Franuś Waleczny czyli jak trudno jest wcześniaczkom

[Mama Asi]

O Boże, współczuję Farnusiowi , że nie wspomnę o Jego rodzicach . Jak już przejdzie te wszystkie próby to pewnie przestanie Was kochać. Trzymaj się dzielny Franusiu forumowa babcia trzyma za Ciebie kciuki i przesyla całuski.

[swojaczka]

Młody da radę i będzie dobrze:) Czasami dostaje w kość i z nawiązką daje w kość mamie. No cóż tak bywa; najpierw jest gorzej a potem będzie już w porządku. Z puzlami to zaszalał,pięknie!Nieustająco wspieram i dobrymi myślami otulam.

[AgnesK]

Jak już przejdzie te wszystkie próby to pewnie przestanie Was kochać.

 

O jezu, mam nadzieje, że nie;-)

 

Ewa, wzięliśmy synia niemal pod mikroskop;-)

 

Podczas ekstremalnego hopa-hopa na kolanach taty oczy otwarte i usmiech od ucha do ucha

[AgnesK]

I na dobranoc 3 zdjecia z dzisiaj:

 

KLOOOCKI:)

 

http://fotoforum.gazeta.pl/photo/6/vg/va/50xc/xPfbATO6XtRaPgcDIX.jpg

 

http://fotoforum.gazeta.pl/photo/6/vg/va/50xc/vmuFa7UB16CvRBllyX.jpg

 

 

 

Ale co oni mi tam wymyślają...jakie problemy...?...

http://fotoforum.gazeta.pl/photo/6/vg/va/50xc/fmnQrqDiZCrMQWzl5X.jpg

[Mama Asi]

Pozwoliłam sobie pożartować ponieważ w kwesti fachowej niewiele mam do powiedzenia. Zdjęcia super. Franio ma bardzo mądre minki i faktycznie jak by chciał wszystkim powiedzieć "co wy się mnie czepiacie- jakie problemy?"

Nieustające całuski dla Franusia.

[DPS]

O matko, spłakałam się z radości przy trzecim zdjątku i komentarzu!

Aga -

 

No i własnie - jakie PROBLEMY???!

[aneta s]

Krasnal słodki...jak zawsze...

[AgnesK]

Pozwoliłam sobie pożartować ponieważ w kwesti fachowej niewiele mam do powiedzenia.

 

Uff ufff:)

Moje poczucie humoru wzięło na chwile wolne;-)

 

O matko, spłakałam się z radości przy trzecim zdjątku i komentarzu!

Aga -

 

No i własnie - jakie PROBLEMY???!

 

Cały dzień tak myślałam dzisiaj patrząc na Frania.

On w domu, z nami jest NAPRAWDĘ ZWYCZAJNYM dzieckiem:)

 

Krasnal słodki...jak zawsze...

 

Dzięki:)

 

 

 

Jestem po wymianie maili z nasza pania logopedką w PZG, długo rozmawiałam z nasza dr Dorotą.

Przekazałam wszystko o czym tutaj debatowaliśmy.

Dowiedziałam się także że w Klinice Neurologii nie ma izolatek. Sa tylko sale dla kilkorga dzieci. Powiedziałam, ze taka hospitalizacja nie ma sensu.

Franek oszaleje tam. On chodzi spać o 20, ma swoja muzykę itd...

Jutro nasza dr Dorota ma sie skontaktowac z naszą neurolog i z neonatolog, która konsultowała Frania dwukrotnie.

Zobaczymy co z tego wszystkiego wyniknie.

Obiecuję informować na bieżąco:)

[ziaba]

sory, potem wyjaśnuie.. Edytowane 5 Lutego 2012 przez ziaba

[AgnesK]

O rany, ja wymiękam..

Aneta coś poradzi może?

A mówili Wam czy te 4 miesiące temu cos sie stalo? Dlaczego od tego czasu mala tak sie boi?

[Arnika]

Matka.. i czego Ty od tego dziecka chcesz ?????

Franio boski

 

 

....

Albo jakiś film, który ją przeraził...

A co było wcześniej.. jak reagowała na osoby na wózkach, o kulach? I czy chodzi do l kasy integracyjnej od września i rozumiem, że jest pierwszakiem....

Czy miała styczność z takimi osobami w przeszłości...

Ojjj jest sporo pytań...

[EZS]

rozumiem, że zeżarło coś

 

Ok, no to jeszcze tylko z tą przestrzenią nie wiemy. Wiemy, że raczej odruch VOR działa (to dla dr Doroty) albo jest swietnie skompensowany. Nie wiemy o "lęku przestrzeni" - piszę w cudzysłowie, bo to nie dokładnie to, ale w sumie wystarczy.

Neurologia - czy nie chcieli przypadkiem robić eeg z bodźcami? To w przypadku przeszłości Fr mozna tylko w szpitalu a wyjasniłoby, czy lampy mrugającej musisz się bać.. Nie byloby źle, ale faktycznie nie w takich warunkach, bo jak będzie ciągle płakał, to nic z badań nie wyjdzie..

