Pamiątki - kącik wymiany myśli i wrażeń

AgnesK · 26 Grudnia 2003

A ja, jeśli pozwolicie, zamieszczę tu (skoro mamy jeszcze święta) wiersz autorstwa lingwistów z zaprzyjaźnionego uniwersytetu w Niemczech. Wszak... niemiecki jest piękny....

Weihnachten auf Denglisch:

Weihmas

When the snow falls wunderbar

And the children happy are,

When the Glatteis on the street,

And we all a Glühwein need,

Then you know, es ist soweit:

She is here, the Weihnachtszeit

Every Parkhaus ist besetzt,

Weil die people fahren jetzt

All to Kaufhof, Mediamarkt,

Kriegen nearly Herzinfarkt.

Shopping hirnverbrannte things

And the Christmasglocke rings.

Mother in the kitchen bakes

Schoko-, Nuss- and Mandelkeks

Daddy in the Nebenraum

Schmücks a Riesen-Weihnachtsbaum

He is hanging auf the balls,

Then he from the Leiter falls...

Finally the Kinderlein

To the Zimmer kommen rein

And es sings the family

Schauerlich: "Oh, Christmastree!"

And the jeder in the house

Is packing die Geschenke aus.

Mama finds unter the Tanne

Eine brandnew Teflon-Pfanne,

Papa gets a Schlips and Socken,

Everybody does frohlocken.

President speaks in TV,

All around is Harmonie,

Bis mother in the kitchen runs:

Im Ofen burns the Weihnachtsgans.

And so comes die Feuerwehr

With Tatü, tata daher,

And they bring a long, long Schlauch

An a long, long Leiter auch.

And they schrei - "Wasser marsch!",

Christmas is - now im - A....

Merry Christmas, merry Christmas,

Hear the music, see the lights,

Frohe Weihnacht, Frohe Weihnacht,

Merry Christmas allerseits

chmurka · 26 Grudnia 2003

Witkacy

Zabij ten lęk

On się mży jak ćma w noc ciemną

On patrzy i rodzi to

Czego już maską nie pojmiesz

Zabij ten lęk

Co się czai przez twe włosy

I sięga

Sięga po to

Po to co jest poza miejscem

Co jest zaprzeczeniem niczego

Zabij ten lęk...

chmurka · 26 Grudnia 2003

Adam Ziemianin

Pod kątem rozwartym

Jest jeszcze kąt dla mnie na Ziemi

- kąt jak twe ramiona - rozwarty

i zawsze można biec do ciebie

przeczekać burze - ostre wiatry

Jestem dla ciebie piorunochronem

i gradobicie świata tego zbieram

chcę chronić nas - jak tylko umiem

gdy na zakręcie nasza Ziemia

Dobrze że jest kąt na tej Ziemi

- kąt jak twe ramiona -

rozwarty -bo razem raźniej nam rozegrać

tak dziwnie rozdane karty

I lampą ci jestem która oświetla

gościniec mroczny i wciąż wyboisty

bo trzeba krok za krokiem iść

by być dla siebie jeszcze bliższym

27 Grudnia 2003

A. Krzysztoń

My jesteśmy razem

Dziękuję ci Boże

Za miłość co przyszła

I za to że

Serca nam porusza

Miły mój choć teraz

Smutek bierze górę

My jesteśmy razem

Czy to nie jest cudem

I dzień smutkiem się zasnuwa

Przed nadejściem nocy

A noc przecież szybko mija

By dać miejsce dniowi

I dzień smutkiem się zasnuwa

Przed nadejściem nocy

A noc przecież szybko mija

By dać miejsce dniowi

Dziękuje ci Boże

Że łzy nas nie dzielą

I za to że

Naszą są nadzieją

Miły mój choć teraz

Noc zapada krótka

Brzask się w niej ukrywa

I jutrzenka słodka

I dzień smutkiem się zasnuwa

Przed nadejściem nocy

A noc przecież szybko mija

By dać miejsce dniowi

I dzień smutkiem się zasnuwa

Przed nadejściem nocy

A noc przecież szybko mija

By dać miejsce dniowi

Dziękuje ci Boże za wszystkie przemiany

I za to że

Jesteśmy razem

Czy to nie jest cudem!!!

ponury63 · 27 Grudnia 2003

Dnia 27 grudnia 1953 roku zmarł Julian Tuwim (ur. 1894)

"To było tak"

To było tak: w ciemności nocy

Z gałązki wylazł żywy pączek.

