Valana

To u mnie jest inaczej. Wieś, w której mieszkam, składa się właściwie z dwu dość mocno od siebie odseparowanych społeczności: pierwotnych mieszkańców oraz tych wszystkich (a wśród nich i mnie), którzy przenieśli się tu z Wrocławia. 'Tubylcy' mają jeszcze nad nami przewagę, ale niezbyt dużą. Ponieważ nieczęsto się kontaktujemy, nie doświadczyłem opisywanych powyżej atrakcji. Nikt z gumiakami do domu bez pukania nie wchodził, pijaczkowie mają swój własny krąg towarzyskich i 'obcych' nie ruszają, nie 'dzieńdobrujemy' też sobie (co akurat może i szkoda). Do kościoła jeździmy zupełnie gdzie indziej, więc i z tym związanych przeżyć raczej nie mam. Najwięcej atrakcji dostarcza mi poczta (z tej, niestety, muszę korzystać), dość bezceremonialnie traktująca swych klientów. Listonosz, gubiący po drodze przesyłki (jedną taką przyniósł mi swego czasu życzliwy znalazca, w zamian za co wyręczyłem go w rozniesieniu pozostałych), znajduje pełne zrozumienie wśród swych zwierzchników. Choć może to specyfika poczty jako instytucji, a nie jej wiejskiego charakteru. Nie dostrzegłem natomiast jakiejś specjalnej chęci dorobienia sobie. Kiedy budowaliśmy nasz dom, szukaliśmy chętnych do uciążliwych a koniecznych prostych prac typu sypanie piasku itp. - i nie za głodowe stawki, a normalne, odpowiadające tym, jakie płacono wówczas w budownictwie. Nikt nie chciał, zaś ceny, o których wspominano, wychodziły niebotyczne. Robiliśmy więc 'swemi ręcami'. Spośród miejscowych znam tylko dwie rodziny: jedną z nich jest rodzina dekarza, który bezczelnie nas orżnął, drugą zaś zupełnie sympatycznej kobiety, od której kupiliśmy ziemię i której później wywalczyłem zwrot bezprawnie pobranej prze gminę opłaty adiacenckiej. Pomiędzy 'nowymi' nie znam zbyt wielu wartych poznawania ludzi, popieram też w całej rozciągłości stwierdzenie, że czy z miasta, czy ze wsi, burak zawsze pozostanie burakiem. Co wszakże jest już zupełnie inną kwestią. Dopisuję: zabawne są kontakty z miejscową służbą zdrowia. Niby w przychodni rejestrują na konkretną godzinę, a i tak mrowią się tam zupełnie nie umówieni miejscowi dziadkowie i babcie, najspokojniej w świecie przychodzący, bo im się właśnie coś przypomniało i czegoś tam chcą. Proste otwarcie w stylu 'Dzień dobry, na którą godzinę Pan/Pani jest zapisany' w tym miejscu nie odnosi żadnego skutku i mimo iż mam termin na - powiedzmy - 10.00, jest 10.30, nikogo to nie wzrusza. Personelu zresztą też. Choć być może w miastach jest tak samo, nie wiem tego na pewno, bo leczę się bardzo rzadko i na ogół wyłącznie u lekarza pierwszego kontaktu, zaś tego rodzaju przeżycia miałem z wiejskim okulistą.

Dzięki za przestrogę. NIGDY nie skorzystam z ich usług.

Byłem sobie jakiś czas temu u kuzyna w Niemczech. Spodobało mi się wykończenie jego mieszkania - bardzo staranne. Od słowa do słowa okazało się (czystym przypadkiem!), że tym znakomitym wykonawcą był przedsiębiorca z naszego pięknego kraju- którego pamiętałem z koszmarnie schrzanionej (nie tak dużo dawniej) roboty u znajomych. Istotnie jakoś tak wyszło, że druga lewa ręka została w kraju, a na zagranicę założył w jej miejsce prawą. Ciekawe, na ile to prosty zbieg okoliczności, a na ile jakaś szersza prawidłowość?

Och, to ironicznie było. Nawet mój czteroletni syn przecież by w to nie uwierzył. Byłoby pewnie łatwiej, gdyby dało się wstawić emotikonki, ale mój firefox solidnie je blokuje.

