Ruukki Polska

Łatanie dachu stalowego w ten sposób nigdy nie przyniesie trwałego efektu. Niestety należy znaleźć miejsce przecieku i go zlikwidować (może ono być odległe od miejsca , w którym woda wypływa). Montaż blachy bezpośrednio na papie jest z wielu powodów poważnym błędem chociażby ze względu na korozję bitumiczną. Doraźne rozwiązanie to odkręcenie blachy w miejscu przecieku i załatanie papy, niestety są to jedynie półśrodki.

W kwestii wykonania podłoża zalecamy montaż membrany bitumicznej na przykład: XS firmy Lemar dostępnej w punktach handlowych Ruukki Express, która zabezpieczy uszkodzoną warstwę obecnej papy. Następnie sugerowalibyśmy ułożenie kontrłaty z zastosowaniem dedykowanego do niej uszczelniacza aby nie dopuścić do przeciekania skroplin po wkrętach montażowych. Kolejne kroki to montaż łat, a następnie pokrycia z blachy. W tej kwestii zachęcamy do zapoznania się z ofertą pokryć stalowych Ruukki i warunkami ich zastosowania. Najmniejszy zalecany spadek dla naszych produktów to odpowiednio: -blachodachówki 9 stopni, -blachy na rąbek stojący 8/14* stopni (*w przypadku połączeń paneli na długości) -blacha trapezowa T20 6 stopni -blacha trapezowa T35 4 stopnie -blachy na podwójny rąbek stojący przy stosowaniu uszczelniającej taśmy ~4 stopnie W przypadku potrzeby rozrysowania detalu montażowego pomocy szukaj u specjalisty Ruukki pod numerem infolinii 0 801 11 88 00. Jak widać dość łatwo osiągniesz zamierzony cel.

A czy braliście pod uwagę produkty Ruukki? Posiadamy w ofercie blachodachówkę modułową Ruukki Finnera, doskonale sprawdzającą się nawet przy bardziej skomplikowanych konstrukcjach. Oferujemy pokrycia dachowe wysokiej jakości, a ponadto w zależności od wybranej klasy jakości obejmujemy je 30, 40 lub 50letnią gwarancją.

Przy układzie z płytą MFP lub OSB mamy kilka możliwości wykończenia powierzchni powyżej. Zdecydowanie najkorzystniejszy układ będzie zawierał kieszeń wentylacyjną, która zapewni wentylację dla blachy oraz obniży temperaturę w lecie pomiędzy blachą, a deskowaniem jednocześnie poprawiając komfort termiczny pod dachem. Kieszeń wentylacyjna jest zreallizowana za pomocą łat i kontrłat a cały układ warstw może wyglądać następująco licząc od spodu: 1. krokwie 2. deskowanie/płyta OSB/ płyta MFP 3. membrana wstępnego krycia/papa wstępnego krycia (papa ma jedną wadę, może wydzielać dosyć intensywne zapachy przez dłuższy czas czemu będzie sprzyjać wysoka temperatura- na tarasie nie do końca pożądane) 4. kontrłaty wzdłuż krokwi uszczelniane od spodu uszczelką rozprężną 5. łaty wypoziomowane 6. poszycie z blachy mocowane na wkręty farmerskie

Jeśli chodzi o wykonanie dachu z pokryciem stalowym, zachęcamy do kontaktu z ekspertami Ruukki za pośrednictwem telefonu lub formularza kontaktowego na naszej stronie http://www.ruukkidachy.pl/kontakt. Nasi specjaliści pomogą znaleźć najlepsze rozwiązanie spośród pokryć stalowych.

Pokrycia dachowe Plannja to wysokiej jakości produkty z blachy, które łączą w sobie styl, elegancję oraz jakość. Pośród szerokiego wyboru rodzajów i kształtów pokryć niewątpliwie każdy znajdzie coś odpowiedniego na swój dach.

Polecamy podbitkę dachową Soffit. Jest to wykonany z blachy stalowej system elementów, który świetnie komponuje się z każdą elewacją, (dostępny jest w szerokiej gamie kolorów). Występuje w wersji z perforacjami, jak i bez.

Najmniejszy zalecany spadek dla produktów Ruukki to odpowiednio: -blachodachówki 9 stopni, -blachy na rąbek zatrzaskowy 8/14* stopni (*w przypadku połączeń paneli na długości) -blacha trapezowa T20 6 stopni -blacha trapezowa T35 4 stopnie -blachy na podwójny rąbek stojący przy stosowaniu uszczelniającej taśmy ~4 stopnie Dla dachów o mniejszym nachyleniu stosowane są inne materiały np. papa. Jeśli chodzi o blachodachówki pomijając już szczelność i nasze zalecenia, to woda nie będzie w całości spływać już przy 7 stopniach. Przy pokryciach dachowych o tak małych nachyleniach warstwa wstępnego krycia musi dopełniać szczelność.

