Kotekmamrotek

Odkąd wstapiliśmy do EU jedynym dokumentem gwarancji jest faktura VAT z odpowiednim wpisem. Karty gwarancyjne przestały obowiązywać i stały się instrukcją postępowania dla Konsumentów. Wg obowiązującego prawa EU podstawowy okres gwarancyjny wynosi 24 miesiące. Producenci samodzielnie ustalają (własnie w kartach gwarancyjnych), że niektóre towary mają krótszy lub dłuższy termin gwarancji. Oczywiście Konsument musi sie pod tym oświadczeniem producenta podpisać. Dlatego też raz wystarczy tylko faktura VAT, a innym razem jeszcze karta gwarancyjna. Gwarantem dla inwestora w pierwszej kolejności jest sprzedawca, a nie producent. Jeśli na fakturze VAT nie ma wpisanego kotła jako rzecz sprzedana, to na jakiej podstawie można dochodzić roszczeń od firmy wystawiającej rachunek z 7% VAT skoro na jednym dokumencie transakcji nie widnieje wpis o sprzedaży kotła, tylko opis usługi? Załóżmy hipotetycznie: kocioł po zamontowaniu przez osobę uprawnioną (instalator który ma aktualne uprawnienia gazowe i elektryczne) uległ uszkodzeniu. Serwis nie zdążył "odebrać" kotła serwisowo w imieniu producenta i okazuje się, że nie ma sprzedawcy, czyli nie ma gwaranta. Bowiem firma 7% tylko montowała. Udowodnienie takiej firmie czegokolwiek jest trudne, a czasem beznadziejne. W dodatku nie wszystkie urzędy podatkowe interpretują przepisy dot 7% VAT po myśli dla inwestora doszukując się manipulacji. A wystarczy obniżyć cenę kotłowni o jakąś kwotę z rabatu jaki otrzymuje instalator od hurtowni, wynegocjować cenę usługi i wpisać jedno i drugie na fakturę VAT. Potem to już tylko sprawy formalne z urzędem podatkowym i korzystanie z regulacji podatkowych w sprawie. Nadal uważam, że w świetle potencjalnych roszczeń inwestora w opisywanym wyżej przypadku (założenie hipotetyczne), korzystanie z 7% VAT bez wpisu na fakturze VAT instalatora jako sprzedawcy jest ryzykownym przedsięwzięciem... Jednak jeśli ktoś nie wie, to przypominam, że wygrywa ten co ma dowód, a nie pobożne życzenia. Powodzenia.

Kocioł z osprzętem, to nie dechy. Jak decha się wypaczy, to można coś zrobić małym nakładem.... z kotłownią, nie za bardzo. Zgodnie z obowiązującym prawem podstawą gwarancji i roszczeń jest faktura VAT o odpowiedniej treści, a nie wykaz dołączony do faktury. Ale o błędach inwestor dowie się w przypadku egzekwowania własnych praw. Urząd skarbowy, czy urząd podatkowy znaczy to samo. Ważny jest opis chwytu marketingowego z 7% Vat-em, a nie nazwa urzędu czy podatkowy, czy skarbowy

Od czego ma dwa razy gorszy współczynnik przenikania ciepła? W metodzie "na sucho" układa się wkłady aluminiowe. W dodatku budynek jest ocieplany z zewnątrz, więc o czym tu mowa? Dla dociekliwych polecam link do wzorów obliczania współczynników przenikania ciepła http://pl.wikipedia.org/wiki/Wsp%C3%B3%C5%82czynnik_przenikania_ciep%C5%82a a dane można podstawić z materiałów technicznych ww. metody http://www.wandheizung.de/Downloads.399.0.html Polecam czytanie ze zrozumieniem udostępnionego artykułu. Opisywany system ogrzewania ściennego wykonywany jest podobnie jak system podłogowy, tylko że na ścianie. Poniżej zdjęcie pomieszczenia z wykorzystaniem ogrzewania ściennego, przykład: http://www.budujemydom.pl/images/stories/temat_tygodnia/alergie_rap9_200.jpg

Na wszystkie pytania odpowie zaproszony instalator, jeden może dwóch? Przygotują kosztorys i zakres działań, wyliczenia, kilku producentów kotłów, a nie tylko Junkers Cerapur. A pokrótce można powiedzieć tak: Kocioł kondensacyjny wymaga nowej, niskotemperaturowej instalacji, zamkniętej, a obecnie przy piecu węglowym jest otwarta. Wkład kominowy musi być szczelny ze stali nierdzewnej itp. Najlepiej wszystko wywalić i robić porządek od zera. Jeśli da radę to podłogówkę lub grzejniki z głowicami termostatycznymi i regulator - sterowanie pokojowe. Myślę że koszty inwestycji powyżej 10.000 PLN lub cuś blisko...