To nawet w niedzielę pracuje ten Wasz wykonawca (no bo skoro dzisiaj sobota, a on będzie zaraz jutro- to w niedzielę)? Pozazdrościć...

Tylman to imię czy nazwisko? Poza tym- reklama!

Tak z ciekawości- jak się sprawy mają?

Kurczę, w takim razie NIGDY jeszcze nie spotkałem dobrego wykonawcy (co skądinąd mniej więcej pokrywa się z moimi odczuciami), bo każdy od razu zaczynał od żądania zaliczki.

Ponad już miesiąc za nami- jak sprawy się potoczyły?

Na prawach offtopicznej dygresji- niedobrze mi się robi, gdy słyszę o "starych fachowcach", tych mitycznych tytanach kielni i młotka, którzy kiedyś to ho-ho, jak budowali i wykańczali, zaś dziś to sami partacze. Ja nigdy nie miałem okazji spotkać takiego starego fachowca. Za komuny widziałem wielu budowlańców, którzy u moich rodziców oraz sąsiadów i członków rodziny wykonywali rozmaite prace. Zawsze było to z łaski, za ogromne pieniądze i często- gęsto kiepsko (że o totalnym syfie, jaki po sobie pozostawiali, nie wspomnę). Dlatego nie widzę specjalnej różnicy między tym, co było kiedyś ("starymi fachurami") a tym, co jest dzisiaj ("młodzi partacze"). Drżę tylko przed tym, co może być jutro.

To chyba dobrze o nich świadczy, prawda?

Ano z tą ugodą to jest tak, że sąd z zasady nie może orzec ponad żądanie pozwu. Zakładam, że pozew nie precyzował, co ma się stać ze schodami (a powództwa wzajemnego zapewne nie było)- bo wykonawca dzieła wadliwego powinien je sobie zabrać i oddać to, co za nie otrzymał (że o zużytym materiale, jeżeli płacił zamawiający, nie wspomnę). Skoro jednak z jakichś powodów fizyczne zabranie schodów nie wchodziło w grę, to jakieś wynagrodzenie za nie się wykonawcy należy. I tego właśnie miałaby dotyczyć ugoda. Wcale nie jest tak, że sąd docenił, że schody były dobre, nie mógł po prostu rozstrzygnąć inaczej bez zwracania sprawy ponownie do I instancji. Zaś co do spokoju na rozprawie w II instancji- z reguły jest tak, że sprawę poznaje sędzia- sprawozdawca, zaś pozostali jedynie się z nim zgadzają, więc cała rozprawa jest swego rodzaju fikcją, gdyż wyrok faktycznie jest wydany już przed nią. Wiem, że tak być nie powinno, ale wielu rzeczy spośród tych, co są, też nie powinno być.

To akurat jest zupełnie zrozumiałe. Ktoś dostał po tyłku, zeźlił się i postanowił choćby w taki sposób odegrać.

Jak już jesteś takim prawnym purystą, to pozostań precyzyjny. O tym kpk zamiast kk pisano już wcześniej, zaś ja dorzucę jeszcze jeden drobiazg- wbrew pozorom firma to nie osoba, a nazwa, pod jaką działa przedsiębiorca, więc "firma" nie może kogokolwiek jakkolwiek traktować, to może czynić jedynie przedsiębiorca, który pod daną firmą działa. Poza tym zaś doprawdy nie rozumiem, czego się czepiasz zastosowaniu przepisu o groźbie karalnej w tej sytuacji. Problem może się pojawić jedynie na tle tego, jak bardzo realne są te groźby via e-mail, bo że była to groźba, nie powinno być wątpliwości (ten "ezopowy" język jest wystarczająco łatwy do przejrzenia). Gdyby przyjąć, że ich adresatka jest drobną kobietą, zaś nadawca wielkim mężczyzną, nie byłoby specjalnego problemu.

I z tymi znajomymi tudzież promocyjnymi cenami też bywa bardzo różnie. Mi już zdarzyło się naciąć na sympatycznego sąsiada, który po zakończeniu pewnych prac przestał być sympatyczny i stał się śmiertelnym wrogiem. Poza tym łatwiej wymagać od obcego oraz w sytuacji, gdy wykonywane prace nie są pod tytułem darmym.