Rozklejał się, ptakami kwiląc;

O świcie - westchnął. To był początek.

Godzinę blisko się dokwiecał,

Leniwie drzemiąc w ciepłej wiośnie.

Ciągnęły go z lepkiego gniazdka

Kwieciste ptaki coraz głośniej.

Godzinę blisko się upierzał,

Barw upatrując po ogrodzie.

Wyciągał go z zawięzi miękkiej

Skrzydlaty wietrzyk coraz słodziej.

O, patrz, jak biją się o ciebie,

Złączone w jeden zgiełk pstrokaty:

Ptaki świergotem coraz tkliwszym,

Coraz żarliwszą wonią kwiaty!

Bezimiennego cię rozdwaja

W dwa cudy jedna twórcza siła,

I drży pod tobą niespokojna

Gałązka, która się powiła.

Wiec kto? wiec jak? Zawiało chłodem.

Czy ptak? czy kwiat? I gwar zamiera,

I rozpaczliwy strach istnienia,

W struchlałym sercu świata wzbiera.

Wtedy zerwałem go z gałęzi

Jak pierworodny owoc z drzewa:

I bardzo słodką wonią dyszy,

I bardzo smutne wiersze śpiewa.

"Suma jesieni"

Więdną godziny powolne. Wątleje chwila za chwilą :

To gałąź zatopiona w jesieni. Sunę po niej

Milimetrami smutku. Męczący, uparta praca.

Strącam sekundy z dnia. Listki z gałęzi strącam.

A co jesienią nazwałem? Wielkie, głębokie westchnienie:

Moje, człowiecze, wzniesione z dna jeziornego, chłodnego.

Ręce przez okno zanurzam w jeziorze dnia i jesieni.

Dreszcz po nich skacze. Deszcz kropi. Listki i chwilki strąca.

skorpionka · 27 Grudnia 2003

ONA

Kiełkował w duszy dziwny niepokój. (Przeczucia).

Ktoś grał (z moderatorem) fantazję Szopena.

- Drgnęła nagle, jak gdyby od szpilki ukłucia.

Przyszła zła zmora dziewczyn: trapiąca migrena.

I przyłożyła ręce do tłukącej skroni,

I przymrużyła oczy. I cała pobladła.

A w uszach monotonnie, natrętnie coś dzwoni.

I podeszła powoli (śmierć... śmierć...) do zwierciadła.

Obejrzała się. Potem na chwilę stanęła.

Spojrzenie. Uśmiech nikły. (A głowę coś toczy).

Pięknym kobiecym ruchem stanik swój opięła.

(Uwypuklone piersi drażniły mi oczy).

Potem - podeszła do mnie. Blisko. Strasznie blisko.

(Słuchałem...) Szła woń słodka od włosów kasztanu;

Za rękę mnie ujęła... (zawrót!... pada wszystko!...)

I rzekła wolno: "Chciałam--coś--powiedzieć--panu--"

Julian Tuwim

http://free.polbox.pl/t/tuwim/img/Menkes.JPG

Portret Poety

skorpionka · 27 Grudnia 2003

Trzy fraszki Juliana Tuwima

NA KRYTYKA

Oto krytyk, który idealnie

Umie geniusz połączyć z głupotą,

Każdym słowem dowodząc genialnie,

Że jest bardzo wybitnym idiotą.

PO USZY

Cenię urok jej wytwornej duszy,

Czar, subtelność i mnóstwo kultury.

Zakochany w niej jestem po uszy

(Oczywiście mierząc od góry).

DO JEDNEJ

Piotr miał cię za swą dziką żądzę,

Jan za to, że jest piękny ciałem.

