - noc nie należała do lekkich.

Nowe, nieznane odgłosy, szeleszcząca gdzieś tam w tle folia - zrobiły swoje.

Na dodatek w nocy zerwał się wiatr i zaczął padać deszcz, więc spałam na pół gwizdka,

wsłuchując się w te nowe odgłosy dochodzące z zewnątrz i wewnątrz domku.

Zrywałam się na równe nogi przynajmniej ze trzy razy.

Ciągle wydawało mi się, że ktoś jest na zewnątrz, coś szeleściło, szumiało i uderzało w blachę.

Rano okazało się, że wiatr wyrwał nie zamknięte drzwi od blaszaka

i to te odgłosy przeraziły mnie tak naprawdę.

I szczerze mówiąc tak solidnie pospałam dopiero nad ranem,

kiedy zrobiło się jasno i różowy świt zagościł na dobre za oknem.

W komentarzach pytano mnie o mój sen na nowym miejscu.

Senne mary były zdecydowanie koszmarne.

Z powodu tłukących się blaszanych drzwi pamiętam, jak przez mgłę, pogranicze jawy ze snem.

I nie były to radosne wizje.

Wydawało mi się, że ktoś chodzi po podwórku, że włamuje się do drewutni itd.

Jednym słowem - masakra!

Ale jak to mówią: sen mara - Bóg wiara .

I tego się trzymam.

Za to rano..

Pokażę Wam naszą supernowoczesną jadalnię :

http://pl.fotoalbum.eu/images1/200911/119914/428921/00000079.JPG" rel="external nofollow">http://pl.fotoalbum.eu/images1/200911/119914/428921/00000079.JPG

A potem Mariuszek rozpalił w kozie i było przesympatycznie:

http://pl.fotoalbum.eu/images1/200911/119914/428921/00000071.JPG" rel="external nofollow">http://pl.fotoalbum.eu/images1/200911/119914/428921/00000071.JPG

Całą sobotę do późna pracowaliśmy przy domku.

Pomagało nam dwóch pomocników, w postaci Mariusza siostry - Joli i jej męża - Jurka.

Robota aż furczała.

Odwaliliśmy kawał dobrej roboty.

A teraz nastała nowa epoka .

Mój Mariuszek postanowił, że czas już (przynajmniej dla Niego)

na zadekowanie się prawie na stałe w Bukowej Chatce.

Fura materiału budowlanego i sprzętu w drewutni, wymaga jednak jakiegoś nadzoru

i - niestety - trzeba tego w miarę możliwości pilnować..

I tym sposobem uczynił mnie wczoraj słomianą wdową, bo pozostał na budowie na noc.

Taki bywa niekiedy los zwariowanych inwestorów .