Komentarze do naszego domku

[anetina]

depresja jesienna?

wykańczanie domu?

 

 

ja się czuję wykońćzona

zmeczona

dobija mnie wszystko

dzisiaj rano też w dodatku informacja, że tata koleżanki/przyjaciółki z pracy zmarł [*}

siedzę sama i ... normalnie nic mnie się nie chce

 

nie wyobrażam sobie tej tragedii ryczeć mnie się chce

 

chciałabym, by nigdy taka tragedia nie zdażyła się moim najbliższym :(

[aneta-we]

czyli ... przypominamy o zdjeciach

 

spokojnie, spokojnie toż ja w pracy jestem jeszcze przynajmniej do 14-tej

[anetina]

no to łądnie pracuj

 

będę przypominać ... później

[kawika]

depresja jesienna?

wykańczanie domu?

 

 

ja się czuję wykońćzona

zmeczona

dobija mnie wszystko

dzisiaj rano też w dodatku informacja, że tata koleżanki/przyjaciółki z pracy zmarł [*}

siedzę sama i ... normalnie nic mnie się nie chce

 

nie wyobrażam sobie tej tragedii ryczeć mnie się chce

 

chciałabym, by nigdy taka tragedia nie zdażyła się moim najbliższym :(

 

 

No chwilę mnie nie ma a tutaj takie klimaty??????????

 

pewnych rzeczy nie jesteśmy w stanie przeskoczyć, więc lepiej się nad tym nie zastanawiać.

[anetina]

:(

 

po prostu samo życie

[kawika]

czesem spotyka nas coś co zaważa na naszym życiu, zazwyczaj jest to odejście kogoś bliskiego, przestawia to nasze priorytety i wtedy widzimy co w życiu jest najważniejsze.

[anetina]

tak, tylko dlaczego to widzimy dopiero, gdy ktoś odchodzi ???

pytanie retoryczne

 

normalnie czuję, że odeszło ze mnie powietrze

to ze mnie, co niby obca osoba

 

znałam dobrze tatę koleżanki

poza tym - jej syn, jego wnuk, chodzą razem z inwestorkiem do przedszkola

 

normalnie nie wyobrażam sobie, zeby moje dziecko mogło nie mieć dziadka

oby żyją jak najdłużej w zdrowiu

[Guzmanka]

Oj nie ma lekko, moi chłopcy nie mają już żadnego dziadka. Więc coś o tym wiem, ale życie toczy się dalej.

Najważniejsze, najważniejsze jest żeby nasze dzieci były zdrowe. I tym trzeba sie każdego dnia cieszyć.

[kawika]

Oj nie ma lekko, moi chłopcy nie mają już żadnego dziadka. Więc coś o tym wiem, ale życie toczy się dalej.

Najważniejsze, najważniejsze jest żeby nasze dzieci były zdrowe. I tym trzeba sie każdego dnia cieszyć.

 

popieram, zdrowie najwazniejsze

[delfina7]

Uffffff , wróciłam. Anetinko , aty co taka huśtawak nastrojów? Ehhhhh ,życie takie kruchutkie jest. Ja dołka miwłam pierwszego września i dzień przed , bo obchodzimy , hmmmmm obchodzimy , chyba przypominamy sobie naszego aniołka Właśn ie pierwszego Jula miałaby piąte urodzinki .Teraz zastanawiam się jak ja to przeszłam , jak przeżyłam , jak się pozbierałam , jak odważyłam się chodzić w dwóch kolejnych ciążach. Śmierć nie wybiera . Dzieci , starzy , lekarze czy sprzątaczki nie wiadomo kiedy i gdzie dopadnie nas. A człek goni , wyprówa flaki , żeby jakoś tam żyć . Wystarczy sekundka i koniec.Ojjjjjjj , ależ mnie na zadumę wzięło .

[anetina]

zapomniałam Delfinko

nie wiem, jak się pozbierałaś, ale macie cudnego aniołka tam na górze, czuwa nad całą waszą rodzinką, nad rodzicami i braciszkami

 

przytulam mocno w taką smutną rocznicę

światełko i od nas zapalcie dla Waszego Aniołka

[kawika]

każdy z nas przeżył jakąś tragedię.

 

nie wiedxizłam Delfinko że Ciebie spotkało coś tak strasznego jak strata Dziecka, to chyba najgorsze co dla matki moze być.

 

myślami będę i zdrowaśkę zmówię za Waszą Juleczką

[delfina7]

To pięć latek jak Julak zasnęła pod moim srcem i urodzilam ją.Czas faktycznie goi rany , ale zawsze pamięć pozostanie.

[meg60]

Przepraszam, przyszłam się przywitać i zrobiło mi się smutno

Delfinko mogę ?

 

http://republika.pl/blog_pg_3827153/4908625/tr/znicz_1_.gif

 

światełko dla Julci ode mnie. Przyjmij proszę !

[beti,kris,mimi]

To pięć latek jak Julak zasnęła pod moim srcem i urodzilam ją.Czas faktycznie goi rany , ale zawsze pamięć pozostanie.

 

kochana tak mi przykro , my w rodzinie taka samą sytuacje mieliśmy , ale dziewczyna teraz szczęśliwie jest już w ósmym m-cu ciąży

[aniamar]

Łza się leje, gdy się to czyta.. Takie rzeczy pozwalają nam się zatrzymać w tym chorym kołowrotku, co nas otacza. Zastanowić się nad istotą życia Dzisiejsza kultura masowa zaciera ból i cierpienie, kreuje wizerunek wiecznej sielanki, młodości i zdrowia. Prawdziwe życie ma się nijak do tej bajki.

[aniamar]

Delficko, wszyscy tu wierzymy lub bardzo staramy się wierzyć, że tam po drugiej stronie jest lepiej, i że śmierć jest początkiem czegoś nowego, i że nasi bliscy są już wolni od cierpień. W to wszystko i wiele innych rzeczy wierzymy lub bardzo chcemy uwierzyć, gdy jest nam bardzo ciężko.

[aniamar]

Cóż mogę Ci powiedzieć? Mogę Cię tylko mocno przytulić, bądź tu z Nami, gdy będzie ci ciężko. Spotkasz się tu z ciepłem i zrozumieniem, to czasem bardzo pomaga.

[anetina]

Ania, pięknie napisałaś

[kawika]

dzień dobry.

 

deprechę mam przez to wszystko