Alojzy miał cię za pieniądze,

Ja - zawsze cię za k...ę miałem.

ponury63 · 27 Grudnia 2003

:D:D ...Dziękuję !!! Może tak benefis ??? Ach... raz się żyje !!! A potem już tylko straszy... :D:D

Julian Tuwim

"Śmierdziel"

Przyszedł śmierdziel do ogrodu

I stwierdził,

Że się ktoś dopuścił smrodu,

Bo śmierdzi.

Stanął śmierdziel, żeby fakt ten

Ustalić

I coś w związku z tym nietaktem

Uchwalić.

Więc się śmierdziel zebrał licznie

W drzew cieniu,

Protestując energicznie

W imieniu.

Potem ruszył po ogrodzie

Pochodem,

Krzycząc: "Hańba! Precz, narodzie,

Ze smrodem!"

Krzyczał, ryczał, ducha sławił

(Nie ciało),

Ale gdzie się tylko zjawił -

Śmierdziało.

Z tego morał się wywodzi

Dla wielu:

Nie protestuj, gdy sam smrodzisz,

Śmierdzielu.

:D:D

skorpionka · 27 Grudnia 2003

bo ja się szybko uzależniam od dobrego słowa...

----------------------------------------------------

Karmię zgłodniałe ciało
Słowami jak owocami;
Piję jak zimną wodę
Słowa ustami, haustami,
Wdycham je jak pogodę,
Gniotę jak listki młode,
Rozcieram zapachami.
...........................
Muskają mnie słowa skrzydłami,
Żądłami tną do krwi.
Skłutemu, strutemu słowami
Tak słodko mi!

Julian Tuwim

ponury63 · 27 Grudnia 2003

...to może do innego działu... ale... główne uroczystości wszak tutaj...

Julian Tuwim

"Słówka i słufka"

Dziś po dyktandzie w szkole

Wrócił Jerzy do domu markotny.

Ziewał, ziewał - i zdrzemnął się przy stole,

Bo i dzień był jakiś senny i słotny.

I przyszły do Jerzyka trzy słówka:

"Brzózka", "Jabłko", "Główka"

I powiedziały:

-Jestem Brzózka, nie "bżuska"

-Jestem Jabłko, nie "japko"

-Jestem Główka, nie "głufka".

Jak można tak znieważać urodę naszą i ród?

Trzeba się uczyć! Uważać! Na pewno opłaci się trud.

Nie pomogą tu żadne wykręty, wymówki.

I rzuciły mu na stół swoje wizytówki,

Żeby wiedział, z kim ma do czynienia,

I wyzbył się takich zwyczajów prostackich:

Jabłko z Jabłońskich,

Brzózka z Brzozowskich,

Główka z Głowackich.

- A gdy i nadal będziesz sadził błąd po błędzie,

To zrobimy z Jerzego - Jeżego,

Złego jeża kolczastego;

I co? Przyjemnie ci będzie?

Wystąpiły na Jerzego siódme poty!

Obudził się - i do roboty!

ponury63 · 27 Grudnia 2003

Julian Tuwim

"Cuda i dziwy"

Spadł kiedyś w lipcu

Śnieżek niebieski,

Szczekały ptaszki,

Ćwierkały pieski.

Fruwały krówki

Nad modrą łąką,

Śpiewało z nieba

Zielone słonko.

Gniazdka na kwiatach

Wiły motylki.

Trwało to wszystko

Może dwie chwilki.

A zobaczyłem

Ten świat uroczy,

Gdy miałem właśnie

Przymknięte oczy.

Gdym je otworzył,

Wszystko się skryło

I znów na świecie

Jak przedtem było.

Wszystko się pięknie

Dzieje i toczy...

Lecz odtąd - często

Przymykam oczy.

27 Grudnia 2003

Julian Tuwim

Życie

Do krwi rozdrapię życie,

Do szczętu je wyżyję,

Zębami w dni się wpiję,

Wychłeptam je żarłocznie

I zacznę święte wycie,

Rozbyczę się, rozjuszę,

Wycharknę z siebie duszę,

Ten pęcherz pełen strachu,

I będę ryczał wolny,

Tarzając się w piachu.

skorpionka · 27 Grudnia 2003

Skumbrie w Tomacie-J.Tuwim

Raz do gazety "Słowo Niebieskie"