Kącik poezji własnej

[Gość]

Chciała bym nauczyć

Was latać

aby chłód kałuży

był wielkim oceanem

przeskoczonym jedną nogą

 

chciała bym pokazać

jak wielki może być mur

słów najcieplejszych

zbudowanych w most

nad wszystkim

[Gość]

śmierć na raty przypomina serial telewizyjny

główny reżyser ma swoją koncepcję

dawno ustaloną

 

scenarzyści z zapałem piszą kolejne odcinki

białymi piórami i czarnym chwostem

 

kamerzyści z oświetleniowcami i specami od dźwięku

siedzą razem obgadując aktorów

 

aktorzy siedzą cichutko w swoich garderobach

czekają na kwestie do wypowiedzenia

w rolach do zagrania

i na zwroty akcji które przyniesie scenariusz

 

w sumie najważniejsze są głosy telewidzów

to oni podają możliwe drogi rozwoju fabuły

 

śmierć na raty nawet nie boli

nie boli bo jej nie ma

 

najciekawsze w tym wszystkim jest to oczekiwanie

co przyniosą kolejne odcinki

[Gość poeta z przypadku ...]

Poprzez wicher i słotę,

Przez bezkresną dal śnieżną,

Poprzez żar i spiekotę,

Przez pustynię bezbrzeżną,

Poprzez kry, poprzez lody,

Przez odwieczne zmarzliny,

Poprzez bagna i wody,

Nieprzebyte gęstwiny

 

Poprzez leśne dąbrowy,

Poprzez stepy i knieje,

Poprzez mroczne parowy,

W których nigdy nie dnieje

I gdzie płoszą się sowy,

Gdy złe jęknie lub strzyga,

A dźwięk słysząc takowy,

Serce w trwodze zastyga

 

Nie zrażony ciemnością,

Którą mrozi głusz dzika,

Sam na sam z samotnością,

Co do szpiku przenika,

Pełen hartu i woli,

Podpierając sam siebie,

Mając zamiast busoli

Krzyż Południa na niebie

 

Pokonując złe żądze,

Wietrząc wrogów w krąg wielu,

Ufny, iż nie zabłądzę

Idę naprzód, do celu.

Drogi mej nie wytyczyły

Ni głos werbla, ni cytra,

Idę póki starczy siły,

Idę po pół litra ...

[Gość]

poeta z przypadku ... :lol:

 

 

wierszyk jest tu:

 

http://pttk.ae.krakow.pl/_mojegory/mojegory.html

 

:lol:

[skorpionka]

Oko cenzora czuwa!

[ziaba]

 

 

 

nic dodać, nic ująć

[ponury63]

zimno mi

mam sople lodu

zamiast palców

lodową kulę

zamiast twarzy

rozmrozi się

może kiedyś

 

ciepło potrzebne

oddech gorący

albo spojrzenie

co roztapia lód

 

zmarzłem okrutnie

na amen

zima ma kolor

śmierci

[skorpionka]

Chociaż zima śmierci

ma twarz-poecie nie straszna.

Piórem roztopi każdy lód,

słowem ogrzeje serce swe

i dłonie.

Dla innych zostawi

ciepłego słowa ślad,

szczyptę myśli i żaru,

który w nim się tli.

Zima oblicza

ma dwa.

---------------------------------------

Ponury,ale Ty mnie inspirujesz.

[ponury63]

...oj, spłonę jak ognik błędny... Skorpionko, uniżone ukłony

 

 

zima... wszak minie kiedyś

czekamy na to

tak tęsknie

a potem

spojrzymy w twarz

kwiatom

i trawy dotkniemy

jak mięknie

 

i znów będzie

tak cudnie

i znów bedzie

tak pięknie

z kokonu

wylęgnie się

motyl

nadzieja się w sercu

zalęgnie

[Gość]

nie ma słów

które mogą powiedzieć

co chciałbym

wymówić

 

nie ma zdań

które to udźwigną

 

nie ma

na świecie tym

nic takiego

 

musisz

słuchać

pulsu krwi

i drżenia oddechu

[ponury63]

czasem

zima ma kolor

radości

patrz, tam

kogoś

trafiła śnieżka

a tu

radosne dzieci

zjeżdżające

na saneczkach

śmiech, gwar

i mrozu skrzypienie

czasem

zima jest

ukojeniem

[Gość]