Skoro "serwis-ktosiek" sprzedaje urządzenia /kocioł co. i inne urządzenia kotłowni/ z usługą, więc "sztuczka" z 7 % VAT-em plus robocizna i dojazd wynosi więcej niż cena katalogowa samego kotła z 22% podatkiem. W dodatku ciekawe jak brzmi wpis na tak wypełnionej fakturze na 7% VAT? Czy na fakturze VAT wyszczególniony jest osobno kocioł co. z numerem seryjnym i inne oferowane urządzenia kotłowni, jak automatyka, system kominowy etc., czy wpis brzmi: montaż kotła, montaż systemu kominowego itd. ? Jednak ma to znaczenie dla klienta (w przypadku roszczeń) i urzędu podatkowego.... Co do gwarancji dla kupującego: sprzedawca jest gwarantem, a jego gwarantem jest producent, czy to się komuś podoba, czy też nie. Brak znajomości własnych praw nie boli, ale przeszkadza w życiu Najpierw zapoznaj sie z własnymi prawami na bezpłatnej konsultacji w Federacji Konsumentów, a potem pisz pean - pieśń pochwalna na temat "brać, czy nie brać" oto jest pytanie

Zamiast wykonywać coś w ciemno warto spojrzeć na fachowców. Skutecznym sposobem na sukces jest poprawne wykonanie systemu ogrzewania ściennego lub hybrydowego. Źródło informacji technicznych tego systemu: wytyczne projektowe, tabele, przeliczniki etc zainteresowanym prześlę na email. Może tym razem moderator nie usunie mojego postu... tym bardziej, że jestem autorem udostępnianych informacji technicznych na forum.

Kotłownie na paliwo olejowe powinny spełniać wymagania budowlane i instalacyjne ogólne wspólne tak jak dla paliwa gazowego dotyczące: - sytuowania kotłowni centralnego w stosunku do odbiorców ciepła, - oświetlenia naturalnego i sztucznego, - wyjść ewakuacyjnych, wymiarów i konstrukcji drzwi, - odporności ogniowej elementów konstrukcyjnych, - przejść przewodów i instalacji elektrycznych, - wyposażenia w instalacje wodociągowo - kanalizacyjne, - rozdzielni elektrycznych, - wentylacji kotłowni. Dodatkowe wymagania są związane ze specyfiką oleju jako paliwa i można je podać jako następujące: • podłoga kotłowni powinna być szczelna, nie pyląca i nienasiąkliwa, najlepiej w formie wanny szczelnej, aby uniemożliwić przedostanie się oleju do otoczenia w razie awarii, • odwodnienie podłóg kotłowni olejowych powinno być zaopatrzone w zamknięcia i urządzenia zatrzymujące olej (separatory) oraz być włączone do sieci odwodnień budynku. Instalacja ta powinna być wykonana z materiałów odpornych na olej opałowy, • kotłownie, w których jest składowany olej lub jest bezpośredni dostęp do magazynu oleju opałowego powinien mieć automatyczny wyłącznik dopływu oleju, • w pomieszczeniu kotłowni w przypadku wykonania podłogi lub ścian z materiałów palnych, na odległości minimum 0,5 m od krawędzi kotła, muszą być one pokryte trwałym materiałem niepalnym, - ustawienie kotłów w kotłowni powyżej 60 kW powinno uwzględniać wymagania producenta. Przy braku takich wymagań należy stosować odległości: • odległość przodu kotła od ściany — 2 m, • odległość tyłu kotła od ściany - 0,7 m, • odległość boku kotła od ściany - l ,0 m, • szerokość głównego przejścia za kotły > 0,5 m, Dla kotłów o mocy do 60 kW odległość od przegród powinna zapewniać swobodną konserwacją i obsługę. Odległość przodu kotła od ściany powinna wynosić minimum 1 m. Olej opałowy może być magazynowany w zbiornikach zewnętrznych (podziemnych lub naziemnych) lub w budynkach w specjalnych pomieszczeniach magazynowych albo w pomieszczeniu kotłowni (dla małych urządzeń). Zbiorniki montowane na zewnątrz budynku muszą być zlokalizowane w odległości nie mniejszej niż: • 20 m od budynku o konstrukcji palnej, • 10 m od budynku o konstrukcji niepalnej, • 