Staramy się ... i pudło

[Sylwia_LBN]

Justa - tak jak pisał G.N. problem dotyczy obojga - musisz chłopa przycisnąć - jak mu zależy to problemów robił nie będzie I również polecam forum bociana - sama z niego korzystałam przez dłuższy czas.

U nas była podobna sytuacja. Najpierw próbowaliśmy przez ok. 2 lata sami, a potem ok. rok z pomocą lekarza, w końcu trafiliśmy do kliniki leczenia niepłodności mimo, że mamy już syna (lat w tym roku mu będzie 18!!!). Jakiś rok temu sama tu jęczałam, że nam się nie udaje. Kochana madd mnie wtedy pocieszała - dziękuję jeszcze raz.

A dziś? Mam trzy tygodnie do terminu porodu

[Iwek]

w czwartek idę na konsultacje po skierowania na badania własnie krew, hormony, tarczyca, badanie narzadów.... czytam i czytam i coś mi na za wysoką prolaktyne to wygląda ale nie zamierzam być mądrzejsza od lekarzy:) Więc od przyszłego tygodnia zaczynam maraton po laboratoriach i innych takich mało przyjemnych spraw:)

[ane3ka1]

justyna, ale jeden przychówek już macie...?

Ja to traciłam już nadzieję, że w ogóle jakiegoś potomka będziemy mieć. 2,5 roku starania. W tym roku zdecydowałam się na laparoskopię. Po laparoskopii też jeszcze troszkę minęło i już się zaczęłam stresować. Nie wiem czy operacja czy przypadek sprawił, że się udało.

Następną wizytę u gin. mam 21 stycznia, ale już mam stresa. Cały czas myślę czy wszystko jest ok, czy dzidziuś jest zdrowy. A czuję się jako tako, w sumie coraz lepiej. Teraz to 12 tydzień i powoli wracam do siebie. Już tyle nie śpię i zaczynam coś dłubać w domu, bo wcześniej to byłam jak rozjechana przez tramwaj

P.S. Badania są bardzo ważne, ale mnie w pewnym momencie strasznie to wszystko stresowało, męczyło i było tylko gorzej.

[justyna27]

lwek w takim razie trzymam kciuki za badania Oby znalazł sie sprawca!

 

ane3ka1 tak mamy już córcie w tym roku 6 lat, ale jaki koszmarek przezyłam zanim się urodziła, włacznie z tym ze straciłam jajowód przez konowała który sie tytułował lekarzem. szkoda gadać. Będę trzymać kciuki za Ciebie będzie dobrze, musi!

[madd]

Baby - glowy do gory! Nowy rok, nowe nadzieje i nowe dzieci!!!!

 

Sylwia_LBN - za trzy tygodnie??? Jak ten czas leci...

[Sylwia_LBN]

madd - znaczy kciuki trzymałaś?

[madd]

Oczywiscie

[Mały]

Ok - to coś napiszę. Kiedyś, dawno temu, zaraz po poznaniu mojej aktualnej łajw mieliśmy spory kłopot z dzidzią - nie mam zamiaru tu się wywewnętrzniać co się stało.

Suma sumaru całe powodzenie posiadania kiedykolwiek, jakiegokolwiek potomka (fajnie to brzmi - po Tomek ) stanęło pod gigantycznym znakiem zapytania. Nie poddaliśmy się. Jest trójka (ostatni - Kruszek - totalnie nieplanowany, troszkę nam życie postawił na głowie).

Więc nie warto się poddawać, bo życie nie raz potrafi niezłego figla spłatać.

[Sylwia_LBN]

Więc nie warto się poddawać, bo życie nie raz potrafi niezłego figla spłatać.

 

Mały zgadzam się z Tobą, ale... teraz to mi łatwo tak mówić. Kiedy jednak nie mogliśmy zajść w ciążę to trudno nam było być takimi optymistami niestety

 

Madd - dzięki za te kciuki - jak widać przyniosło efekt - znaczy za wszystkich w tym wątku trzymać powinnaś

[lady in red]

Na początku się przywitam

Tak fajnie u Was-może zostanę?

przeczytałam cały wątek-waszych rozczarowań i 3-mania kciuków.A póżniej śliczne maleństwa na zdjęciach się pojawiły.

3-mam kciuki za rosnące mamuśki!A raczej ich brzuszki

Jak to ładnie powiedziała któraś z forrumowiczek-nowy rok-nowe dzieci

Pozdrawiam:)

[nastka79]

Witam wszystkich starających się i tych którym się udało. Widzę, że podczas mojej długiej nieobecności przybyło paru obywateli .