Poeto z przypadku,wiersz który zamieściłeś jest tutaj

http://smieszny.net/teksty/kategoria.php?kategoria=16

[ponury63]

mam myśli tysiące

słowa zbyt gorące

emocje rosnące

i bóle kłujące

 

grzeszę słów mnogością

ich zbytnią szczerością

wydawanych głośnią

kratni mej z ufnością

 

słowa teraz dyszą

kiedy siebie słyszą

wnet karmią się ciszą

do snu Cię kołyszą

[emems]

Niełatwo mi wstać.

Czy musi się wszystko zgrać?

Czas pędzi nieubłaganie

A mi w głowie spanie.

 

W snów odmęty wskoczyć

Świat marzeń zobaczyć.

Bym mogła odpocząć sobie

i poprawić swe zdrowie.

[emems]

Jadeitowy smoku

pozwól złapać się

i proszę, proszę

zabierz mnie

za ósme pole ryżowe

za dwunastą gwiazdę

tam gdzie czerwony tygrys

i zielony smok

gdzie mandaryńskie stoją straże

pilnując wielkiej księgi

I ching

[skorpionka]

TEATR JEDNEGO AKTORA

 

Wszystko u niego

było fałszywe,

maskę na maskę

zamieniał.

Kłamliwym słowem

ze sceny grzmiał,

ofiarę cudzych knowań

udawał,

w rolę amanta się wcielał.

Lecz aktor z niego był marny.

Na widowni siedziały

tylko one,

bynajmniej nie skłócone.

I one go słuchały

aż go zde-masko-wały.

[Gość]

często wracał do archetypu teatru

gdy role kobiece grali mężczyźni

 

wszędzie chciał widzieć suflerów

mieli podrzucać mu tekst

 

tekst zlepiony z cudzych zdań

może da się ładnie wyrecytować

ale nie brzmi prawdziwie

 

czy aktor był kiepski

czy tylko grał nie swoją rolę

 

nie dostał dobrych recenzji

a ze złymi będzie mu trudno

znaleźć nową rolę dla siebie

 

publiczność go wygwizdała

odszedł w niesławie

[tomek1950]

Emems napisała na początku tego wątku żeby wpisywać nie tylko wiersze ale i aforyzmy. Tak się stało, że zmieniłem zawód. Ucząc się nowego, w wieku trzydziestukilku lat, czytałem artykuł szwajcarskiego profesora medycyny o dzieciach które ze względu na różne schorzenia muszą być na diecie eliminacyjnej. Tytuł tego artykułu stał się moim mottem życiowym. Od tamtego czasu minęło trochę lat, a ja wciąż mam przed oczami te słowa:

 

"TE DZIECI SĄ CAŁKOWICIE ZDROWE, WYMAGAJĄ TYLKO TROCHĘ INNEGO JEDZENIA"

 

Niestety nasze ministerstwo zdrowia, szczęścia, pomyślności tego nie rozumie.

[ponury63]

nie odchodźcie tak szybko...

nie zostawiajcie nas samych

z niepozałatwianymi sprawami

z niewyśpiewanymi piosenkami

z niewygranymi jeszcze nutami

z niedokończonymi przeżyciami

 

z masą miernych głupich marnych

przyziemnych spraw

z urwanym w pół słowa oddechem

z oczami co już nie potrafią trzymać łez

z chustką przy twarzy...

chyba dla przeciwwagi

tej rozpuszczonej soli spod powiek

 

z teczką spraw do załatwienia

z kolejką do rozdziału nieszczęść

zaczekajcie, proszę

nie odchodźcie... zostańcie

choćby tylko...

choćby do jutra jeszcze...

[Gość]

nie będziesz tu sam

chodź, popatrz co mam

daj dłoń, chodźmy tam

gdzie radość ci dam

 

gdzie zimno nie gości

gdzie nie ma zazdrości

i nie ma też złości

w tej mądrej miłości

 

i nie ma bojaźni

rozdwojonej jaźni

 

idziemy we dwoje

przez ciepłe pokoje

znów czułe nastroje

ogarną nas - dwoje