Renderman
-
Liczba zawartości
29 -
Rejestracja
Renderman's Achievements
SYMPATYK FORUM (min. 10) (2/9)
10
Reputacja
-
Samemu mozna zrobic praktycznie wiekszosc oprocz ciesielskiej roboty. Na tym trzeba sie znac. Wykonczenie kominy i reszta spokojnie mozna samemu tylko rzeczywiscie trzeba chciec. Deska rozumiem 7 metrow na 16 cm to w rekach raczej by nie mial troche to to wazy, na podchalu z 16 stawiaja juz domy niektore z nich maja po 80 lat brak w nich docieplenia i ludzie w nich mieszkaja i jest cieplo.
-
bal/deska 12cm gruba - jak to nazwać? chudy bal, gruba deska? Cześć. U nas na takie grube deski do 12 cm mówi sie Brus. Z całą pewnością dom wybudowany z brusów nie jest domem z bali. Mówię na takie domy zwyczjnie, że to domy z drewna
-
Cześć Nie chodzi tutaj o to czy to jest ładne czy nie, tylko o to, że mało kto ma umiejętności aby takie dziwadło wybudować.
-
Cześć Radziłbym Ci poszukać ekip cieśli Góralskich, z dwóch powodów, są wiele tańsi od ekip Trochanowskiego itp. Z drugiej strony mają ogromne doświadczenie i umiejętnośći. Tutaj widać co nasi górale potrafią wystrugać z drewna http://hankarybka.pl/architekt/SPP_07v2.htm wysłałem Ci wiadomość na priv. pozdr
-
Ja mialem z nimi do czynienia. NIe polecam chcieli mnie naciagnac na dodatkowe 20 tys za cos, co bylo dla nich ulatwieniem, ale ze mialem dodatkowe "zyczenie" to chcieli wiecej. Ogolnie nie chcialem aby mi dom budowali sprawdzalem tylko rozpietosci cenowe i przy okazji wyszlo takie cos.
-
Dzieki za wspanialy artykul. To jest kwintesencja tego o czym mowilem i co realizuje. (moze nie tak do konca bo mam welne mineralna, niestety) pozdrawiam
-
Czesc U mnie zrobili to w ten sposob, ze powala ta ozdobna jest przybita do trgarzy, a nad powala sa legary, tylko te legary sa mocowane do scian, do ostatniego bala i legary te nie dotykaja powaly jest tam szpara na okolo 2 cm, legary sa grube, bardzo grube 25 cm, na nie jest wbita slepa podloga z desek 32 mm przestrzen pomiedzy powala a podloga jest wypelniona welna mineralna"wiszace legary" powoduja ze nie ma prxzenoszenia drgan na powale tylo ewentualnie na sciany, na dole kompletnie nic ne slychac. Troche wiecej to kosztowalo bo przektoje sa duze 25 cm zeby strop sie nie uginal. Ogolnie daje rady dzieci begaly po gorze i przktycznie nic nie bylo slychac na dole
-
Niestety, ale sciana drewniana nie zapewnia wentylacji. Chyba, ze bedzie dziurawa. Oczywiscie male szczeliny powoduja naplyw powietrza do budynku, ale sam ocen, czy jest go wystarczajaco. Kazdy ma prawo do wlasnego zdania, w swoim domu rowniez moze robic co chce wiec raczej nie dojdziemy do jednakowego zdania na temat oddychania scian Powiem jeszcze, ze to oddychanie polega na "WCHŁANIANIU" wilgoci z pomieszczen. Druga sprawa to nieszczelnosc domu i mikrowentylacja. Polecam lekture tych tematow. Gdybym mial komus cos radzic w temacie drewnianego domu to polecam stosowanie technik tradycyjnych sprawdzonych przez naszych dziadkow, bo one sa pewne i sprawdzone. Prosty przyklad niedaleko mnie wybudowano dom z drewna a pomiedzy bale, pomiedzy obce piura wlozyli styropian. Co z tego wyszlo? Pierwsza zima swietnie cieplutko itp.. druga zima byla gorsza, w tym roku juz maja bardzo zimno. Dlaczego wlasnie przez ten styropian, zostal on scisniety pozniej poluzowany, pozniej znowu scisniety i w momecie poluzowania nie rozprezyl sie do pierwotnego wymiaru. takich pulapek jest masa
