Chcę być kurą domową............

[Chatte]

A ja juz myślałam, ze jestem odosobniona w swoim pragnieniu porzucenia pracy i zajęcia się wyłacznie domem...

Ale dobrze wiem, że po miesiącu zaczęłoby mnie nosić. No i domek dopiero w stanie surowym...

Do pracy będę miała (po zamieszkaniu) 35km!!!

 

Dlatego wydaje mi się najlepsze dla mnie jakies ciche 1/2 etatu gdzieś w pobliżu (marzenie ściętej głowy... w pobliżu przyszłego domku brak mozliwości zatrudnienia ). Po 17 latach pracy mam chwilowo dosyć tego szczurzego pędu i ciągłej walki z młodszą konkurencją.

[Jolka]

Bo to jest tak, na wszystko jest czas. U każdego może to być inny.

Ja miałam tak. Po 20 - ce praca która lubiłam. Później ciąża i urlop wychowawczy, na którym pod koniec dostawałam kota. Wróciłam do pracy, dziecko w przedszkolu, wiecznie chore, zwolnienia lek. do pewnego momentu. Jak już przestałam chodzić na zwolnienia, awansowałam i wtedy rzuciłam się w wir pracy, nie wyobrażałam sobie życia bez niej. Dobrze że młodym mogła się zająć Babcia, bo byłby dzieckiem zaniedbanym. A teraz jak już wybudowałam dom, karierę robią młodsi, to też wolałabym pożyć wolniej, spokojniej i nawet czynności domowe, których nie znoszę, zaczynają mi sprawiać przyjemność.

Wygląda to chyba tak:

20 - 30 lat - dziecko/dzieci i ich wychowanie

30 - 45 a nawet 50 - robienie kariery

po 50-ce - okres wyciszenia, chyba oczekiwania na wnuki .

Dobrze by było żeby zgodnie z tym rytmem, dla każdego innym, mozna było żyć, bez konieczności wyrzeczeń i rezygnacji.

Co za kretyn chce zmuśić kobiety do pracy po 60-ce. Niech pracują te, które chcą.

A wogóle to kobieta powinna pracować zawodowo, tylko wtedy kiedy jest to niezbędne jej do smorealizacji.

A niestety najczęściej jest to niezbędne jej do przeżycia.

[gaga2]

mnie się też marzy.... zostać na jakiś czas kurą domową....

nacieszyć się domem...popracować w ogrodzie.... mieć czas dla dzieci....

eh.... od czasu do czasu robię sobie takie "wolne" od pracy pod pretekstem pracy naukowej..... ale to się już skończyło... tempo życia i pracy szalone.... i jeszcze cztery lata do spłacenia kredytów.... nikt mi nie pozwoli teraz na żadne "wolne".... ale za cztery lata.... może jednak dam sobie czas.... napiszę jakąć mądrą lub niemądrą książkę...? albo popełnię przynajmiej jakieś artykuły? .... i będę miała czas dla dzieci, męża, domu i ogrodu.

eh....

[Gość]

Pierwszy ok ale drugi już zaczyna mi czegoś brakować

Lubię jak coś się dzieje, coś trzeba załatwiac, niespodziewane sytuacje

Może jestem dziwna ale tak jest

Oj, tak, tak

[anSi]

A ja byłam na rocznym urlopie dla poratowania zdrowia. Wcale nie tęskniłam za pracą. Mogłam spokojnie napić się kawy, poczytać, pogłaskać koty....Potem trochę posprzątałam, zrobiłam obiad , żeby mieć to z głowy, a potem rowerek, spotkanie z koleżankami...

Nawet moje dzieci stwierdziły: Mamo, od kiedy jesteś na urlopie, to jesteś cały czas uśmiechnięta, bo jak wracałas z pracy to zwykle krzyczałaś, że jest bałagan....

Zeby tylko ktoś zajmował się wtedy kuchnią

Podpisuję sie pod tym obiema rękami. Właśnie kończy mi się roczny urlop i ...nie chcę wracać do pracy. Wielką przyjemność sprawia mi przebywanie w domu i celebrowanie każdego kolejnego dnia. bez pośpiechu, z rodziną. z dwoma kotami...Szkoda, że to tak szybko minęło...

[Ewa Hebda]

Ja jestem kura domową, mam synka ( niecałe dwa latka), miesiąc temu dowiedziałam się, że szykuje nam się drugie maleństwo na świat i jak czytam (skądinąd bardzo sympatyczną) wypowiedź Wojty, że wypocznie na urlopie macierzyńskim, to ... no obśmiałam się Wojty - bez obrazy!!

Lubię to co robię , chociaż jest to ciężka praca, zwłaszcza, że mąż pracuje w Gorzowie, ja mieszkam w Szczecinie, a budujemy się w Mierzynie i z małym dzieciakiem , drugim w drodze zasuwam jako kura domowa i kierownik budowy jednocześnie. Lekko nie jest. Myślę, że kluczem do tego by być zadowolonym z tego, że jest się kurą domową, jest fakt, że druga połówka to docenia, a nie lekceważy.

[Monika B]

Szacunek konieczny! Ale obserwacja świata dowodzi czemu innemu...

Poza tym, mnie również zadziwia tak szeroki oddźwięk na tak!

Osobiście też się podpisuje pod domkowaniem. Tylko... SŁUŻBA!!!! Koniecznie. Wystarczy da dochodne. Może mam błękitną krew?