[ziaba]

 

Moja znajoma straciła siostrę - zmarła we śnie zostawiając 3 dzieci. Rozpacz niesamowita. Zbyt głośno o tym mówiono, zbyt długo rozkminiano temat - 5 letnia córka znajomej tak wbiła sobie w głowę, że jej mama może umrzeć we śnie, że co noc warowała przy jej łóżku. Półtora roku nie mogli z tego wyjść.. Kiedy już przestała sprawdzać w nocy sypialnię rodziców, skomentowano zbyt głośno i rozwlekle kolejną śmierć znajomego który dostał zawału w łazience. Mała widziała rozpacz rodziców po stracie przyjaciela, znów zastanawiano się co z małymi osieroconymi dziećmi itd. Julka kiedy widziała, że jedno z rodziców zbyt długo nie wychodzi z łazienki, wpadała w taką histerię, że robiła się sina z bezdechem.

 

Mamy ciąg dalszy. Julka ukierunkowała sie w jakiejś fobii w kierunku niepełnosprawności. Nie toleruje w klasie chłopca z niedowładem ręki. W szkole jest sporo niepełnosprawnych dzieci, sam widok osoby na wózku powoduje że Julka zachowuje się irracjonalnie. Wpycha pięści w oczy , wyje jak zarzynana.. W sklepie spotyka osobę np. z laską, to ucieczka przed siebie ile sił w nogach. Proste ćwiczenie np.pisanie jedną ręką bez podpierania ( druga ręka bez zasięgu wzroku ) powoduje wpychanie pięści w oczy i znów wycie. Rodzice załamani, dziadkowie zdołowani.

Wczorajsza wizyta u nich postawiłą mi wszystkie włosy na głowie - Julka jest na siłę prowadzona do szkoły i wciągana do klasy. Pedagog skierowała do psychologa - Julka nie chce nawet oscylować w tematach pobocznych , zaraz wyje i wpycha pięści w oczy. Kiedy mała zobaczyła w kącie opartą szwedkę ( kulę ) pozostałość po urazie nogi ciotki - to samo zachowanie. Julka neguje i wypiera ze świadomości wszystko, co jest fuj w jej mniemaniu - nawet kulejącego pieska.

Młoda chodzi do 1 klasy , wcześniej chodziła do przedszkola. Kiedy jej tata czyta bajkę na dobranoc, przemyca słowa które wywołują wstręt " choroba, szpital, ranny, złamany, urwany " itd. Wciąż ta sama reakcja jak tylko się połapie, że temat w jakikolwiek sposób narusza ciało. Julka jest z złej formie, schiza w pełni. Wczoraj wyła że do szkoły nie pójdzie, pytana czemu, wbijała pięści w oczy.. Ratunku.

Edytowane 6 Lutego 2012 przez ziaba

[DPS]

O dżizas, biedna mała...

I biedni rodzice...

Mysle, że to chyba już do psychiatry raczej trzeba by na konsultacje, mała być może ma silną fobię, trzeba by to leczyć.

Psycholog raczej nie da rady z takimi objawami.

[ngel]

Aga ja się trochę powymądrzam jeśli pozwolisz. tzn nie napiszę nic fachowego ale coś z własnego podwórka. Syn mój osobisty (obecnie prawie 4-ro latek) jak każde dziecko posłane do żłobka chorował. Chorował i chorował, lekarza odwiedzaliśmy średnio 2 razy w miesiącu- luz- normalka. Aż w końcu biedulek się tak pochorował, że nic nie pomagało tylko 10 dni antybiotyku w tyłek 2x dziennie (zinat więc boli okropnie), zaraz po tej traumie pochorował się znów i wylądowaliśmy w Rabce w Instytucie. Miejsce załatwione po znajomości więc warunki jak na wczasach - pokoik tylko dla nas, z balkonem, codzienne chodzenie do Parku Zdrojowego, szpital w ogóle nie przypominający wyglądem szpitala- raczej dom wczasowy. Przemiłe pielęgniarki i większość lekarzy, oddziałowa to mama mojej przyjaciółki- czyli wiesz- cackali się z nami jak ze śmierdzącym jajem. W czasie tygodniowego leczenia młody raz miał pobraną krew (jedno kłucie), jeden wymaz z gardła i jedno badanie u wstrętnego laryngologa- poza tym nie robiono mu nic okropnego. Antybiotyki i wszelkie leki miał podawane wziewnie, był cały czas ze mną- musieliśmy sie tylko stawiać na nebuliazcje rano i po południu, wieczorem robiłam sama. Poza tym wakacje- był lipiec, upał, park, koniki, plac zabaw, lody- codziennie atrakcje. I.... po tym naprawdę lajtowym pobycie dziecko się nabawiło takiej traumy, takiego "syndromu białego fartucha" że przez rok jak widział tylko kogoś w fartuchu- nawet jak to był nasz weterynarz- to histeria, wrzask, rzyg, i paniczna ucieczka byle gdzie. Na widok naszej lekarki- naprawdę kochanej, ciepłej osoby, która nigdy mu nic złego nie zrobiła (zastrzyki miał robione gdzie indziej) histeria taka, że trudno go było osłuchać itp itd. I teraz popatrz- moje zdrowe dziecko, odbierające świat normalnie, jak większość ludzi po naprawdę w sumie lajtowym pobycie w szpitalu miało taką traumę to czego ty chcesz od Franka?? Ja mu się wcale nie dziwię, że on tak reaguje- WCALE! I nie dziw się, że w domu jest super- w domu jest bezpieczny, w domu nie robią nic złego. A wszędzie poza domem- cholera wie co się może zdarzyć??