10 m od wjazdów i wyjazdów do garaży podziemnych, • 15 m od osi trakcji elektrycznej, • 40 m od: lasu o powierzchni 3 ha, gazociągu wysokiego ciśnienia, osi toru kolejowego. Do przechowywania oleju mogą być stosowane: zbiorniki z tworzyw sztucznych (pojedyncze lub łączone w baterie), stalowe jedno lub dwupłaszczowe). Aktualnie najpopularniejsze są zbiorniki z tworzyw sztucznych i magazyny oleju w budynku. W budynku stosuje się wyłącznie bezciśnieniowe zbiorniki zaopatrzone w układ do napełniania, odpowietrzania i czerpania paliwa, stanowiący fabryczne wyposażenie zbiornika. W przypadku magazynowania oleju w budynku obowiązują następujące zasady: • przechowywanie powyżej 5000 dm3 musi się odbywać w wydzielonym pomieszczeniu. • pojemność oleju w wydzielonym magazynie może wynosić maksimum 100 m3. • magazyn oleju może się znajdować w podpiwniczeniu lub przyziemiu. • magazyn powinien stanowić wydzieloną strefę pożarową. Przegrody budowlane powinny mieć odporność ogniową min 240 min dla ścian i stropów oraz 120 min dla zamknięć otworów. • w pomieszczeniu należy wykonać odpowiednie progi tworzące wannę o pojemności objętości łącznej zbiorników lub w przypadku pojedynczego zbiornika jego całkowitej objętości. Posadzkę i ściany do wysokości progów należy wykonać z materiałów nienasiąkliwych np. przez zabezpieczenie powłokami ochronnymi. W przypadku zbiorników dwu płaszczowych nie ma konieczności wykonywania wanny wychwytującej. • w pomieszczeniu magazynowym nie mogą być montowane przybory sanitarne i kratki ściekowe poza podłączonymi poprzez podejścia zaopatrzone w separatory cieczy palnych. • magazyn powinien posiadać wentylację nawiewno wywiewną o krotności wymian n = 2-4 w/h. • drzwi muszą być otwierane na zewnątrz, samozamykające się o odporności ogniowej min. 60 min. • zbiorniki, wykładziny zbiorników oraz rurociągi z tworzyw sztucznych powinny mieć zapewnione odprowadzanie ładunków elektryczności statycznej. • temperatura w pomieszczeniu powinna być dodatnia, ale nie zagrażająca wybuchem mieszaniny par oleju z powietrzem w zbiornikach. • odległości zbiornika lub baterii zbiorników od przegród budowlanych od strony czołowej i jednej graniczącej nie powinny być mniejsze niż 40 cm. Odległość od obu pozostałych ścian i między zbiornikami powinny odpowiadać wymaganiom producenta. Odległość zbiorników od stropu powinna wynosić minimum 25 cm. • zbiorniki stalowe powinny być zabezpieczone antykorozyjnie od wewnątrz i od zewnątrz i powinny być wyposażone w wskaźniki poziomu oleju. Osprzęt zbiorników stanowią: • przewód do napełniania z końcówką umożliwiającą szczelne podłączenie przewodu cysterny, • przewód odpowietrzający wyprowadzony 2,5 m nad poziomem terenu w odległości od okna w pionie i poziomie minimum 0,5 m. Najkorzystniejsze jest wyprowadzenie przewodu odpowietrzającego ponad dach budynku i zabezpieczenie wylotu przed opadami, • ogranicznik nadmiernego wypełnienia, • układ ssący z zaworem szybko zamykającym, • dla zbiorników stalowych właz umożliwiający kontrolę i czyszczenie. Dla małych urządzeń dopuszcza się ustawienie zbiorników o pojemności do 1000 dm3 w pomieszczeniu kotłowni w odległości minimum l m od kotła. Zbiornik powinien być w wannie wychwytującej oraz ekranowanej od kotła ścianką o grubości co najmniej 12 cm i przekraczającej wymiary zbiorników o co najmniej 30 cm w pionie i 60 cm w poziomie. Przy ustalaniu pojemności zbiorników oleju należy wziąć pod uwagę: - moc kotłowni, - czas pracy kotłów, - zalecany czas magazynowania zależny od rocznego zapotrzebowania paliwa wynikającego z mocy cieplnej kotłów i