Właśnie z myślą o osobach poszukujących profesjonalnych i sprawdzonych firm dekarskich stworzyliśmy portal http://www.polecanydekarz.pl. Znajdziecie tam jedynie profesjonalistów, których realizacje dachów poświadczyli sami zleceniodawcy, inwestorzy. Dobrze wykonana praca i kolejni zadowoleni klienci to kolejne polecenia i opinie widoczne na stronie.

Wychodząc naprzeciw zarówno inwestorom poszukującym polecanych fachowców do realizacji budowy lub remontu dachu, jak i dekarzom wypatrującym kolejnych zleceń montażu dachu, stworzyliśmy serwis Polecany Dekarz. Jest to bezpłatna wyszukiwarka internetowa, dzięki której inwestor z łatwością znajdzie sprawdzonych dekarzy w swojej okolicy. W jaki sposób „sprawdzonych”? Otóż, w naszym serwisie znajdą się tylko Ci wykonawcy, którzy po zakończonej pracy otrzymali od klienta pisemne uznanie swoich kwalifikacji, czyli tzw. polecenie. Poszukujesz sprawdzonego dekarza lub zleceń na wykonanie dachu? Odwiedź serwis www.polecanydekarz.pl

Pokrycie z blachy na rąbek stojący to znakomity wybór - charakteryzują się ponadczasowym wyglądem, który świetnie dopasowuje się do niemal wszystkich stylów budownictwa. Takie pokrycie posiada w swojej ofercie firma Ruukki. Blacha na rąbek stojący Classic dostępna jest w kolorze grafitowym oraz antracytowym i choć w prawdzie nie są to kolory tak jasne, jak podany przykład to jesteśmy przekonani że znajdzie się odpowiedni dla Twojego dachu. Zapraszamy do naszych dystrybutorów, którzy pomogą wybrać: http://www.ruukkidachy.pl/punkty-sprzedazy

Ad.1. Prawidłowo wykonana szczelina dachowa spełnia wymogi dobrze wentylowanej warstwy powietrza, ze względu na zmienną prędkość przepływu (w zależności od siły wiatru i temperatury) dobrze odbiera ciepło od nieosłoniętych górnych warstw wełny obniżając nieco skuteczność izolacji, to efekt obniżający efektywną grubość izolacji na poziomie 1 do 1,5cm, być może nie jest to kolosalny efekt ale nie powinien być pomijany. Ad. 2-3. Mówiąc o gazie mamy na myśli oczywiście mieszaninę, powszechnie występującą na ziemi to nie powinno wymagać wyjaśnień. Ad. 4. W szczelinie dachowej przepływ raczej bywa , a nie jest laminarny , czasem zanika w ogóle , ale w chwilach gdy prędkość przekroczy poziom graniczny zaczną się turbulencje, problem polega na tym, że nie ma to większego znaczenia, gdyż chodzi tu bardziej o intensywność wymiany gazowej w szczelinie i co za tym idzie w wierzchnich warstwach wełny (dotyczy wełen miękkich, w wełnach powyżej 80 kg/m^3 przestaje to mieć znaczenie). Zwężenie szczeliny wentylacyjnej w połączeniu z działaniem wiatru powoduje wzrost prędkości powietrza z jednoczesnym spadkiem ciśnienia w zwężce. Ad. 5;7. Przy dużej wilgotności i stosunkowo niskiej temperaturze para wodna będzie wykraplać się pod deskowaniem i w efekcie kapać na nieosłoniętą wełnę, gdy występuje membrana wysokoparoprzepuszczalna, woda spłynie w kierunku okapu nie mocząc dodatkowo wełny, stąd dodatkowe zawilgocenie w porównaniu do szczeliny bez membrany. Przepływ pary wodnej jest oczywiście możliwy w obie strony ale w prawidłowo wykonanej przegrodzie wypadkowy rozkład ciśnienia determinuje kierunek przepływu pary wodnej. Przepływ pary wodnej przez membranę nie nastąpi w kierunku wyższego ciśnienia , a niższego. Ad 6. Wykroplenie wilgoci jest chyba jednoznacznym określeniem, Ad 8. Np. brak przepuszczalności dla pary wodnej (oczywiście w takim układzie warstw i materiału). Ad 9. Dwie szczeliny wentylacyjne, zamiast jednej to jest skomplikowanie konstrukcji. Ad 10. Nieco niezrozumiała uwaga gdyż nie sugerujemy nikomu wypychania membrany wełną . Ad 11. Owszem oferujemy membranę dachową, ale w naszych rozwiązaniach stosujemy również papę w nieco innych układach, dlatego te zarzuty są nieuprawnione. Tak jak wcześniej tłumaczyliśmy ważne jest zastosowanie danego produktu właściwie mając na uwadze występujące zjawiska fizyczne i ich właściwą interpretację. P.S. Nie wskazując wyższości żadnego z rozwiązań staramy się jedynie uświadomić wady i zalety każdego z nich. Wybór tak jak Pan wspomniał powinien zostać po stronie inwestora. Wydaje się że papy bitumiczne już dawno osiągnęły swój obecny poziom rozwoju technologicznego i z racji długości funkcjonowania na rynku udowodniły swoje walory. W przypadku membran dachowych rozwój cały czas trwa i porównywanie produktów stosowanych 15-20 lat temu do obecnej oferty może być dalece nieuzasadnione i krzywdzące. Ciągłe badania, nowoczesne technologie i mało dotąd znane, bądź jeszcze nie odkryte surowce pozwalają wierzyć w wysoką jakość obecnie dostępnych produktów a co za tym idzie ich funkcjonalność. Obawiamy się że ocenę wytrzymałości obecnie stosowanych membran musimy pozostawić następnym pokoleniom, gdyż my raczej nie zdążymy stwierdzić ich żywotności w praktycznym zastosowaniu. Swoją drogą zamykanie się na nowe technologie może ograniczać rozwój. W ten sposób do dziś budowalibyśmy z wykorzystaniem kamienia.

