Arkado

Chyba pomyliłeś się w rachunkach. 24 kW mocy kotła to zapewne zbyt dużo, prawdopodobnie około dwa razy. Napisz cos o izolacji domu i ścianach oraz oknach. Jeśli obecnym kotłem kondensacyjnym będziesz zasilał bufor w taki sposób, żeby nie ładować go do pełna i powrót do kotła będzie zawsze zimny, to uzyskasz duże oszczędności. Grzałkę warto zastosować, jesli masz darmowy prąd, ale nie licz na zmniejszenie rachunków ponad trzy razy.

Domyślam się, ze dom będzie bardzo dobrze ocieplony. Jeśli tak, to jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że kominek będzie przegrzewał pomieszczenie w którym stanie. Nie pomoże to, że będzie to kominek z płaszczem wodnym. Przez szybę kominka będzie wypromieniowywało tyle ciepła, że w pomieszczeniu zrobi sie goraco. Jedyne co można zrobić, to zainstalować kominek o bardzo małej mocy z drzwiczkami z potrójną szybą, lub być skazanym na "wytlewanie" drewna bez płomienia.

Od 2020 roku w całej unii europejskiej obowiązuje ecodesign. Dodatkowo w Polce obowiązuje rozporządzenie ministra dotyczące kotłów, a także w większości województw uchwały antysmogowe. Przedmiotowy kocioł, będąc kotłem na drewno, wymaga obligatoryjnie zastosowania bufora w instalacji, żeby mógł spełnić wymagania przepisów, gdyż tylko z buforem uzyska wymaganą przepisami emisję spalin.

Rzeczywiście zastosowanie w instalacji zmiękczacza minimalizuje, czy wręcz uniemożliwia odkładanie kamienia. W takiej sytuacji należałoby porównywać wężownicę miedzianą i wężownicę nierdzewną wraz z zainstalowanym zmiękczaczem. Oznacza to, że ta druga przegrywa ceną i kosztami eksploatacji. @Cjapek pytał o to, która wężownica jest lepsza. Zatem należałoby odpowiedzieć, że jeśli w instalacji znajdzie się zmiękczacz, to można porównywać je obie, ale bez zmiękczacza sytuacja jest odmienna.

Na chłopski rozum, jest tak w istocie. Jednak porównywanie wężownic co do ilości przekazywanego ciepła przez powierzchnię, lambdę i grubość prowadzi do błędnych wniosków. Wężownica karbowana ma rzeczywiście większą powierzchnię, ale zupełnie się to nie przekłada na transmisję ciepła. Karby wężownicy powodują, że zarówno wewnątrz jak i z zewnątrz, woda nie ma takiego samego przepływu, gdyż w karbach przepływ jest niemal zerowy. Tymczasem prędkości przepływu mediów decydują o tym, jak sprawnie będzie przebiegać przekazywanie ciepła. W karbach wężownicy dochodzi też do odkładania zanieczyszczeń, głównie kamienia kotłowego, który jest dobrym izolatorem ciepła i bardzo ogranicza sprawność wymiany ciepła. Przekazywanie ciepła do wężownicy jest procesem dynamicznym, gdzie dużo zjawisk zachodzi w oparciu o mechanikę płynów. Chłopski rozum jest tu zawodny i najlepiej bada się wydajność wężownicy empirycznie. Wężownica miedziana jest droga w wykonaniu z wielu powodów: drogiej samej miedzi, drogiego lutu, który jest srebrem i droższej technologii nawijania w warunkach przemysłowych w stosunku do banalnie prostych w nawijaniu wężownic ze stali karbowanej. Stąd właśnie wężownice nierdzewne podbiły rynek buforów, a w ślad za tym poszedł marketing próbujący wmówić klientom, że zwiększona powierzchnia wpływa na lepsze/szybsze nagrzewanie wody. Tymczasem porównując w laboratorium takie wymienniki okazuje sie, że miedź wygrywa.

Owszem są. W odróżnieniu do wężownicy miedzianej, która wewnątrz jest bardzo gładka, w wężownicy karbowanej jest kilkadziesiąt zagłębień na każdym metrze długości, gdzie nie ma przepływu. W tych zagłębieniach osadza się kamień i jest to miejsce idealne do rozwoju bakterii.

Wężownica miedziana w buforze być może wytrzyma nawet 100 lat. Znam kilkudziesięcioletnie, które są dalej eksploatowane. W krajach zachodnich instalacje wody użytkowej w domach były wykonywane z rur miedzianych. Wiele z nich ma ponad 100 lat i dalej są w pełnej sprawności i jeszcze się nie rozpuściły. Czy rozpuszczą się za 1000 lat – tego nie wiem. Co do źródeł dotyczących właściwości miedzi (wszystkie miedziowce nie pozwalają na rozwój bakterii) to jest to wiedza elementarna i raczej trudno odsyłać do źródeł.

Właśnie dlatego producenci i instalatorzy systemów jonowymiennych nie zalecają całkowitego zmiękczania wody. Jednak gdyby wyprzeć z wody wszystkie jony wapnia to i tak miedź, która jest metalem półszlachetnym nie zostanie strawiona.

Na rynku są dostępne różnego rodzaju złączki, w tym również ocynkowane, które stosuje się do doprowadzenia wody np. do podlewania trawnika, obory lub pomieszczeń gospodarczych. Instalator posiadający kwalifikacje nie użyje złączek ocynkowanych w nowoczesnej instalacji wody użytkowej. Natomiast jeśli powierza się wykonawstwo przypadkowym osobom to rzeczywiście konsekwencją tego może być nieprawidłowo wykonana instalacja. Jednak sama obecność złączek ocynkowanych na rynku nie powinna odstraszać inwestorów przed stosowaniem nowoczesnych rozwiązań.