[Magdzia]

Oj, ja też bym chciała posiedzieć w domku. Nie to, że nie lubię swojej pracy, bo nawet nie jest zła, ale wolałabym samotne poranki z kawą we własnym salonie/tarasie niż w firmowej "kuchni", zamiast odbierać telefony od klientów, pisać wyssane z palca raporty - prasować własne pachnące pranko, zamiast przekładać papiery z jednego korytka do drugiego - gotować jakiś fajny obiadzik, albo ciasto upiec, dziecko odprowadzić do szkoły i je potem przyprowadzić, pogadać z nim w międzyczasie, kasztany pozbierać albo stokrotki... Mężusia całusem przywitać na progu zamiast szczerzyć się do szefa w nieszczerym uśmiechu... W ogrodzie popracować z roślinkami i ziemią... Ech, marzenia...

[kroyena]

Łepidemia, pandemia, czy co?

[Gość]

Nie, zmęczenie materiału...

[Magdzia]

Nie, powrót do korzeni, kobiety chcą być kobietami a nie lwami biznesu

[Aggi]

Nie, powrót do korzeni, kobiety chcą być kobietami a nie lwami biznesu

 

moze jednak niekoniecznie... jakos mam wrazenie, ze jedno nie wyklucza drugiego

ja zostaje po swojej stronie drzwi od kuchni, czyli po zewnetrznej.

[Gość]

ja zostaje po swojej stronie drzwi od kuchni, czyli po zewnetrznej.

Bo twój czas jeszcze nie nadszedł...

[Yvett]

A moim marzeniem jest być pośrodku Fajna praca na pół etatu, żeby mieć kontakt z ludźmi, o przyzwoitej godzinie w domku, dzieci wtedy jeszcze w szkole czy przedszkolu, kilka minut na wrzucenie prania do pralki, jest czas na kawkę, książkę i relaksik. Obiadki jak do tej pory - praca,szkoła i przedszkole, gary tylko w weekend. Sprzątanie - sobota - a najlepiej jakaś pani w tygodniu podczas naszej pracy

Wypoczęta, czekam na dzieciaki i męża w doskonałym humorze, jest czas i ochota na zabawy z dziećmi, czy wyjście do kina

Rozmarzyłam się

Póki co - wracam o szóstej, mniej lub bardziej wykończona psychicznie, jak mniej to gadac się nie chce, jak bardziej to szkoda gadać......A tu jeszcze tyle do zrobienia. Moja doba jest zdecydowanie za krótka

[Aggi]

ja zostaje po swojej stronie drzwi od kuchni, czyli po zewnetrznej.

Bo twój czas jeszcze nie nadszedł...

 

nie poddam sie !!!

[anowi]

A moim marzeniem jest być pośrodku Fajna praca na pół etatu, żeby mieć kontakt z ludźmi, o przyzwoitej godzinie w domku, dzieci wtedy jeszcze w szkole czy przedszkolu, kilka minut na wrzucenie prania do pralki, jest czas na kawkę, książkę i relaksik. Obiadki jak do tej pory - praca,szkoła i przedszkole, gary tylko w weekend. Sprzątanie - sobota - a najlepiej jakaś pani w tygodniu podczas naszej pracy

Wypoczęta, czekam na dzieciaki i męża w doskonałym humorze, jest czas i ochota na zabawy z dziećmi, czy wyjście do kina

Rozmarzyłam się

Póki co - wracam o szóstej, mniej lub bardziej wykończona psychicznie, jak mniej to gadac się nie chce, jak bardziej to szkoda gadać......A tu jeszcze tyle do zrobienia. Moja doba jest zdecydowanie za krótka

 

 

nic dodać nic ująć

tylko jak to zrobić

[Magdzia]

Nie, powrót do korzeni, kobiety chcą być kobietami a nie lwami biznesu

 

moze jednak niekoniecznie... jakos mam wrazenie, ze jedno nie wyklucza drugiego

ja zostaje po swojej stronie drzwi od kuchni, czyli po zewnetrznej.

Chyba jednak te dwie "misje" - jeśli zakładamy, że obie będą realizowane z pasją - się wykluczają. Nie można raczej być cudowną gospodynią domową wypiekającą ciasteczka, chlebek, szydełkującą makatki itepe itede a jednocześnie brylować w świecie biznesu, pracować po godzinach, realizować super-projekty. Zwyczajnie nie starczy czasu i siły.

[ciku]

Zwyczajnie nie starczy czasu i siły.

 

dokladnie....jednak trzeba pozostawic sobie choc odrobine czasu na spokoj i kontemplacje zycia

[Darek1719499676]

Być kurą domową - nie, nie chciałabym. Siedząc w domu mam najgorsze chandry. Miałam tak na dwóch urlopach wychowawczych. Z dwojga złego wybieram pracę.

[Aggi]

Nie, powrót do korzeni, kobiety chcą być kobietami a nie lwami biznesu

 

moze jednak niekoniecznie... jakos mam wrazenie, ze jedno nie wyklucza drugiego

ja zostaje po swojej stronie drzwi od kuchni, czyli po zewnetrznej.

Chyba jednak te dwie "misje" - jeśli zakładamy, że obie będą realizowane z pasją - się wykluczają. Nie można raczej być cudowną gospodynią domową wypiekającą ciasteczka, chlebek, szydełkującą makatki itepe itede a jednocześnie brylować w świecie biznesu, pracować po godzinach, realizować super-projekty. Zwyczajnie nie starczy czasu i siły.

 

Zgadzam się z Tobą, że pogodzić jest to bardzo trudno. Ale chyba nie postawimy znaku = między "byciem kobietą" a "byciem gospodynia domową"?

Ja tam się czuję kobietą nie wykonując prawie żadnych czynności kojarzonych z prowadzeniem domu i nie uważam, aby to odzierało mnie z tzw. kobiecosci.