DEPRESJA PIERWSZOKLASISTY ?czemu ja ją przechodzę ?;-)

[ori_noko]

Osowa moja córka przez trzy lata miałą stale kłopoty z nauczycielką , która robiła tak : do dziecka które było np nieprzygotowane: chcesz byc takie głupie jak one - tu pokazała ręka grupkę tych co uczyli się słabiej !

W śród nich była moja dziewczynka, poszłam zrobiłam wygawor, pani uraczyła mnie że musze się pogodzić z tym"Ona nigdy orłem nie będzie" nie zmieniłam jej szkoły bo nie było gdzie, ale nie odpuściałam ani jednej próby ruszenia dziecka,grzecznie, ale uporczywie najpierw chodziłam mówić, a później PISAŁAM . Papier ma wielka moc. Pani znalzała w sobie chęć rozwiazywania problemów które nakreśliłam, gdyż też pytałsam czy mam sie zwrócić z tym do dyrekcji czy ona da sobie z tym da radę. A pierwszą reakcją : niech pani ją przeniesie do innej klasy!

Trzecią klasę skończyłyśmy w stanie zimnej wojny, ale trzymała sie od mojego dziecka na odległosć kija. Nota bene od czwartej klasy kiedy pojawiły sie oceny a nie tylko opis pracy dziecka ten mały Nielot ma średnią 5.0 lub lepiej....

Ileż kosztowało nas wysiłku żeby przy małej nie mówić źle o jej wychowawczyni!!!! Córka na jej widok przechodzi na inną strone ulicy i jedynie z daleka grzecznościowe pozdrowienia.

 

Syn trafił do nauczycielki która z zajeć doddatkowych zrobiła takie cudo, ze dzieci prosiły żeby móc zostać na zajeciach podciagajacych z czytania, pisania rysowania. Odwiedza ją do dziś....

 

Rodzice bardzo boją sie rozmów, negocjacji z nauczycielami lękajac sie ,że za opiekuńczosć i uwagę matki "zapłaci" dziecko. Jednak pedagodzy czasami po prostu nie dostrzegaja problemów, są zmeczeni , ich dziecko też ma kłopoty, przekonałam się jednak że dobrze robiłam. Jak pojawiły sie tarcia u najmłodszego w zerówce , spisałam to co bolało i poszłam, jak nastąpiły pozytywne zmiany podziekowąłam serdecznie i też pisemnie za uwagę i rozwiazanie dręczących małego człowieka spraw.

To był mój sposób, może napisze ktoś z pozycji nauczyciela jak najmniej boleśnie rozwiazać taki węzeł?

[Zdziebdzio]

Witajcie, to moze ja cos powiem ze strony nauczyciela. Dla mnie to co sie dzieje teraz w srodowisku nauczycieli i lekarzy to istny skandal. Od malego chcialam byc nauczycielka, taka z powolania bo kocham dzieci i kocham im pomagac. Uwazam ze nauczyciel ktory stracil swoje powolanie powinien zmienic prace. Jest to bardzo ciezki i odpowiedzialny zawod, przygotowujemy dzieci do wejscia w prawdziwe zycie, powinninsmy byc ich podpora i przyjacielem. Przeciez szkola nie tylko ma dzieci uczyc roznych przedmiotow ale rowniez uczyc wlasciwie zyc. Wydaje mi sie ze w tej chwili te wszystkie wartosci zostaly potracone. Nie ma dialogu pomiedzy rodzicami a nauczycielami, za malo ze soba rozmawiamy. Rodzice nie maja czasu zeby przyjsc do szkoly i poswiecic troche czasu na dyskusje (oczywiscie nie wszyscy)

I niestety jest coraz mniej prawdziwych nauczycieli, ktorzy chca podjac sie wyksztalcenia naszych pociech i maja do tego odpowiednio duzo cierpliwosci.

Mysle ze przy jakichkolwek klopotach trzeba rozmawiac, duzo rozmawiac i wszystko sobie wyjasniac od razu, zeby nie bylo ciezkiej atmosfery.