ich czasu pracy, dostępności oleju opałowego, możliwości finansowych inwestora, warunków budowlanych, trwałości paliwa. Dla małych kotłowni zalecany jest roczny okres magazynowania: Minimalna ilość magazynowanego oleju powinna odpowiadać średnio miesięcznemu zapotrzebowaniu oleju. Instalacje doprowadzające olej wykonywane są z: rur miedzianych łączonych lutem twardym lub za pomocą złączy zaciskowych albo z rur stalowych łączonych za pomocą spawania, połączeń kołnierzowych lub gwintowanych. Wymagania dotyczące prowadzenia przewodów są następujące: - przewody muszą być ułożone na stałe, nie mogą stanowić podpory dla innych rurociągów, - przewody podziemne prowadzi się w kanale z przekryciem warstwą gruntu o grubości minimum 0,6 m, - w pomieszczeniach przewody prowadzone są w bruzdach w posadzce lub na ścianie w osłonie z blachy, - przejścia przez przegrody budowlane powinny następować w rurach ochronnych. Dla zapewnienia efektywniejszego odpowietrzania oraz łatwiejszej regulacji wydajności palników zalecane są układy dwururowe z przewodem upustowym do zbiornika oleju. Przewody doprowadzające do kotła są wyposażone w filtr i zawór blokowy odcinający przepływ w obu przewodach. Palniki są zwykle podłączone do instalacji przewodami elastycznymi o długości około 1 m. W systemie jednorurowym pompa palnika olejowego musi być dostosowana do tego systemu i zaopatrzona w urządzenie odpowietrzające. Wymiarując przewody instalacji olejowej przyjmuje się następujące wartości: - wydatek przewodu równy wymaganej wydajności pompy paliwowej w palniku, - prędkość przepływu w rurociągach ssących 0,2 - 0,4 m/s, - prędkość przepływu w rurociągach tłocznych 0,4 - 0,5 m/s, - dopuszczalne podciśnienie 40 kPa, - dopuszczalne temperatury oleju 40°C. autor: JW

Broszura techniczna rozwieje wszelkie wątpliwości natury technicznej: przeliczenia, pokazany jest sposób montażu, tabele etc. http://www.wandheizung.de/Prospekte.433.0.html Warto przypomnieć, że opisywany w polskiej wersji językowej http://www.systemgaz.com.pl/index.php?strona=68&wysw=2 system ogrzewania ściennego jest projektowany do każdego budynku indywidualnie. Przy wyborze montażu "na sucho" można zrozumieć, ze nie ma utraty 100% energii. Gdyby system ogrzewania ściennego posiadał opisywane w poście "orko" tak fatalne wyniki, to nie byłby tak popularny w Niemczech i innych krajach europejskich. Fragment artykułu o montażu na sucho i mokro: "Ogrzewania ścienne montowane na sucho. W przypadku ogrzewania ściennego montowanego na sucho nie stosuje się żadnych tynków ani podobnych zapraw. Do wymurowanej ściany przykręca się drewniane kantówki dystansowe, a między nimi umieszcza się specjalne płytki. Do rozprowadzania ciepła służą płytki aluminiowe, w które wciska się rurki grzejne. W ten sposób uzyskuje się równomierną temperaturę powierzchni bez większych wahań. Kompletnie zmontowane ogrzewanie przykrywa się ostatecznie ściennymi płytami budowlanymi. Konstrukcja ta ma tę wielką zaletę, że do budynku nie wprowadza się żadnej wilgoci. Nie jest potrzebne też dodatkowe ogrzewanie ani suszenie. Metoda ta szczególnie nadaje się do domów z elementów prefabrykowanych lub do renowacji bądź przy napiętych terminach, gdyż pozwala na skrócenie czasu budowy. Ogrzewania ścienne montowane na mokro Przy tym sposobie rury bądź rurowe panele drabinkowe montuje się bezpośrednio na ścianie. Po zamocowaniu tak zwanej siatki podkładowej, ścianę można pokryć specjalnym tynkiem. W tej metodzie montażu trzeba uważać, by długości płatów na ścianach nie przekraczały 8 m, gdyż przy braku możliwości wydłużania istnieje