Nie ma materiałów budowlanych idealnych, pozbawionych wad. Kluczem jest właściwe wbudowanie materiału, w zależności od zastosowanego układu warstw, oraz rodzaju elementów składowych. W dzisiejszych czasach większość poddaszy jest użytkowa, a to powoduje problemy z wilgocią w termoizolacji (oczywiście otwartej dyfuzyjnie). Problem po części rozwiązuje odpowiednio ułożona folia paroizolacyjna od wewnątrz przegrody. Niestety, nie w pełni i umożliwienie odpływu wilgoci jest konieczne. Faktem jest, że zastosowanie papy na deskowaniu nad wełną mineralną wymaga w takim przypadku zastosowania 2 szczelin wentylacyjnych (np. dla dachówki czy pokrycia z blachy). Membrana wysokoparoprzepuszczalna prawidłowo funkcjonuje z jedną szczeliną wentylacyjną. Stwierdzenie z poprzedniego postu dotyczyło samej konieczności zastosowania dodatkowej szczeliny wentylacyjnej, a nie jej prawidłowego wykonania. Przewiewanie wełny w żadnym wypadku nie jest demagogią, być może nastąpiło nieporozumienie. Górne warstwy wełny mają stosunkowo luźne włókna i przepływające powyżej powietrze odbiera ciepło przez ruch gazu w górnych włóknach izolacji. Poza tym bez membrany będzie dochodzić do znacznie większego zawilgocenia wełny od wilgoci z powietrza płynącego w szczelinie wentylacyjnej. Więcej wody w wełnie, gorsza izolacyjność i punkt rosy z automatu wędruje coraz niżej. Zastosowanie na deskowaniu papy oddzielonej szczeliną od membrany, nad termoizolacja, jest w takim wypadku korzystniejszym rozwiązaniem. Papa ma swoje zalety ale w tym przypadku ukazują się jej wady wymuszające dodatkowe skomplikowanie konstrukcji. Miło słyszeć, że doszliśmy do porozumienia odnośnie ciśnień i zasady działania wentylacji pod poszyciem dachowym. W tym kontekście za niezwykle cenną w dyskusji uważamy Pańską uwagę o wyciąganiu właściwych wniosków ze zjawisk fizycznych do należytego konstruowania dachów - to chyba najlepsze motto dla tych rozważań.

