Dzisiaj pojawiła się ostatnia część ogrodzenia panelowego. Nareszcie nie będzie strachu że ktoś spadnie z murka oporowego.

http://img406.imageshack.us/img406/6277/ogrodzenie1.jpg

Mały OT

Dla potomnych

ach, jak ja uwielbiam Baranków zmagania

przyznajcie mi rację, kłamstwem tu nie grzeszcie

Prościej jednak gołym pobiec do Poznania,

Niż Barranka skłonić by coś skrobnął wreszcie...

 

Ach jak mnie niebiańsko budzi z otępienia

czyniąc wypoczętym mój wzrok przemęczony;

Historia szaleństwa pisana w podziemiach

Gdzie nawłoć tak szumi jak gdzie indziej klony…

 

Barranek nadęty, chmurny i okrutny

Oczekiwać każe prozy swej poważnej

Więc przywdzieję snadnie mój habit pokutny

Rezygnując skromnie z postawy odważnej

 

I wyglądać rządam i sto razy czytać

I odziewać będę mózgiem roześmianym (??? what the fuck???)

I puszyć się pragnę, rozdymać i zgrzytać

Jak pejzaż po brzegi nawłocią wypchany

Rzecz o żądnym Dandim

(co nie miał słownika)

 

Zrzędzący Dandi nowych żądał treści

Których w dzienniku barrankowym szukał

Żądze go żarły, targały boleści,

Miewał też kolki, a w głowie czuł upał

 

Niczym buchalter wyliczał miesiące

Dni i godziny, sekundy, minuty

Gdy autor milczał. I snuł niekończące

plany, jak przerwać ten stan wielkiej smuty

 

Ja mu pokaże, już ja coś z nim zrobię

burczał o świcie, w południe i nocą

Zębami zgrzytał księżycowym nowiem

Podlaskich czarów upajał się mocą

 

Te jednak czezły w materii oporze

I na barranka nie działały wcale

Dandi by nawet rzucił się przez morze

By się dowiedzieć, co tam było dalej

 

Czemuż nie pisze – zżymał się co rano

Coś tam ukrywa, prawdą dzielić nie chce

Podły barranek, co mu w żłoby dano

Talentu nieco, którym ludzi łechce

 

Ale oszczędnie, tak jak ludzie młodzi

Chuć rozbudzając, droczą się co ranka.

Wszak tak nie można! Toż to nie uchodzi!

Czas na hołobli uwiązać barranka!

 

Czemuż ten Dandi taki słów spragniony

Czemuż w nim taka drzemie desperacja

Może w tych słowach on niedouczony?

Może to jakaś przemyślana akcja?

 

Może studiować chce słowopisanie

I wciąż mu mistrza brakuje do sztuki?

Dobrze więc Dandi, lecz weź na wstrzymanie

Od ortografii rozpocznij nauki

 

Gdy się rozeznasz w tych wszystkich kropeczkach

Nad literkami stawianych właściwie

Wtedy barranek, leniwy literat

Odcinki nowe wstawi miłościwie...

Baranek przechera miast za pióro chwycić

I rzucić się w pracy rzetelnej odmęty

Z wypiekami bazgrać zaczął wierszowanie

Szczęśliwy pomysłem i wielce przejęty.

 

Że Dandi, że cośtam, że błędów bez liku

Że żąda, że łaknie aż go głowa parzy

Lecz nie wiesz mój drogi z Mazowsza Słowiku

Co się tutaj jeszcze ciekawego zdarzy

 

Już Irma przed ekran chipsy sobie wlecze

Czekając co chłopy wesołe napiszą

I Lidszu tez czeka aż ją wszystko piecze

I wszyscy wokoło aż z przejęcia dyszą

 

A jam tylko głosem powszechnym przemówił

Aktywność artysty sprowokować chciałem

By Cię tłum wciąż kochał, tulił i hołubił

Wypięknioną duszą, umysłem i Ciałem

 

Chciałem mistrzu drogi być przemówić raczył

Byś słów potok wylał tutaj, w cyber- bycie

Tyś to wszystko jednak srodze przeinaczył

Mieszając złośliwie w poezji korycie

 

Kropeczek, kreseczek jakichś uczyć pragniesz

Głupiego Dandiego – tego filologa

A on prosty chłopak i co łatwo zgadniesz

jest mądry tak strasznie jak stołowa noga

 

Tyś w oręż solidną słów złotych bogatym

Ja kartofel zgniły – ten z podlaskiej ziemi

Dzierżę jako oręż przed Tobą pyskatym

Ściskając go mocno ręcami silnemi

 

I Cię pacnę wreszcie w czachę tym ziemniakiem

Wyciągając wartko z lenistwa odmętów

Byś nad żłobem stanął wesoły, okrakiem

I pisać już zaczął bez głupich wykrętów