duże ryzyko powstawania pęknięć na powierzchni ściany. Zjawisko to jest spotykane w jastrychach podłogowych. Ogrzewanie ścienne montowane na mokro w zasadzie nie różni się od ogrzewania podłogowego tyle tylko, że jest ustawione w pionie. Ponieważ jednak ściany nie pokrywa się płytkami ceramicznymi (oprócz łazienek i kuchni), z reguły można zrezygnować z dodatkowego ogrzewania ścian. W przypadku zastosowania tynków na bazie anhydrytowej, temperatura zasilania ogrzewania ściennego nie może przekraczać 45°C. Wyższe temperatury grożą wydzielaniem się wody krystalizacyjnej z anhydrytu, na czym cierpi wytrzymałość tynku. Zasada działania W ogrzewaniu ściennym i podłogowym temperatura czynnika grzejnego na zasilaniu jest podobna. W związku z tym regulacja jest praktycznie identyczna. Ponieważ jednak jest to system ogrzewania niskotemperaturowego, zwraca się uwagę, że w razie zastosowania źródła ciepła o wyższej temperaturze zasilania, albo trzeba zamontować specjalny zawór ze zintegrowanym obejściem (zawór typu Splitrange), albo odpowiedni regulator z podwójnym zmieszaniem lub z wtryskiem. W przypadku zastosowania normalnego mieszacza& mogą podobnie jak przy ogrzewaniu podłogowym powstać problemy, ponieważ wtedy albo znacznie spada dokładność regulacji, albo system nie otrzymuje żądanej ilości ciepła. Poszczególne panele drabinkowe są zasilane przez standardowy rozdzielacz podłogowy. Dzięki temu istnieje możliwość niezależnej regulacji temperatury w poszczególnych pomieszczeniach. W tym celu w każdym pomieszczeniu montuje się mały termostat, który za pomocą elektrycznego napędu nastawczego w rozdzielaczu indywidualnie steruje dopływem ciepła. W celu zwiększenia komfortu można zastosować także termostaty zegarowe do niezależnego obniżania temperatury w poszczególnych pomieszczeniach. Także przy ogrzewaniu ściennym jest konieczna dokładna kompensacja hydrauliczna. I tak każdy rozdzielacz obiegów grzewczych powinien być wyposażony w zawór regulacyjny (na przykład STAD) z króćcem pomiarowym, by obliczone natężenie przepływu można było rzeczywiście nastawić i kontrolować. W celu wzajemnego zrównoważenia poszczególnych paneli drabinkowych, nieodzowny jest rozdzielacz z nastawnymi, precyzyjnymi złączkami przepływu powrotnego. Musi też istnieć możliwość odpowietrzania każdego obiegu grzewczego. Ponieważ przy ogrzewaniu ściennym nie rozdzielacz stanowi najwyższy punkt instalacji, lecz panel drabinkowy umieszczony tuż pod sufitem, może się w nim gromadzić powietrze. By móc je usuwać, trzeba przewidzieć odpowietrzniki w każdym pomieszczeniu. Można je zamontować na przykład w zwykłych elektrycznych puszkach podtynkowych." Chętnym prześlę informacje techniczne na email

Możliwe, że od początku kocioł był wadliwy, lub niewłaściwie zamontowany, lub ustawiony na złych parametrach, co skutkowało wadliwą pracą, aż do wystąpienia usterki pracy kotła . Może trzeba było korzystać z przywileju konsumenckiego wymiany kotła po wielu udokumentowanych naprawach serwisowych w trakcie dwuletniego okresu gwarancyjnego? Firma Buderus produkuje kotły dobrej klasy, wytrzymałe na "serwis" i nieuprawnione manipulowanie przez właścicieli. Jednak i w tej produkcji zdarzają się "egzemplarze". Koncern Buderus /podobnie jak Viessmann/ sprawy serwisowe przekazał swoim Autoryzowanym Partnerom Handlowym. To te firmy prowadzą serwis sprzedanych przez siebie urządzeń Buderus. Jeśli inwestor nie che korzystać z serwisu APH sprzedającego kocioł , zawsze może zwrócić się do producenta z prośbą o polecenie innego APH i ich serwisantów. Tak na marginesie każda usługa naprawy kotła też ma okres gwarancji. Najlepiej nauczyć się korzystać i egzekwować prawa konsumenta. Zaoszczędzimy sobie zdenerwowania i kilka stówek w kieszeni....polecam Federację Konsumentów Źródło informacji http://www.buderus.pl