-
Specyficzny mikroklimat to jedno, a usuwanie wilgoci i sprawna wentylacja drugie. Jak masz szczelne sciany i okna, to wentylacja jest uposledzona. Wcale nie poniewaz same bale "oddychaja" a wilgoc jest wchlaniana przez bale i wydalana na zewnatrz trwa to oczywiscie dlugo ale tak jest cala wilgoc jest pochlaniana przez drewno, dlatego w drewnianym domu jest suche powietrze i dlatego majac temperature nawet 18 stopni odczowasz bardzo przyjemne cieplo Zdecydowanie podzielam zdanie jakie zaprezentował Gasol. Mikroklimat-super. Wentylacja, wymiana tlenu niezależnie od warunków na zewnątrz (temperatura , wiatry , wilgotność ) , przy rekuperacji odzysk ciepła traconego przy wentylacji grawitacyjnej - to zupełnie inna półka , inny standart. Caly czas bede sie upieral przy swoim (dotyczy to tylko domow zlitych bali bez zadnego docieplenia). Dom drewniany nigdy nie bedzie szczelny tak jak murowany. w murowanym domu gdy nie masz dobrej wentylacji, w kilka miesiecy mozesz miec grzyba. W drewnianym, nigdy to nie bedzie mialo miejsca poniewaz sciana drewniana zapewnia wentylacje, chyba ze zamalujesz ja jakimis lakierami badz innymi paskudztwami. Oczywiscie kazdy zrobi jak chce, ja tylko mowie ze jezeli dom jest zbudowany zgodnie ze sztuka ciesielska z dobrego materialu, to klimatyzacja, badz mechaniczna wentylacja jest zbedna. Poza tym pamietam z czasow szkolnych jak Pan Profesor mowil, ze 2 cm sdrewna odpowiada 7 cm muru .
-
Specyficzny mikroklimat to jedno, a usuwanie wilgoci i sprawna wentylacja drugie. Jak masz szczelne sciany i okna, to wentylacja jest uposledzona. Wcale nie poniewaz same bale "oddychaja" a wilgoc jest wchlaniana przez bale i wydalana na zewnatrz trwa to oczywiscie dlugo ale tak jest cala wilgoc jest pochlaniana przez drewno, dlatego w drewnianym domu jest suche powietrze i dlatego majac temperature nawet 18 stopni odczowasz bardzo przyjemne cieplo
-
Bardzo ciekawy artykol na temat drewnianych domow krotki a tresciwy BUDOWANIE Budowanie w tradycji podhalańskiej to wznoszenie budynków z płazów. Żąglerka tymi masywnymi elementami, ich obróbka i wzajemne dopasowanie zawsze stanowiło nie lada sztukę. Dlatego szlachetny termin budowa ma na Podhalu trochę inne znaczenie niż w całej Polsce. Zarezerwowany jest tylko i wyłącznie dla budynków drewnianych. Murowanie z cegieł, pustaków, wznoszenie konstrukcji stalowych, betonowych, a także inne roboty budowlane, takie jak prace ziemne, fundamentowe czy instalacyjne nie zaliczają się do budowy. Odmiennie niż w prawie budowlanym. Ono jednak, jak wiadomo, na Podhalu się raczej nie przyjęło. PŁAZY Płazy powstają poprzez rozcięcie na pół (wzdłuż rdzenia) specjalnie dobranych, dorodnych pni. Jeszcze lepiej wyciąć z środka pnia deskę. Jeżeli wraz z nią uda się usunąć rdzeń ograniczy to późniejsze pękanie płazów (rys. 1). http://www.studio51.com.pl/img/trad5.gif Nie ma jednak gwarancji, że wyeliminuje się je całkowicie. Rdzeń wcale nie musi biec środkiem pnia, a słoje bywają gęstsze z jednej strony. Taka jest specyfika drewna. Gdy pojawią się pęknięcia, pozostaje je po prostu polubić. Każda płaza jest zbieżna (tak jak pień z