Komentarze do (Pół)dziennika gwoździka

[DPS]

To może jednak nie sprzedasz?

[Gwoździk]

...może jednak ....

[wu]

oj Gwoździk z podbitym okiem to nie twarzowo w święta byś wyglądał

[rasia]

Absolutnie nie potrzebuję pozwolenia na broń, żeby kupić sobie pistolet... do Gwoździ!!!!!

 

 

 

 

 

 

[jamles]

 

... liczyłem, że wyda się szybciej ...

 

nie chciało mi się lecieć do szopki po Enigmę

Fenix ma rację, na w tytę zasłużyłeś

[AgaJeżyk]

Zamymle ... zakopię ... odkopię i domymlę na śmierć ...

 

Pomyśleć, że prawie mi łeza w oku stanęła ...

 

W tytę masz jak nic !

 

[BetaGreta]

Ty, Prima Aprilis to nie w grudniu.

Normalnie łebki od wszystkich gwoździków należałoby Ci pourywać.

 

No dobra. Przyznam, że z wielką ulgą przeczytałam korektę.

I teraz mogę się pośmiać

:lol2:

[Agduś]

Znany motyw, to już było w wielu baśniach i bajkach, ale pozwolę sobie wykorzystać:

 

 

Całkiem niedawno i wcale nie za siedmioma górami i siedmioma morzami tylko w wielkim pudle na narzędzia żył sobie pewien lekko zardzewiały Gwoździk. Miał wielu przyjaciół i znajomych, na których pomoc, dobrą radę czy dobre słowo w trudnych sytuacjach zawsze mógł liczyć. Gwoździk zabawny był i pocieszny a przy tym dowcipny i nadzwyczaj sprytny, wszyscy więc go lubili, on jednak lubił sobie z nich zażartować i wciąż wystawiał na próbę ich przyjaźń.

A to znikał gdzieś bez śladu i obserwował z ukrycia, jak wszyscy mieszkańcy pudła z narzędziami szukali go coraz bardziej zaniepokojeni. Kiedy już byli gotowi wzywać Wielki Elektromagnes, Gwoździk pojawiał się z radosnym okrzykiem "a kuku!" i opowiadał zabawnie o swoich przygodach. To znów delikatnie dawał do zrozumienia, że wpadł między młot a kowadło i okrutnie przez nich poturbowany został i znów znikał tajemniczo, a kiedy narzędzia z wielkiego pudła niezwłocznie na pomoc ruszać chciały albo pałając żądzą pomszczenia jego krzywdy groziły młotowi i kowadłu przetopieniem na żyletki, wyskakiwał cały i zdrowy chichocząc radośnie, że on tylko żartował. No i rzeczywiście - okazywało się, że budząca niepokój informacja była tak inteligentnie skonstruowana, że nie można mu było zarzucić kłamstwa. Narzędzia kolejny raz śmiały się z ulgą ze swojej naiwności. Aż wreszcie pewnego razu Gwoździk puścił kolejną ploteczkę ze sprytnie zaszyfrowanym rozwiązaniem, z góry planując, jak się z niej wycofa. Śmiejąc się w kułak wymknął się z pudła na narzędzia i podążył na swoja zwykłą strategiczną pozycję między pudłem a ścianą. Miał tam urządzony wygodny kącik z fotelem nasączonym odrdzewiaczem, kocykiem ociekającym najlepszą oliwką, lampką i półką pełną książek. Najważniejszy był jednak kabelek, dzięki któremu widział i słyszał wszystko, co się działo w pudle, sam nie będąc widzianym ani słyszanym. Skręcał się ze śmiechu to w śrubkę to znów w sprężynkę, słuchając głosów współczucia. Akurat był na etapie wkręcika lewoskrętnego, kiedy emocje w pudle opadły. Coś za szybko... Nie zdążył się ubawić... Postanowił podgrzać atmosferę.

Starannie obmyśliwszy plan działania wylazł ze swojego schowka i ruszył skradając się do pudła.

Co zawiniło? Czy zbytnia rutyna? Czy może zwykłe zamyślenie? A może skoncentrowawszy się na sprawach pudła i jego mieszkańców, stracił swą zwykłą czujność? Właściwie to nie jest ważne. Dość napisać, że Gwoździk, dotąd tak doskonale zorientowany w wydarzeniach świata pozapudlanego, przegapił fakt pojawienia się tam niebezpiecznego przeciwnika - odkurzacza tak cichego, że zagłuszał go nawet odgłos wylizywania kociego futerka. I ten właśnie odkurzacz wciągnął znienacka biednego Gwoździka!

W pudle początkowo czekano spokojnie na Gwoździka. On tymczasem leżał na dnie kosza na śmieci. Jeszcze można było go uratować - Elektromagnes wezwany w tym czasie na pomoc z pewnością by go wytropił swym niezawodnym nosem i wyciągnął za łeb. Jednak Gwoździk tyle razy wołał "na pomoc" i tyle razy śmiał się z niepokoju narzędzi, że nikt nie wspomniał nawet o Elektromagnesie. Jakiś czas później zaniepokojenie wzrosło. Ekipa ratunkowa przeczesała okolice. Wezwano nawet Elektromagnes - cóż z tego, skoro było za późno? Nie, nie spotkał go najgorszy los. Nie rdzewiał na wysypisku wśród śmieci. Zbieracz złomu zupełnie przypadkiem wyjął go z kontenera magnesem. A że akurat znalazł też śliczny landszafcik, postanowił użyć Gwoździka wieszając sobie na ścianie uroczy widoczek z łabędziem pływającym po górskim stawie o zachodzie słońca. I tkwi nasz Gwoździk w ścianie miłośnika sztuki smutno rozmyślając o starych dobrych czasach.

[AGP]

[/url]

Oj gwoździk, żartów się zachciało? Daty ci się pomyliły? Prima aprilis jest w kwietniu

Edytowane 14 Grudnia 2010 przez AGP

[AGP]

upss

dwa razy poszło

[Gosiek33]

Agduś jak za starych dobrych czasów

[DPS]

Agduś - celniej i piekniej sie nie da!

[AgaJeżyk]

Agduś ...ty nam siem marnujesz "dziecko" ...

Trza cię gdzieś "sprzedać" z tym talentem !

Pisz książkę

Piniondze zrobisz a my będziemy mieć sławnych znajomych

[BetaGreta]

Agduś, nic dodać nic ująć

[Aga-Białystok]

Masz rację Agduś!

[Gosiek33]

bo gwoździk jak Miłosz chciał zabłysnąć a myśmy się dali... wrobić

 

http://medithanera.blox.pl/2009/03/MILOSZA-WIERSZ-KU-CHWALE-STALINA.html

[sure]

A że akurat znalazł też śliczny landszafcik, postanowił użyć Gwoździka wieszając sobie na ścianie uroczy widoczek z łabędziem pływającym po górskim stawie o zachodzie słońca. I tkwi nasz Gwoździk w ścianie miłośnika sztuki smutno rozmyślając o starych dobrych czasach.

Agduś, jesteś OKRUTNA!!!

[meg60]

dobrze ci tak, ty, ty .....GWOŹDZIU !!!

[AgaJeżyk]

I wsadził teraz tą zardzewiałą dupę miedzy pudło a ścianę i widzę go oczyma duszy jak dławi się z radości, żeśmy sie wszyscy jak te dziecioki nabrali

 

Gwoździoł ... a dotarło do ciebie szyderco, że my tu wszyscy pokochaliśmy Gwoździkową ... ? ( ... ciebie też przekąsko odkurzacza )

[wu]

Agduś no ja Cię proszę rób to częściej;)