Ogrzewanie ścienne Tradycyjne systemy centralnego ogrzewania powodują podgrzewanie powietrza i przez to powstawanie cyrkulacji powietrza. Przeprowadzone badania poczucia ciepła wykazały, że ważniejszym czynnikiem od temperatury powietrza jest odczucie promieniowania ciepła. Ogrzana powierzchnia ścian wypromieniowuje ciepło, zapewniając komfort osobom przebywającym w tak ogrzewanym pomieszczeniu, przy temperaturze powietrza obniżonej o 2-3°C w porównaniu do systemu tradycyjnego. Systemy ogrzewania podłogowego mogą oddać nie więcej niż 80-100 W/m2, ponieważ temperatura podłogi z powodów zdrowotnych nie powinna przekraczać 29°C. Przy ogrzewaniu ściennym w systemie rurowym o zewnętrznej średnicy 6 mm cyrkuluje ciepła woda o temperaturze 40-45°C, dlatego temperatura powierzchni ściany osiąga 38-40°C. System ogrzewania ściennego zapewnia oddanie ciepła o wartości 200-240 W/m2. System można zastosować również jako ogrzewanie sufitowe lub podłogowe. Za pomocą ogrzewania ściennego można obniżać temperaturę, co daje od 12-15% oszczędności energii. Ponieważ temperatura pomieszczenia w poziomie jest bardziej wyrównana, niż w przypadku konwekcyjnych sposobów ogrzewania, dalsza oszczędność wynosi od 5-8%. Znacznie szybsza regulacja w porównaniu z ogrzewaniem podłogowym pozwala na średnią oszczędność ok. 5%. Mimo strat ciepła na zewnątrz (ok. 10 W/m2 więcej straty na powierzchni ściany ogrzewanej), do ogrzewania pomieszczeń tym systemem zużycie energii jest mniejsze. Walorem ogrzewania ściennego jest szybkość jego regulacji. Dzieje się tak dzięki temu, że w systemie rur o małej średnicy wewnętrznej cyrkuluje mniejsza ilość ciepłej wody niż w tradycyjnym systemie grzewczym; czas podgrzania jest krótki. Promieniujące ciepło możemy odczuć bardzo szybko z rur pokrytych 2-7 mm tynkiem. Zaletą ogrzewania ściennego jest także to, że rury (przy pomocy szyn mocujących) po przymocowywaniu do ścian i otynkowaniu są zupełnie niewidoczne. Nie zajmują miejsca w pomieszczeniach i nie psują ich estetyki. Niższa temperatura pomieszczeń oddziałuje pozytywnie na wegetatywny system nerwowy, człowiek zyskuje lepsze samopoczucie. System jest korzystny dla alergików ponieważ przy braku cyrkulacji powietrza ograniczone jest powstawanie kurzu. Latem system można zastosować do chłodzenia pomieszczeń. Działanie systemu chłodzącego jest identyczne jak grzewczego, z tym że temperatura wody zasilającej wynosi 14-16°C. W ten sposób bez przeciągów i kurzu można uzyskać optymalną temperaturę pomieszczeń. Dzięki promieniowaniu, odczucie temperatury jest o ok. 2°C niższe niż w rzeczywistości. Wydajność chłodnicza wynosi ok. 80 W/m2. Jest niższa od wydajności grzewczej i dlatego celowe jest umieszczenie registrów na większej powierzchni (suficie), gdzie chłodzenie jest najbardziej skuteczne. Ponowne schłodzenie wody odbywa się w maszynie chłodniczej lub przy pomocy energii naturalnej. W ostatnim czasie szybko rośnie zainteresowanie innymi niż tradycyjne (konwekcyjne - grzejnikowe) sposobami ogrzewania budynków. Doskonałą alternatywą jest ogrzewanie ścienne. W tym przypadku większość strumienia ciepła (90%) przekazywana jest do pomieszczenia na drodze promieniowania, a nie konwekcji. Z tego względu ogrzewanie ścienne (a także podłogowe) jest najbardziej zbliżone do optymalnego. Profil rozkładu temperatury pokazuje, że nie ma gradientu