A Wy narzekacie, że Wam źle...

[retrofood]

Jest mały i śliczny, ale wiadomo, kiedy umrze. Medycyna nieubłaganie wyznaczyła datę śmierci. Po domu dziecka czeka go kilkanaście lat życia w domu pomocy społecznej. Trzyletni Michał z Mysłowic może tylko walczyć, żeby żadne dziecko nie powtórzyło jego losu

 

http://bi.gazeta.pl/im/5/7251/z7251765N.jpg

 

http://miasta.gazeta.pl/katowice/1,35019,7254487,michal_dorosnie_i_zaraz_umrze__dlatego_nikt_go_nie.html

[emilus18]

Poryczałam się...

 

Nie wiem, co bym zrobiła gdyby moje dziecko było chore W ubiegłym roku moja córcia (miała 1,5 roczku) wylała na siebie szklankę gorącej herbaty. Wystarczyła chwila nieuwagi siostry. Nie mogłam spać tylko siedziałam obok niej, płakałam i modliłam się. A ona była taka dzielna. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło.

[taka_ja taki_on]

Przykre, smutne...

[retrofood]

muszę się przyznać, ze chciałem wywołać chwilę zadumy nad tym, jak zatraciliśmy zdolność radości i zadowolenia z tego co mamy. Jak dzisiejszy wyscig szczurów odbiera nam radość życia i zadowolenie z naszych maleńkich sukcesów. Jak rzadko myślimy o tym, ze na świecie żyją miliony ludzi, którzy nie mają nawet połowy tego co my, od zdrowia poczynając na komórze full-wypas kończąc.

A z wiekiem przychodzi refleksja: przecież 95% tego wszystkiego w ogóle do szczęścia nie jest potrzebne... a ważne jest zdrowie...

[mathiasso]

muszę się przyznać, ze chciałem wywołać chwilę zadumy nad tym, jak zatraciliśmy zdolność radości i zadowolenia z tego co mamy. Jak dzisiejszy wyscig szczurów odbiera nam radość życia i zadowolenie z naszych maleńkich sukcesów. Jak rzadko myślimy o tym, ze na świecie żyją miliony ludzi, którzy nie mają nawet połowy tego co my, od zdrowia poczynając na komórze full-wypas kończąc.

A z wiekiem przychodzi refleksja: przecież 95% tego wszystkiego w ogóle do szczęścia nie jest potrzebne... a ważne jest zdrowie...

 

w całej rozciągłości się zgadzam, dla niektórych niewielkie niepowodzenia czy brak drobnej rzeczy spędza sen z powiek, a czasami doprowadza do depresji i dopiero jakieś nieszczęście powoduje że zaczyna normalnie patrzeć na świat. Kasa i gadżety to nie wszystko, zdrowie i rodzina się liczy

[kamykkamyk2]

Smutne, ale prawdziwe. Większość z nas żyje chwilą i martwi się tylko o siebie.

[malka]

muszę się przyznać, ze chciałem wywołać chwilę zadumy nad tym, jak zatraciliśmy zdolność radości i zadowolenia z tego co mamy. Jak dzisiejszy wyscig szczurów odbiera nam radość życia i zadowolenie z naszych maleńkich sukcesów. Jak rzadko myślimy o tym, ze na świecie żyją miliony ludzi, którzy nie mają nawet połowy tego co my, od zdrowia poczynając na komórze full-wypas kończąc.

A z wiekiem przychodzi refleksja: przecież 95% tego wszystkiego w ogóle do szczęścia nie jest potrzebne... a ważne jest zdrowie...

 

kto stracił, to stracił - zawsze mozna odzyskać, tylko chcieć trzeba, albo dostać naprawdę solidnego kopa w d...od życia.

 

Życzę powodzenia w odnajdywaniu radości w codziennym żuciu

[tabaluga1]

Śliczny, uśmiechnięty i radosny chłopczyk. Widać taką chęć życia i optymizm w jego oczkach. Aż trudno uwierzyć, że ma tak okrutny wyrok. Płakać mi się chce.

Cieszę się, że mam zdrowe dzieci, że nie muszę i mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała patrzeć na ich cierpienie. Nie rozumiem też rodziców, którzy go porzucili i skazali na samotność.

[malka]

Nie rozumiem też rodziców, którzy go porzucili i skazali na samotność.

 

wielu rzeczy nie potrafimy zrozumieć....niestety, a może na szczęście