long time...no see...

Kochany Dzienniku - jestem!

Znowu miałam długaśną przerwę, ale postaram się nadrobić teraz moją nieobecność.

Muszę tu podziękować Wujowi Januszowi, który zmobilizował mnie do ożywienia Dziennika. Przyznał się, że niedawno do niego dotarł i przeczytał. A skoro nasz Dziennik ma Czytelników, i to tak zaangażowanych w budowę naszego domku, to jak tu nie pisać?! :)

Przy okazji pozdrawiamy z Bartkiem wszystkich, którzy mają cierpliwość do lektury i tu zaglądają.

Oczywiście specjalne pozdrowienia dla Wuja Janusza!