temperatury wraz z wysokością w pomieszczeniu. Wywiera to pozytywny wpływ na komfort cieplny, co powoduje, że całkowity poziom temperatury może zostać obniżony o 1 do 3 oC, a to z kolei pociąga za sobą obniżenie kosztów ogrzewania. Komfort jaki daje ogrzewanie ścienne można porównać, do tego jaki odczuwamy przebywając na nasłonecznionym tarasie lub stoku w słoneczny, wiosenny dzień. Mimo, że temperatura powietrza wynosi np. 5 oC, to odczuwamy przyjemne ciepło w skutek działania bezpośredniego i odbitego od powierzchni promieniowania słonecznego. Instalacja ogrzewania ściennego Wodne ogrzewanie ścienne wykonuje się bardzo podobnie do ogrzewania podłogowego (wodnego). Ogrzewana jest przeważnie zimna ściana zewnętrzna, której współczynnik przenikania ciepła "k" powinien odpowiadać obowiązującym normom (k=0,3 W/m2K). Jeżeli tak nie jest konieczna jest dodatkowa izolacja termiczna. Rury mocuje się na ścianie za pomocą odpowiednich elementów mocujących - listwy, haki dyblowe. W tego typu instalacjach, ze względu na łatwość układania, najlepiej sprawdzają się rury z tworzywa sztucznego - muszą one być szczelne, wyposażone np. w anty dyfuzyjną wkładkę aluminiową, w przeciwnym wypadku tlen, który dostanie się do ich wnętrza spowoduje korozję metalowych elementów instalacji. Instalacje wodnego ogrzewania ściennego układa się w odstępach 10-20 cm. Rurę zasilającą prowadzi się od dołu ku górze ściany w formie wężownicy. Po ułożeniu przewodów w ścianie pokrywa się je tynkiem o grubości ok. 2 cm, minimum 1 cm od górnej powierzchni rur. Tynkowanie instalacji ogrzewania ściennego Tynki stosowane przy ogrzewaniu ściennym muszą gwarantować dobrą przewodność cieplną, którą osiąga się przez wysoką gęstość tynku po wyschnięciu. Odpowiednie do ogrzewania ściennego są tynki zawierające jako środek wiążący: gips, gips/wapno, wapno, wapno/cement lub cement. Temperatura zasilania , przy tynkach zawierających gips, nie powinna przekraczać 45 OC. Dla zmniejszenia ryzyka rys i pęknięć wymagana jest siatka zbrojeniowa przy nakładaniu tynku. W przypadku tynków gipsowych stosuje się siatkę tekstylną o oczkach 7x7 mm nakładana metodą "na mokro", przy stosowaniu dwuwarstwowego tynku należy stosować siatkę o oczkach 4x4 mm. Przy ścianach dłuższych niż 10 m, z powodu termicznych zmian długości należy zaplanować dylatacje. Rozdzielacz ogrzewania ściennego. Rozdzielacz ogrzewania ściennego Sercem instalacji ogrzewania ściennego jest rozdzielacz, który stanowi centralę regulacyjną dla wszystkich pętli (pomieszczeń) ogrzewania ściennego na danej kondygnacji. Segment zasilający powinien być wyposażony w zawory termostatyczne umożliwiające zamontowanie siłowników termicznych bez konieczności opróżniania zładu. Termostaty pokojowe umieszcza się na ścianie nie ogrzewanej na wysokości 150 cm od podłogi. Umożliwiają one utrzymywanie zaprogramowanej temperatury. Można ustalić stałą temperaturę przez 24 h każdego dnia lub różną temperaturę w dowolnych porach dla każdego dnia osobno poprzez tzw. regulator tygodniowy. Segment powrotny rozdzielacza, w celu regulacji hydraulicznej pętli, powinien być wyposażony w przepływomierz oraz zawór regulacyjny. Układ przepływomierz-zawór regulacyjny spełnia taką rolę, jak nastawa wstępna przy termostatycznym zaworze grzejnikowym. Rozdzielacze mogą być od dwóch do dwunastu sekcji (2-12 pętli rurociągów grzejnych). Reszta art. w linku źródło: e-Poradnik http://www.systemgaz.com.pl http://www.baumarkt.de/b_markt/fr_info/images/wandh2.jpg http://fachwerkhaus.historisches-fachwerk.com/fachwerk/index.cfm/ly/1/0/image/a/showPicture/9578$.cfm