którego powstała) i ma dwa końce: starszy (grubszy) i młodszy (cieńszy). Cała sztuka polega na takim ułożeniu płaz w ścianie naprzemiennie końcem starszym i młodszym, aby na zwieńczeniu zrębu uzyskać równy poziom. Każda płaza ma także dwie strony. Prawą - płaską, powstałą z przecięcia pnia oraz lewą, posiadającą naturalne zaokrąglenie - czyli tzw. oflis. Dawniej używano płaz z pełnym oflisem - po prostu połówek pni (rys. 2). Obecnie powraca moda na taki budulec, głównie ze względu na efekt plastyczny. Stosując "połówki" uzyskuje się wrażenie surowości i masywności. http://www.studio51.com.pl/img/trad6.gif http://www.studio51.com.pl/img/trad7.gif Częściej jednak używa się płaz z częściowo ściętym oflisem (rys. 3 i 4). Takie płazy posiadają jednakową grubość (na czysto przeważnie 16 lub 18cm), co umożliwia ich precyzyjniejszą i dokładniejszą obróbkę. Zastosowanie takich płaz jest bardziej ekonomiczne, a powstały obiekt robi wrażenie bardziej dopracowanego. Mimo, że ściana z pełnym oflisem teoretycznie jest znacznie grubsza, to pod względem izolacyjności niewiele różni się od ściany ze standardowych szesnastek czy osiemnastek. W obydwu przypadkach szpary stanowiące mostki cieplne i najbardziej newralgiczne miejsca ściany są mniej więcej tej samej grubości. http://www.studio51.com.pl/img/trad8.gif Chcąc poprawić izolacyjność ścian (a raczej ich szczelność) można zastosować płazy felcowane (rys. 4). Wymagają one większych nakładów robocizny (wykonanie felców). Większe jest też o około 15% zużycie materiału. Przy takiej technologii mszenie (uszczelnienie szpar miedzy płazami) widoczne jest tylko z zewnątrz, a wewnątrz pomieszczeń uzyskujemy gładką ścianę litego drewna, prawie bez widocznych miejsc zetknięcia się płazów. Osiągnięcie tego efektu wymaga jednak przy obróbce ostrożności, staranności i precyzji (felce są bardzo podatne na uszkodzenia). Płaza nie jest elementem prefabrykowanym. Posiada indywidualne cechy drzewa, z którego powstała. Nie ma dwóch identycznych płaz (nawet z tego samego pnia). Różnią się długością, szerokością, zbieżnością, ilością sęków, żywicznością itd. Wszystkie te indywidualne cechy płazy rzutują na jej wykorzystanie konkretnie w tym, a nie innym miejscu budynku, dlatego doświadczony budarz rozpoczyna budowę od rozrzucenia kupy zgromadzonego materiału, wnikliwej oceny każdej płazy i wyznaczenia jej roli w powstającym obiekcie. Już na początku rozstrzyga gdzie wykorzystać i wyeksponować najlepsze jakościowo drewno, gdzie potrzebne będą najszersze płazy, gdzie najdłuższe, a gdzie i w jaki sposób ukryć wady i skazy materiału. W tej sytuacji trudno się dziwić, że budarz ma osobisty stosunek do obrabianych przez siebie płaz. Piękne okazy budzą podziw i uznanie. Podobnie jak atrakcyjne kobiety prowokują do cmokania, głaskania, a nawet poklepywania. To emocjonalne zaangażowanie znajduje odzwierciedlenie w bogatej terminologii. Na dorodną długą płazę często mówi się po prosu drzewo, albo gdy jest szeroka - ściana. Wyjątkowy, starannie obrobiony okaz bywa pieszczotliwie, ale i z szacunkiem nazywany mamą, krótki fragment płazy np. między oknami to sumik, zwany też czasem lekceważąco bęsiem, czyli literacko mówiąc dzieckiem z nieprawego łoża. Stare krnąbrne w obróbce, szerokie płazy to po