osowa przepraszająca

Twoje góry .... Tam Między szczytami wiary Miłością niesione obłoki Zrozumienia Troską w tafli odbijające się Żrenicą Twego oka Rześkością duszy Echem bez granic Sercem Twoim Między ziemią A niebem

No przecież je otwarłam... przykro mi, że tego nie widzicie .. bardzo mi przykro... Ale ja nie jestem wyznania - oko za oko...ząb za ząb ... Zareagowałam rozmawiając- pierwsze poszłam do dziewczynki w trosce o jej psychikę... następnie zapytałam się Was- jako, że liczyłam na Wasze dobre rady i serce... potem porozmawiałam z sasiadką sprawczynią - niestety , rozmowa była krzykiem przekleństw z jej strony niedopuszczjąca mnie do głosu ... nic do niej chyba nie dotarło ...wrzeszczała tylko, że mam się nie wtrącać ... reszty nie będe cytować.... Przepraszam wszystkich tego forum ... za wszystko i nie będę Was już więcej nachodzić ....

http://venus.ci.uw.edu.pl/~mbom/duze/tatry2.jpg

http://ak.scr.imgfarm.com/flow/md/BXP38846.jpg Maksiu ... Ty wiesz jak jest naprawdę ... nie muszę pisać- te kwiaty niech powiedzą za mnie

Jestem płaczem piór anielskich Bielą ich ulotności Pokuszenie wyniosło mnie Zbyt wysoko... Ułudą jasności światła Spadam Lawiną rozpaczy Dotknęłam nie tych skrzypiec Przepraszam ....