mała22

robilam sobie badania to wszytskie wyszly mi dobre tylko mam nie dobor" tluszczow zwierzecych"

wiem ze musze zrobic ze soba porzadek, dlatego zaczelam brac witaminy i jem pomalu gotowane piersi i po nich nie wymiotuje... ale to dltego zaczelam jesc bo zaczelo mi bardzo zalezec na dziecku....nie jestem chudziutka ani nic, mam brzuch ktory mi przeszkadza wiec nie mam az takiej choroby ze jestem anorektyczka a twierdze ze jestem gruba.... jestem przy kosci i mimo wszystko jak np zjem ziemniaka i po nim pojde wymiotowac to mimo wszystko cos tam zoladek zlapie z tego ziemniaka ( bynajmniej tak sie pocieszam)

duzo tez czytalam na forum ze dziewczyny ktore mialy bilimie to wlasnie ciaza ich z tej " choroby" wyleczyla... tylko ja nie chce liczyc na to ze mnie ciaza wyleczy ale ucierpi na tym moje dziecko:(

Ja powiem tak, chciałabym mieć bardzo , jak widze ciuszki ładne to kupuje wiem , ze to nie dobrze , kupilam kilka dni temu smoczki ;( dostałam "od mikoljaja" lalke reeborn i wieczorami gadam do niej i przebieram ja tez w rozne ciuszki. Ostatnio dowiedzialam sie ze kumpela ktora tez chciala ale sie bala (podobne objawy do mnie) wpadła, ucieszylam sie bardzo ale w myslach zadawalam pytanie sama sobie" dlaczego to nie ja wpadlam" . duzo rozmawiam ze swoim chlopakiem na ten temat ale problem lezy w tym ze ja nie jem normalnie, tzn. jem duzo owocow i warzyw, jak zjem ziemniaki czy makaron to MUSZE isc to zwymiotowac ( tak mam w glowie ) od jakiegos czasu biore witaminy, a od kilku dni zaczelam jesc gotowane piersi . boje sie ze moglabym urodzic chore a nie wybaczylabym sobie tego:( ktos moze cos doradzic?

witam was dziewczyny potrzebuje dobrej rady otoz w tym roku koncze 22 lata, mieszkam z chłopakiem zaa granicą, jestesmy razem od 5 lat (bezslubu), bardzo chcemy mieć dziecko, ale problem jest we mnie poniewaz ja bardzo chce ale boje sie troszke odpowiedzialnosci, boje sie ze dziecko ograniczy mnie z praca , ze po urodzeniu juz nie wroce , boje sie tez ze nie dam sobie rady i ze moglabym zalowac ze jeszcze nie zaczekałam troszke wiecej czasu, moj chlopak jest przekonany ze damy sobie rade i ze on nie chce byc "starym tata" on ma w tym roku 24 lata....co o tym myslicie? bardzo prosze o rade