prostu płaziska. Decydując się na zakup płazów trzeba zwrócić uwagę na kilka czynników. Przede wszystkim trzeba się zdecydować na rodzaj drewna. Najpowszechniejszym i najwdzięczniejszym w obróbce jest smrek, (czyli świerk). Można też zastosować jedlę, (jodłę). Bywa ona jednak często opucyta, co grozi wypadnięciem rdzenia przy obróbce. Jest też podatna na sinienie i jak twierdzą niektórzy - ma specyficzny zapach kaczego nawozu. Innym jednak to nie przeszkadza, czego dowodzi fakt, że "w Zębie kościół zjedli" (z jodły) - jak mówi stare powiedzenie. Modrzew (gwarowo świerk) jest na Podhalu droższy od smreka i jedli. Posiada ładne, czerwone zabarwienie, jest twardszy ale bardziej kruchy, przez co trudniejszy w obróbce, a ściany wykonane z niego długo i obficie płaczą żywicą. Oprócz gatunku drzewa istotne jest też gdzie ono rosło. Najlepiej gdy w gęstym, górskim lesie na północnym stoku. Tam zimy są długie, przyrosty niewielkie, przez co drzewo posiada gęste, równe na całym obwodzie słoje i jest dobre do obróbki. Drewno z nizin - z reguły tańsze - jest dość rzadkie (duże przyrosty roczne), przez co przy obróbce lubią niespodziewanie odpadać jego fragmenty. Bywa także czasami odżywicznione i zwiertane (zaatakowane przez owady). Płazy powinny mieć 18, a jeszcze lepiej 20cm grubości (na czysto odpowiednio 16 i 18cm). Należy się starać pozyskać jak największą ilość jak najdłuższych płaz (10-12m). Nawet gdy projektowane pomieszczenia będą dużo mniejszej rozpiętości, długie płazy potrzebne będą do przewiązania górą całego zrębu. Szerokość płaz powinna być taka, aby około trzymetrowej wysokości zrąb powstał z 7 - 8 płaz. Płazy powinny być sezonowane co najmniej dwa lata. Należy je równo i starannie ułożyć w przewiewnym miejscu, przekładając poszczególne warstwy listwami o jednakowej grubości i zadaszyć. Płazy należy układać zawsze prawą stroną do góry. Ta strona schnąc - lekko się wybrzusza (robi się pęk) , umożliwiając spływanie wody. W lewej stronie tworzą się pęknięcia, w które woda wnikając powodowałaby gnicie drewna (rys. 1). http://www.studio51.com.pl/img/trad9.gif WĘGŁY Płazy w ścianach stykających się ze sobą łączone są w węgłach za pomocą skomplikowanych zamków ciesielskich. Powstają one poprzez precyzyjne wycięcie i wydłubanie czopa oraz komory, które tworzą wzajemnie klinującą łamigłówkę. Są one tak ściśle dopasowane do siebie, że do ich połączenia potrzeba dziesięciokilogramowego młota i niemałej krzepy (rys. 6). http://www.studio51.com.pl/img/trad12.jpg Węgły w zależności od charakteru, formy budynku można wykańczać na różne sposoby (rys. 7, 8, 9). Rys. 7. WĘGIEŁ PROSTY http://www.studio51.com.pl/img/detal1.gif Rys. 8. WĘGIEŁ PÓŁKRYTY http://www.studio51.com.pl/img/del2.gif Rys. 9. WĘGIEŁ KRYTY http://www.studio51.com.pl/img/det3.gif Praca na węgle (rys. 10, 11) wymaga zegarmistrzowskiej dokładności. Po połączeniu płaz za pazuchą (w kącie między nimi) nie ma prawa pojawić się nawet najmniejsza szczelinka - czyli ziajok - oczywista oznaka fuszerki. Węgieł nie może być ani przecięty, ani niedocięty, gdyż albo będzie nieszczelny (będzie nim "fukać zima") albo płaza się na nim zawiesi (nie zlegnie się) i nie ściśnie prawidłowo mszenia. http://www.studio51.com.pl/img/trad10.jpg http://www.studio51.com.pl/img/trad11.jpg