Tylko i aż Łoker - cień człowieka.

[majqa]

To pies zdecydowanie z mojej bajki, choć boleję, że nie może pozostać u

mnie na stałe (obecność innych zwierząt, których nie toleruje).

Spotkany pod jednym z marketów, podążał na ślepo za odganiającą go

kobietą. Twierdziła, że to nie jej pies. Dziś mam po temu poważne

wątpliwości, bowiem on, około 8 letni Łoker, jest tzw. psem jednego

pana, psem, którego nie sposób zgubić, wiernym, oddanym, poddańczo

kochającym, skoncentrowanym wyłącznie na tym, by widzieć swego

przewodnika, nie odstępować go na krok, czuć jego obecność. Łoker nie

znosi izolacji od człowieka, nie cierpi dzielenia się nim z innymi

psami (o kotach nie wspominając),bez względu na ich płeć. Chce mieć go

na własność, w zamian oddając mu całego siebie, a... i owszem, do

zaoferowania ma wiele. Sygnalizuje potrzebę wyjścia, ładnie chodzi na

smyczy, pięknie bawi się i aportuje, potrafi zajmować się sam sobą,

nie angażując w to opiekuna (jego namolność równa jest więc zeru), jest

dobrym kompanem w podróży autem, nie przejawia grama agresji wobec

tych, których pozna, niezwykle szybko uczy się nowych rzeczy (komend).

Czasami mam wrażenie, że czyta w moich myślach. Niesamowity pies,

zdumiewające jego wnętrze i dusza, niestety... skryte pod płaszczem

przeciętnego wyglądu. Ciało Łokera pokryte zagojonymi ranami jest

wizytówką nie najlepszej przeszłości, czas więc po temu, by jego

przyszłość przyoblekła się w barwy szczęścia. Oczami wyobraźni widzę

Łokera znajdującego swój docelowy dom, a w nim wrażliwe, ciepłe,

doświadczone w kochaniu rozumną miłością istoty. Jeśli ktoś z Państwa

tak właśnie postrzega swą osobę, jeśli uzna, że jest w stanie właściwie

zatroszczyć się o Łokera, proszę o kontakt.

 

Danymi kontaktowymi są: [email protected] oraz 0-664279913