gres czy klinkier co lepsze na taras ?
MIKRO -- DRENAŻ +
SZORSTKA, PRZYCZEPNA POWIERZCHNIA
Powstaje tylko w procesie ekstrudowania
i pozostaje przez cały czas aktywna.
KAŻDA PŁYTKA EKSTRUDOWANA SKUPIA W SOBIE
ELEMENTARNE ŻYWIOŁY ZIEMI, WODY I OGNIA:
Do gliny dodawana jest woda, aby ją uelastycznić. Powstaje w ten
sposób bardzo jednolita, dająca się plastycznie formować masa.
W dosłownym tego słowa znaczeniu płynącym procesie produkcji,
EKSTRUDOWANIU, masa jest zagęszczana i wyciskana przez ustnik,
który nadaje płytce formę.
Dzięki zastosowaniu różnych ustników możliwe jest uzyskanie różnych
form, od płytki podłogowej poprzez stopnice do płyt tarasowych.
Charakterystyczny spód płytki z uwypuklonymi ryflami zwiększającymi
przyczepność uzyskiwany jest również dzięki kształtowi ustnika.
Następnie w procesie suszenia woda jest z płytek ostrożnie usuwana.
Efektem tego procesu jest drobna struktura wzajemnie powiązanych
porów. Można powiedzieć, że jest to rodzaj „mikro -- drenażu", który
utrzymuje się także po wypaleniu w 1250°C i pozostaje aktywny przez
całe życie płytki. Skroplona para wodna znajdująca się pod płytką
podciągana jest dzięki siłom kapilarnym poprzez płytkę na zewnątrz do
fugi, gdzie wyparowuje.
Dlatego płytki ciągnione są jednocześnie paroprzepuszczalne --
„oddychają" oraz absolutnie mrozoodporne.
GRES: BEZ DODATKU WODY,
BEZ MIKRO-DRENAŻU.
Gres powstaje w efekcie sprasowania pod wysokim ciśnieniem suchej,
sproszkowanej gliny do postaci płytki. Podczas tego gwałtownego
procesu nie powstaje mikro -- drenaż, lecz zagęszczona struktura z
gładką jak szkło powierzchnią i absolutnie nieprzepuszczającym
wody przekrojem płytki.
Ta właśnie zagęszczona struktura uniemożliwia kontrolowane
odprowadzanie wody oraz utrudnia uzyskanie wystarczającej
przyczepności do podłoża. Efektem tego jest niedostateczna
mrozoodporność przy zastosowaniu na zewnątrz.
UKRYTE PROBLEMY STAJĄ SIĘ CORAZ WIĘKSZE, DLATEGO NA
ZEWNĄTRZ POWINNO STOSOWAĆ SIĘ KLINKIEROWE PŁYTKI
CIĄGNIONE.
Woda jest siłą natury o ogromnej mocy. W połączeniu z mrozem nawet
mała ilość wody jest w stanie rozerwać płytki.
Gres jest absolutnie wodoszczelny i ma gładką jak szkło powierzchnię.
Jak pokrywka na garnku zamyka on posadzkę. Naturalnie powstające
skropliny wody nie mają ujścia i wytwarzają stale rosnące ciśnienie.
Często na przestrzeni lat.
W końcu ciśnienie jest tak duże, że płytka gresowa ulega złamaniu lub
też odspaja się całkowicie od podłoża, ponieważ jej szklista
powierzchnia uniemożliwia uzyskanie optymalnej przyczepności.