Przed wbiciem płazy węgieł należy wymościć wełnianką aby go dodatkowo uszczelnić. Przy wbijaniu należy zwrócić uwagę, aby powierzchnia prawej strony płazy trzymała idealny pion. Płaza nie może być ani przywarta (nachylona w stronę izby), ani rozwarta (odchylona na zewnątrz). Jeżeli ściana na większej długości nie jest przewiązana węgłami narożnymi lub krzyżowymi (rys. 12), leżące na sobie płazy łączy się dodatkowo drewnianymi kołkami (teblami), wbijanymi w nawiercane otwory. http://www.studio51.com.pl/img/trad13.gif I rzecz najważniejsza, decydująca o powodzeniu całej budowy. Należy pamiętać, aby w pierwszy południowo-wschodni węgieł włożyć święty obrazek z podpisami majstra i całej brygady. Jest to przy tym jedna z wielu okazji do wcześniejszego i sympatycznego zakończenia dnia pracy. Jak tradycja to tradycja. SŁUP WIĄZANY Elementem, który umożliwia zamontowanie w ścianie z płazów okna lub drzwi jest słup wiązany. Składa się on z elementów pionowych (stojaków) oraz poziomych (leżucha i ocapka). Mogą one być ze sobą powiązane (stąd nazwa) na girung albo lepiej na ratkę (rys. 13). Słup wiązany posiada gar (wyżłobienie), w który wpuszczane są odpowiednio obrobione (w tzw. nut) końce płazów. Dodatkowo słup wiązany przytrzymywany w narożach jest tzw. uszami. http://www.studio51.com.pl/img/trad14.jpg Ponieważ drewno zsycha się na szerokości, a nie na długości, wysokość stojaków musi być tak dobrana, aby pomiędzy górną krawędzią słupów wiązanych a leżącą nad nimi płazą ocapową powstał odpowiedni dystans. Pozwoli to jej osiąść (zlegnąć się) i ścisnąć omszenie, gdy płazy poniżej się zeschną. Pozostawianie dystansu na zleganie nad pionowymi elementami jest podstawową zasadą sztuki budowania z płazów. Słup wiązany jest ozdobą płazówki pod warunkiem że ma odpowiednią szerokość (minimum 25-30cm). Na jego wykonanie trzeba wybrać najlepsze gatunkowo i doskonale wysuszone płazy, aby się nie wichrował i zapewnił szczelność stolarki. Słup wiązany pełni bowiem w tradycyjnej stolarce rolę futryny. MSZENIE W ścianie między płazami zostawia się szczeliny (szpary) o szerokości około 2cm. Szpary są mszone, czyli wypełniane wełnianką z drewnianych strużyn. Dzieli się je na niewielkie porcje i ściśle zwija w tzw. skrątki (rys. 14 i 15), które potem wbija się w szparę. http://www.studio51.com.pl/img/trad15.jpg http://www.studio51.com.pl/img/trad16.jpg Dobry mszarz wbijając mszenie potrafi podnieść budynek o ponad 10cm. Na lewej stronie ściany skrątki tworzą charakterystyczny wzór (rys. 16), a od strony prawej obcinane są na gładko. Wełnianka powinna być w szparze tak ściśle sprasowana, aby gwożdzia wbijało się w nią z taką trudnością jak w drewno. http://www.studio51.com.pl/img/trad17.jpg Przy obróbce płaz należy pamiętać, aby zostały w nich wykonane specjalne wyżłobienia, które pozwolą lepiej zakleszczyć się wełniance. Po dwóch sezonach grzewczych należy liczyć się z koniecznością uzupełnienia wełnianki. STROP Konstrukcja stropu zamyka i usztywnia (krosnuje) zrąb. Głównym elementem stropu, stanowiącym jednocześnie największą ozdobę wnętrza jest biegnąca przez środek pomieszczenia, pięknie rzeźbiona poteżna belka, zwana sosrębem lub tragarzem (rys. 17, 18, 19). Umieszcza się na niej datę powstania budynku oraz