Jeszcze nie bardzo daję sobię radę z techniką odpowiadania na tym forum. Spróbuję powtórzyć wszystkie odpowiedzi.

Wężownicy miedzianej nie łączy się bezpośrednio ze stalą zbiornika. Najczęściej stosuje się lutowanie. Jeśli wykonane jest metalem szlachetnym to połączenie jest niezwykle trwałe. Obecnie najpowszechniejszym rozwiązaniem doprowadzenia wody użytkowej jest stosowanie rurociągów z tworzyw sztucznych. Te nie biorą udziału w korozji elektrochemicznej. Odprowadzenie ciepłej wody użytkowej z wężownicy do przyborów wykonywane jest z tworzyw sztucznych lub rurociągami miedzianymi. W obu przypadkach nie dochodzi do korozji elektrochemicznej.

Dyskusja dotyczy wężownicy miedzianej, a nie miedzianej instalacji.

Łączenie różnych metali w instalacji grzewczej bywa kłopotliwe ze względu na różnicę potencjałów tych metali. Akurat w przypadku wężownicy miedzianej do podgrzewania ciepłej wody użytkowej problem ten jest marginalny z powodu charakteru układu i najczęściej w ogóle nie występuje. Wężownica nie ma styku ze stalą i nie tworzy się ogniwo elektrochemiczne. Rur i kształtek ocynkowanych w instalacji wody użytkowej nikt już nie stosuje. Miękka woda, która rzekomo wywołuję korozję miedzi to określenie niezwykle nieprecyzyjne, gdyż twardość wody nie jest pojęciem zero jedynkowym. Są różne metody zmiękczania wody i nie każda obniża pH wody. Najpowszechniej stosowanymi zmiękczaczami są urządzenia jonowymienne, które umożliwiają regulację twardości wody. Jony miedzi hamują rozwój bakterii chorobotwórczych w stopniu wystarczającym by woda z wężownicy miedzianej była całkowicie bezpieczna. Wygrzewanie wężownicy nie jest w ogóle potrzebne - chociaż przy wysokim grzaniu bufora i tak występuje samoistnie. Wygrzewanie realizuje się w pojemnościowych ogrzewaczach wody. W wężownicy miedzianej nie ma warunków na rozwój bakterii. Doświadczenie wskazuje, że miedź jest znacznie lepszym metalem na wężownicę niż stal nierdzewna, gdyż wężownice do podgrzewania ciepłej wody użytkowej wykonane z miedzi mają grubość ścianki od jednego milimetra wzwyż, tymczasem karbowana rura nierdzewna ma grubość ścianki taką jak papier. Wężownica miedziana wytrzyma kilkadziesiąt lat. Dla ludzi uczulonych na nikiel, co nie jest aż tak rzadką przypadłością, wężownica ze stali nierdzewnej jest dużym problemem. Problematycznej jest również to, że w karbach wężownicy ze stali nierdzewnej szybko odkłada się kamień i bardzo szybko spada jej sprawność. Nie jest to również rozwiązanie higieniczne.

na allegro bufor KELVIN

Wężownice z karbowanej stali nierdzewnej są znacznie tańsze od wężownic miedzianych. Z tego powodu występują powszechnie. Miedź nie dość, że lepiej przewodzi ciepło, to jest znacznie bardziej odporna na kamień kotłowy. Dodatkowo miedź ma właściwości zapobiegające namnażaniu sie bakterii, a wężownice stalowe mogą być ich siedliskiem.

Jak najbardziej grzanie prądem to dobry pomysł. Ogrzewanie grzałkami elektrycznymi wody zgromadzonej w buforze przy drugiej taryfie (chyba najlepsza w tym wypadku będzie taryfa weekendowa), kosztuje tyle samo co ogrzewanie gazem. 60 m2 i standard izolacji wg WT 2021 nie wymagają dużych ilości ciepła i wystarczy do tego bufor maksymalnie 800 litrów. Jest to ogrzewanie bardzo wygodne i nie wymagające jakiejkolwiek obsługi. Jest także bezawaryjne i będzie służyć długie lata. Skoro domek budowany jest w tym roku, to być może wg pozwolenia z roku ubiegłego, wówczas ograniczenia z WT 2021 dotyczące źródeł ciepła nie obowiązują. Źródło ciepła do ogrzewania to koszt: 1. 2500 - 5000 zł bufor ciepła 2. 500 -700 zł grzałka 3. 600 - 1200 zł sterownik

"Piec na pelet i bufory bezsens. W połączeniu ze smieciuchem to jak najbardziej żeby co chwila nie latac do kotlowni." Bufor z kotłem na pellet znacznie poprawia sprawność spalania. Kotły pelletowe źle pracują przy zredukowanych mocach. W krajach zachodnich bufor jest OBOWIĄZKOWYM wyposażeniem kotła pelletowego. Niemcy wymagają na 1 kW mocy kotła 55 litrów pojemności wodnej bufora.

"...będzie bufor, duży wręcz bardzo duży, jak główny akumulator ciepła myślę 10000L. Z tego bufora będzie odchodzić instalacja w ziemi do budynku gospodarczego oraz w domu. W domu ma być bufor 2000L..." Jaki jest sens robienia bufora, który zgromadzi ponad 3 GJ ciepła? Tyle ciepła wystarczy w wielu domach na miesiąc czasu.

Czy znasz jakieś godne polecenia z miedzianą wężownicą? Udało mi się znaleźć wyłącznie NOEL. Ani Galmet, ani Kospel nie mają miedzi :/ Google nie chce pomóc Na allegro można znaleźć bufor KELVIN z wężownica z miedzi