I jeszcze jedno- mój tata- czyli człowiek raczej dorosły - jako młodzieniec spędził sporo czasu w szpitalach (serducho i anemia) do dzisiaj ma tak, że u lekarza- nawet naszej zaprzyjaźnionej lekarki "pierwszego dotyku" jak się śmiejemy ma zawsze takie ciśnienie, że prawie karetkę trzeba wzywać. Do dzisiaj na widok krupniku lub szpinaku (żarcie szpitalne) robi się blady i nie tknie ich za chiny ludowe. Raz na jakiś czas ląduje w szpitalu z arytmią- zazwyczaj latem jak są upały- średnio raz do roku- serducho "wypada" i nie chce wrócić. Kroplówka, potas itd - po paru godzinach jest jak nowo narodzony. I takie atrakcje funduje nam co roku jak się upały zaczynają. W ubiegłe wakacje już nie było tak różowo- jedna kroplówka, druga, trzecia a serducho wariuje dalej- coraz bardziej. Przyszedł stary lekarz, popatrzył na niego i mówi "dużo czasu pan spędził w szpitalach?" "tata po krótce opowiedział swoją historię. Lekarz pyta: " a daleko pan mieszka?" Tata mówi że 3 minuty jazdy od szpitala. Lekarz tak patrzy na niego i patrzy i mówi " Panie, jedź Pan do domu bo my tu na "syndrom białego fartucha" nie mamy już żadnej kroplówki". W 3 sekundy tata był gotowy do wyjścia- zanim dowiozłam go do domu serducho już pracowało normalnie! To tyle ode mnie- mam nadzieję, że ku pokrzepieniu serc

[Żelka]

Ja jeno kciałam napisać, że Franio nasz zawsze był piękny, ale co nowsze fotki, to On jest coraz przystojniejszy i bardzo żałuję, że nie mam córci takiej rocznej na przykład. Cóź za stara jestem, ale imie mam dla niej - Kajka, hahaha.

Buziole dla Frania! Póki jeszcze daje się starym ciotkom całować!

[AgnesK]

Ziaba, ja sie kompletnie nie nadaję do rozszyfrowywania problemów innych dzieci..kompletnie nie czuje sie na siłach. Liczę, że dziewczyny może cos doradzą..

Może wspólnie do czegos dojdziecie?

 

Ngel, jak pisałam - ja sie w ogóle nie dziwie że Franek ma problemy.

Od poczatku wszyscy mi mówili, ze trzeba się nastawić na to, że z czasem będzie sie okazywało jaki slad pozostawiło po sobie leczenie/niedotlenienie/niedotykanie dziecka przez matke przed 2 mies. Mi tylko chodzi o to, by mu pomóc. O nic więcej.

W rozmowie wczorajszej z dr Dorotą powiedziałam, ze dla mnie pobyt Frania na neurologii mija się kompletnie z celem, bo tam nie ma izolatek. On w sali z innymi dziecmi zwariuje. Nie zgadzam się na taka hospitalizację. Chcemu mu pomóc a nie pogłębiać jego problemy.

Dr D powiedziała że spróbuje dzisiaj naradzic sie z neurologami, porozmawia też z najlepszą specjalistka od wczesniaków (konsultowała Frania 2 x). Ciekawa jestem, co uradzą.

 

Żelciu..kochana jesteś

 

A Franiu...uczy sie liczyć

Wygląda to tak, że my liczymy do trzech a mały pokazuje paluszkiem. Mówi tez "trzy" w wersji "ty" (cos w tym stylu)

[DPS]

Chyba jednak zostanie tym naukowcem w Szwajcarii...

[RD2011]

Witam Was ! trochę byłam na wyjeździe, zaległości przeczytałam w pełni podpisuję się pod

tym co napisała "ngel" !!

Aguś wraz z swym m.. Jesteście WSPANIAŁYMI RODZICAMI , a Franula cudnie sobie radzi

i dalej będzie szedł do "przodu":)

Ściskam i ślę ciepłe pozdrowienia

A pamiętacie ! że do 7 -go lutego jest głosowanie na bloga!!!!

Ciocia Danusia

[AgnesK]

8 miejsce!!!!!!!!!!!

A w naszej kategorii 3:)

Jurorzy sie na nas nie poznali ale co tam:)

Świętujemy Ciocie i Wujkowie:)