My w międzyczasie wylądowałyśmy na patologii ciąży, ale wszystko się wyjaśniło i jest ok. Teraz niestety przyplątał mi się jakiś wirus i się kuruję. No i oczywiście czekamy z niecierpliwością na rozwiązanie - gdzieś między 7 a 20 lutego .

[AJA123]

gratulację i szybkiego rozwiązania

[justyna27]

Witajcie

 

wyglada na to, że Madd musimy do Ciebie napisać petycję o trzymanie kciuków ja w każdym bardzo proszę

 

lady in red rozgość się, w kupie raźniej

 

nastka gratuluję!

 

Mały nawet nie wiesz jakbym chciała, zeby mnie taka niespodzianka spotkała jak was

 

ane3ka1 jak brzusio?

 

lwek i działasz coś w kwestii badań?

[ane3ka1]

Dzięki Justyna... brzuszek rośnie, ale na razie się nie odzywa. Podobno jeszcze troszkę.

[domowa]

Witam, i ja dołączam do grona starających się i ciągle pudło, u nas to już kilka miesięcy,

Najgorsze jest to, że gdzie nie spojżeć tam się rodzą dzieci a u nas nic.

to tak jak u nas. Nie pojmuję tego, poprostu nie rozumiem, dlaczego się nie udaje. Mam 26 lat i ktoś powie, ee młoda jesteś,masz czas, albo na wszystko przyjdzie pora..... uwierzcie mi, mam dość słuchania takich uwag. Najgorsze jest to,że na początku płakałam, a każde zbliżenie to tylko jedna myśl w głowie "a może tym razem??? i tak już 9 miesięcy. Ktoś powie, a co to jest? niektórzy latami się starają? Tylko to jest taki ból w środku, że gdy widzisz matki z wózkami to ci się łzy same pchają do oczu. Staram się nie myśleć o tym, ale tak się poprostu nie da.

[ane3ka1]

Chyba każda z nas, która się starała czuje o czym mówisz.... Trzymaj się, tutaj na pewno znajdziesz wsparcie!

[justyna27]

ane3ka1 nio jeszcze za wcześnie, ja pierwszy raz kopa dostałam w 18tc, ale takiego, że hoho hihi

 

domowa witaj nie daj sobie wmówić, ze masz czas, ja też to słyszałam i tylko nie potrzebnie co miesiąc robiłam sobie nadzieje. Trzymam kciuki i powodzenia

[domowa]

Dzięki dziewczyny, wiem , ze nie jestem sama z tym problemem. U mnie sytuacja wygląda tak , że mieszkam w UK. Byłam już u dwóch lekarzy pierwszego kontaktu bo tu nie można samemu do ginekologa inaczej się dostać jak tylko przez lekarza rodzinnego, który wystawia skierowanie. Zrobili mi cytologię.. tyle.. i kazali próbować dalej bo do dwóch lat nei robią żadnych badań. W Polsce będę dopiero w czerwcu. Jest mi ciężko, bo widzę że nawet lekarza to mało obchodzi. Jeden lekarz był na tyle bezczelny- jakiś młody hindus, że jak zadał mi pytanie jak często "to" robimy to się h... śmiał, zmierzyl mnie wzrokiem i kazał próbować dalej. Burak jeden. A ja wyszłam stamtad z placzem. I jak tu dac sobie rade?

[ane3ka1]

hmmm, sytuacja jest faktycznie trudna. Może lepiej unikać takich kontaktów jeśli jeszcze bardziej wtedy Cię boli ta sprawa. Domowa, wiem, że głupio gadam, ale może popróbujcie do czerwca a jak nic z tego nie wyjdzie to po powrocie do Polandii wybierz się do dobrego sprawdzonego lekarza.

[domowa]

ane3ka1 tak właśnie planujemy, Do czerwca będziemy próbować mamy nadzieję że w końcu się uda i że tez zabije we mnie drugie serduszko. A jak nie to w czerwcu do lekarza. Na ironię, mam koleżankę, która ma 40 lat, ma już dwóch synow 16 i 8 lat, i teraz wpadła, dosłownie, ze swym lubym i tak nie chce tego dziecka, chciała usuwać, a ponieważ oni jako tako nie siedzą razem tylko" z dojazdu "bo ona mieszka w swoim domu on w swoim non stop jest wojna, kto się tym dzieckiem zajmie. Istny horrror. On a płacze, ze gruba, że przytyła, a to biedne dzieciątko przecież nie prosiło się na świat. Kiedyś spadła ze schodów, nie pojechała na pogotowie chociaż mokro się jej pod tyłkiem zrobiło i to nei był mocz. Żal mi takich ludzi i ich głupoty, bo Wtedy , gdy ona dowiedziała się ze jest w ciązy , ja płakałąm, bo mi sie znów nie udało.