nazwisko fundatora. Na sosrębie wspierają się już mniejsze, starannie fazowane belki - tzw. tragarczyki, w które od góry wcinana jest powała z ozdobnie ułożonych desek. Prostopadle do tragarczyków układane są legary pod deski podłogowe poddasza. http://www.studio51.com.pl/img/strop.jpg http://www.studio51.com.pl/img/trad18.jpg http://www.studio51.com.pl/img/trad19.jpg DACH Najbardziej charakterystycznym elementem podhalańskiego domu jest stromy dach z półszczytami, przełamany strzechą o trochę mniejszym nachyleniu. Powstaje ona poprzez nabicie na krokwie tzw. przysztychów, które powodują wydłużenie okapu (rys. 20). Dach podhalański wspiera się na wysuniętych poza lico ścian i ozdobnie wyciętych końcach płaz ponadocapowych, czyli tzw. rysiach (wypustach). http://www.studio51.com.pl/img/trad21.jpg Te z kolei wspierane są mniejszymi podrostkami (półwypustami). Na rysiach ułożone jest ozdobne deskowanie okapu, zwane podsiubitką, albo kocią powałą, gdyż przestrzeń nad nią stanowi ulubioną kryjówkę tych zwierząt. Podsiubitka podtrzymywana jest dodatkowo ślepymi rysiami (nie stanowiącymi przedłużenia płaz), tworzącymi na okapie regularny rytm (rys. 21). http://www.studio51.com.pl/img/trad20.jpg Kształty rysi mogą przybierać rozmaite, mniej lub bardziej udane i dostosowane do charakteru obiektu formy. Nasze propozycje przedstawiamy poniżej (rys. 22, 23, 24). Rys. 22. RYŚ "TRADYCYJNY" http://www.studio51.com.pl/img/del4.gif Rys. 23. RYŚ "WITKIEWICZOWSKI" http://www.studio51.com.pl/img/det5.gif Rys. 24. RYŚ "STYLIZOWANY" http://www.studio51.com.pl/img/det6.gif Solidny, daleko wysunięty okap (90-120cm) spełnia niebagatelną rolę w surowym tatrzańskim klimacie. Osłania zrąb przed zacinającym deszczem i zawiewającym śniegiem, ocienia wnętrza, gdy słońce jest wysoko i wpuszcza do środka jego promienie, gdy jest nisko. Dzięki temu latem w pomieszczeniach panuje przyjemny chłód, a zimą w pogodne dni słońce dodatkowo je nagrzewa. Do tutejszych, trudnych warunków klimatycznych dostosowana jest też konstrukcja dachu (rys. 20). Mimo zastosowania krokwi o oszczędnych przekrojach, potrafi on przenieść obciążenia ogromnych ilości śniegu oraz wytrzymać napór wiejącego tu często wiatru halnego, który kładzie nieraz całe hektary lasu. Swą wytrzymałość dach zawdzięcza między innymi dużemu spadkowi. Nie należy jednak przesadzać z jego nadmiernym wybystrzaniem (zwiększaniem nastromienia). Takie działania (często ostatnio obserwowane) prowadzą do wynaturzenia proporcji. Dach kryje się ułożonymi dubeltowo (podwójnie) drewnianymi gontami (rys. 25). Dzisiaj gontów już się nie szczypie ręcznie, tylko tnie maszynowo. Nie są one więc tak trwałe jak dawniej i wymagają starannego zaimpregnowania. Na pokrycie 1 m2 dachu potrzeba ok. 24-30 gontów o długości 1 metra. Oprócz gontów prostych konieczne są trochę dłuższe gonty skośne, używane w koszach (korytach) i na narożach. http://www.studio51.com.pl/img/trad22.jpg Gont powinien być sezonowany (najlepiej 1 rok), wypuszczony z jednej maszyny (aby pasował do siebie) i wykonany z gęstego, mało sękatego, zdrowego drewna. Gonty posiadające czerwono-niebieskie wzorki należy odrzucić (przegnite), a słabe jakościowo w ostateczności wykorzystać jak najbliżej kalenicy. Ułożony w równiutkie sory gont z