Twierdzenie o docieraniu ultrafioletu przez szczelinę w okapie jest chybione. Jest to szukanie problemów tam, gdzie ich nie ma. Na okapach występują podbitki zasłaniające membrany od spodu przy okapie, do tego orynnowanie i obróbki oraz grzebienie okapu. Poza tym większość promieniowania UV jest absorbowana po dotarciu do ziemi (ewentualnie odbite przez śnieg lub wodę). Wyższe ciśnienie po wewnętrznej stronie przegrody bierze się z faktu, iż wewnątrz zamieszkanego budynku występuje ogrzewanie. Ciepłe gazy mają wyższą energię, cząsteczki zaczynają się szybciej poruszać i ciśnienie wzrasta. Ponadto w drożnej szczelinie wentylacyjnej tworzy się cos na styl „ciągu kominowego” - wyższe ciśnienie przy okapie, niższe na poziomie kalenicy. Efekt ten wzmaga ruch wiatru, a sumarycznie powoduje to obniżenie ciśnienia pod poszyciem wierzchnim. Zjawisko wykraplania się wilgoci pochodzącej z wnętrza budynku, wewnątrz izolacji jest faktem i występuje najczęściej w zimie. Jeśli tzw. punkt rosy wypadnie wewnątrz izolacji termicznej, to wilgoć się w niej wykropli (jeśli izolacja jest otwarta dyfuzyjnie), a papa na deskowaniu powyżej tego materiału w tym wypadku nic nie rozwiązuje. Dodatkowo nie daje ona możliwości osuszenia, jeśli nie będzie drożnej szczeliny wentylacyjnej pomiędzy deskowaniem a izolacją. Jeśli natomiast pełne deskowanie występuje i jest szczelina wentylacyjna, to bez MWK wełna mineralna będzie przewiewana, co pogorszy jej parametry i ułatwi gromadzenie wilgoci z powietrza w zimie. Gdy na membranie nastąpi wykroplenie wilgoci, nie będzie przewodzić pary wodnej w żadną stronę, bo albo będzie mokra, albo zamarznięta – tak, czy inaczej, będzie barierą. W takim przypadku przejście pary wodnej ze szczeliny wentylacyjnej nie będzie możliwe. Co więcej, jeśli po obu stronach folii wysokoparoprzepuszczalnej nie byłoby różnicy ciśnień, to efuzja nie byłaby również możliwa, gdyż to właśnie różnica ciśnień przepycha cząsteczki pary wodnej przez barierę. Natomiast niezaprzeczalnym faktem jest to, że gdy warunki na zewnątrz ulegną poprawie, cała konstrukcja zaczyna się osuszać. Folie dachowe nie mają samych wad, podobnie jak papy nie mają samych zalet, a ceny wysokowartościowych produktów bywają wysokie w obu przypadkach. Oba produkty mogą być wbudowane w przegrodę zarówno poprawnie, jak i błędnie. Niestety, tutaj wątek zmierza już w kierunku rozważań z dziedziny fizyki.

W kwestii sprostowania, odporność membrany wysokoparoprzepuszczalnej na UV nie jest żadna sięga kilku miesięcy (więc kilka dni ekspozycji w czasie montażu jej nie uszkodzi). Ale to nie jest argument, bo membrana ta zamontowana jest pod pokryciem wierzchnim i tam spełnia swoja rolę z dala od UV. Stosowanie tego produktu jako docelowego pokrycia dachowego jest nieporozumieniem. Cena nie jest parametrem pomijalnym, a biorąc pod uwagę membrany dachowe uznanych producentów to są one trwałymi produktami . W podanym przykładzie układu warstw nie ma ryzyka uszkodzenia folii wysokoparoprzepuszczalnej papą gdyż jest umieszczona pomiędzy dwiema warstwami kontrłat ponad papą. Nawiasem mówiąc nawet jeśli stykałaby się z papą nie ma mowy o uszkodzeniu od chropowatości papy (co najwyżej od wystających łbów gwoździ), ale zaproponowany układ ma dlatego taką formę, gdyż kieruje skropliny do przestrzeni pomiędzy kontrłatami i dalej do okapu nie mocząc bezsensownie konstrukcji. Szczelina wentylacyjna (z membraną wysokoparoprzepuszczalną) nie powoduje zawilgocenia izolacji termicznej znajdującej się poniżej, od wilgotnego powietrza z zewnątrz. Ciśnienie powietrza jest praktycznie zawsze wyższe od strony wnętrza budynku, to uniemożliwia migrację pary wodnej wstecz, a woda i lód nie przejdą prze mikroperforacje. Może natomiast dojść do okresowego nasycenia MWP wilgotnym powietrzem z zewnątrz, wtedy para z wnętrza budynku (izolacji) nie ma szans na przejście przez membranę i wykrapla się na jej powierzchni. Ale to zjawiska krótkookresowe, gdy warunki na zewnątrz się poprawiają wszystko zaczyna pracować poprawnie.