wyprowadzonymi miękko (na owijkę) narożami i koszami jest niezwykle efektownym, cichym a przy odpowiedniej konserwacji także trwałym pokryciem. DLACZEGO Z PŁAZÓW Budynki z płazów, jeżeli o nie dbać, cechują się dużą trwałością. Na Podhalu występują liczne obiekty o ponad stuletniej historii, stawiane w większości przypadków nawet bez porządnych fundamentów. Znajdują się one w dobrym stanie technicznym, mimo że podstawowym sposobem ich konserwacji było szorowanie ścian i podłóg szarym mydłem, ługiem lub popiołem. Konstrukcja o dużej elastyczności i sztywności zarazem pozwala na podnoszenie lub przesuwanie całych obiektów, a także rozbieranie i ponowne ich składanie w innym miejscu. Było to od wieków często praktykowane na Podhalu. Podstawowym jednak atutem płazówek jest ich piekno, wynikające z czytelnej i czystej konstrukcji, zastosowanego materiału najwyższej jakości, kunsztu wykonania i wyrafinowanej sztuki zdobniczej, posiadającej swe użytkowe uzasadnienie. Ciepłe i miłe w dotyku ściany pozbawione jakiegokolwiek negatywnego oddziaływania na człowieka tworzą unikalny klimat i atmosferę wnętrz.
-
Gorale z chochołowa.
-
Po co robic mechaniczna wentylacje w drewnianym domu? Przeciez w nim panuje specyficzny mikroklimat i wilgotnosc, wszystko sie zmienia zgodnie z porami roku, a nawet pogoda na zewnatrz po co to zaburzac, po co niszczyc to co jest tak wielka zaleta takich domow. Nie wspomne juz o klimatyzacji bo to, to juz totalny bezsens
-
czesc system ogrzewania mam rozwiazany nastepujaco. Kominek 14 kw i rozprowadzenie ciepla, elektryczna podlogowka w lazience i taka sama w korytarzu przy drzwiach wejsciowych. Nie planuje nic innego. Ewentualnie moge dogrzac elektrycznym piecem konwekcyjnym, doslownie kilka dni w roku. Nie wiem jak jest u Was, ale u mnie teraz gdy jeszcze budowa trwa, temperatury mam bardzo znosne. W zeszlym tygodniu np: z soboty na niedziele u nas bylo - 17 jadac do pracy pojechalem sprawdzic temperature w domu i bylo okolo 18 stopni ciepla. Dom jes szczelny szybko sie nagrzewa, bo w drewnianym domu ogrzewa sie powietrze a nie sciany ktore same w sobie sa cieple, a pozniej dom dlugo tzyma temperature. poza tym pare lat temu spedzilem zime w drewnianym domu na podchalu, jedynym zrodlem ciepla byl piec w kuchni a w domu bylo przyjemnie cieplo nic wiecej mnie nie musi przekonywac. pozdrawiam grzesiek
-
No to chłopie teraz lepiej już zacznij bilety wstępu drukować skoro żeś się przyznał Krajobraz widzę górski więc w jakiej okolicy należy Twojej hacjendy wypatrywać? Ja też idę w Ośka ale wersja z garażem dlatego Twoje uwagi będą cenne. Z tymi biletami to mam masakre od momentu polozenia pierwszego bala teraz powoli sprawa ucichla, ale byl czas ze musialem sasiada o ochrone prosic. Niektorzy ludzie to pozbawieni wyobrazni sa. Dom stoi pomiedzy krakowem a zakopanem (dla ulatwienia do krakowa mam 32 km a do zakopanego 70) Tak na szybko to moge Ci powiedziec zebys chudziaka zrobil 15 cm nizej jak koniec sciany fundamentowej, wtedy bezproblemu uzyskasz spad w odprowadzeniu wody z kuchni do kanalizy, na to 10 cm styropianu i 5 cm wylewki, tylko pilnuj aby sciany fundamentowe zrobili Ci prosto, mnie troche pokrzywili. to obnizenie daje to ze schowalem tam wszystkie instalacje i zalalem betonem.