TommyT 13.05.2003 09:33 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 13 Maja 2003 hmm mniam Bugdie- Parents Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 15.05.2003 09:42 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 15 Maja 2003 Niezwykłe lata wysłuchiwania nagrań w radiu, niezła jakość muzyki na UKF-ie, gromadzenie informacji o zespołach. Były w tych czasach chwile niezwykłe; kiedy na przykład usłyszałem znany mi skądinąd numer SWEET "Fox on the run" w stereo, byłem totalnie urzeczony (to chyba pierwszy sprzęt jaki widziałem w zyciu, nazywał sie chyba "Pionier" - był rok 1977)... Potem , bodaj na "Meluzynie" - to był już system pseudo-kwadro i brzmiał jeszcze lepiej, kiedy słuchałem Tangerine Dream i Klausa Schulze, to było jak mistyczne, religijne przeżycie.... Te pierwsze radyjka były bezbłędne, kilka modeli miało wbudowany zegar w stylu dworcowym - przekręcające się klapki z cyferkami! Odlot... Dzięki wszystkim za posty, piszcie,piszcie!!!! Emems - widzisz że się udało?!? Pozdriv "Prostych słów się boi największy nawet twardziel, Proste słowa z gardła nie chcą wyjść najbardziej" (T.Love) Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 15.05.2003 09:45 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 15 Maja 2003 I jeszcze: Pamiętam, jak na mnie działa muzyka metalowa - UFO, Deep Purple - zwłaszcza "In Japan", bardzo lubiłem Saxon i Motorhead, ale to już przed maturą... Dwójka zagrała calutką dyskografię Beatlesów, pół klasy uczyło się z ich piosenek angielskiego... Wiele doznań artystycznych, tak jak wycie (sic!) wokalisty Slade (Dave'a Hilla?) w "Everyday when I'm away, I'm thinkin' of you", dawało takie ciary po plerach, że człowiek był wiecznie nakręcony od muzyki. Nie potrzebowałem niczego więcej. Najlepszą używką były Ekstramocne bez filtra, które z powodu znakomitego mocnego smaku nazywaliśmy "Schabowe" (zawsze sprawdzając numer serii produkcji, najlepsza była 11-tka...). Marychę zajarałem parę razy w życiu i na tym zakończyłem edukację dragową. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 26.05.2003 11:25 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 26 Maja 2003 To pierwsze w moim życiu radio nazywało sie "Karioka", było wielkości 20'TV i miało odjazdowe brzmienie . Podłączałem magnet i grałem na cały regulator, np. "Whole lotta love" Led Zepów... A propos: czy pamiętacie, jak z płyty analagowej słychać było w kluczowym momencie ściszone "Woman!!" z "następnej" ścieżki [jakby echo, tylko wcześniejsze], które po chwili wybrzmiewało z całą siłą? Brakuje mi tego na CD... Kiedy w "Karioce" ustawiało sie daną stację radiową, w zielonym okienku odsłaniały się firaneczki Można było całymi nocami jeździć po falach i słuchać dalekiego świata... "Benny przekręcił gałkę w swojej krótkofalówce. Chciał porozmawiać ze światem. Złapać Moskwę, Nowy Jork, nawiązać łączność jak za starych, dobrych dni.." [Roger Waters, "Radio KAOS"] Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 26.05.2003 11:26 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 26 Maja 2003 W Warszawie, oprócz nieźle grającego 94 FM [to to radio, co go feministki nie lubieją ], odkryłem tuż obok Rockradio 95.8 FM [http://www.rockradio.pl]; za dnia grają [niestety!] głównie playlistę, ale wieczorem walą takie kawałki, że czacha dymi (Makak, Rojek, Grabowski, Anzelmo; czwartek z classic rock'iem-Led Zep, Fokus; co ja Wam będę gadał...). Jest tu sporo dawnej Radiostacji, która się "zeremefowałostrójkowała"... Swojego czasu w Krakowie było graffiti: "RMF - wyp.....lać do W-wy"; jakżeż chętnie bym sie zemścił... Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 18.06.2003 08:23 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 18 Czerwca 2003 Fajny mam wątek.... W roku 1979 miałem już pierwszy magnet szpulowy (ZK-140), kumpel pożyczył mi taśmy z mnóstwem kawałków Led Zepów, Sabbathów, Purpli, i kupy innych kapel; był tam też 17-minutowy, psychodeliczny numer, którego wykonawcy nikt nie znał. Wiedzieliśmy tylko, że fragmentu tego nagrania użyła telewizja do programu o lotnictwie (nazywał się chyba "Skrzydła"). Po pół roku, kiedy zagrałem go chyba z pół setce ludzi, okazało się, że to Iron Butterfly i numer "In-A-Gadda-Da-Vida" (podobno slangowe "In the garden of eden"). Cudny kawałek, z kilkuminutowym solo na perkusji, rozedrganymi organami Hammonda i wyjącą gitarą oraz apokaliptycznym głosem wokalisty... Kiedy będziecie mogli, posłuchajcie go kiedyś... Notabene, telewizja z lubością wykorzystywała kawałki nagrań (np. "Pulsar" Vangelisa do "Sportowej Niedzieli" czy jakoś tak)... Pierwszym longiem nagranym na tego szpulaka był album Queen'ów "Jazz" - niezwykły, chociaż nie oceniany tak wysoko przez krytyków jak wcześniejsze ich płyty... Mnie zauroczył, i do dziś lubię takie rozbudowane i bogate dźwiękowo kompozycje. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
dobrzykowice 18.06.2003 10:50 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 18 Czerwca 2003 już Ciebie lubie ponury mam nie takie same ale bardzo podobne wspomnienia, u mnie bylo troche mniej metalu a więcej elektroniki ale jak widzę klimat wspomnien jest identyczny. ZK 120 z magicznym zielonym oczkiem (lampa pokazująca poziom sygnalu przy nagrywaniu), Kordowicz, wieczory plytowe w trójce, radio luksemburg .... Magnetofon mam do dzisiaj wraz z kolecją szpul ORWO Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
dobrzykowice 18.06.2003 10:58 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 18 Czerwca 2003 jeżeli ktoś czuje klimaty Pink Floyd to koniecznie powinien posluchac ostatniej plyty ARCHIVE a szczególnie kawalka AGAIN - totalny odlot, rzadku juz zdażają się takie klimatyczne plyty Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
TommyT 20.06.2003 23:09 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 20 Czerwca 2003 a ja polecam wszytkim którzy lubią jazz trochę tematów w stylu acid i ambient itp, Monday Michiru, Kruder&Dorfmeister, LiQuid Soul, De Phazz,St. Germaine, Gotan Project,Chuck LoebbTomek Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 23.06.2003 13:25 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 23 Czerwca 2003 no masz ... same nieznane nazwy.... ale posłucham, kiedy uszki pozwolą a kieszeń da.... Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
TommyT 24.06.2003 11:19 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 24 Czerwca 2003 Kazaa i poszukaj, a potem na płytkę....pzdrtomek Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 30.06.2003 09:52 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 30 Czerwca 2003 Kazaaaałeś, to zajrzę Opowieści zgredowskie cd. W ogólniaku zrywaliśmy się z lekcji w środy, bo po 12-tej Kaczkowski grał świetne płyty w "Muzycznej Poczcie UKF"; przez miesiąc grał dwupłytowy album Queen "Queen Live Killers"- zachwyt, że tak można zagrać - i nagrać - koncert! Punktem zwrotnym w moim życiu był "The Wall" Pink Floyd'ów.... Byłem, i do dzisiaj jestem, absolutnie zakochany w tej płycie. Tego uczucia nie zmieniło nawet zgranie w radiu do cna utworu "Another brick in the wall part 2" ["We don't need no education"]. Na angielskim rozważaliśmy, dlaczego tu jest podwójne przeczenie, którego ponoć w angielskim nie ma [tak jak litery V w polskim alfabecie ]. "Ściana" była pierwszym tekstem, który usiłowałem sam przetłumaczyć (wiedząc o co chodzi na płycie, bo tłumaczył ją Kaczkowski). c.d.n..... Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 10.07.2003 13:23 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 10 Lipca 2003 Kaczkowski to był prawdziwy szaman eteru - jak go nazwał Hołdys - tworzył tak nieprawdopodobnie intrygującą atmosferę i tak cudnie opowiadał o muzyce, że słuchali go z zachwytem ludzie nawet niespecjalnie lubiący muzykę rockową... W sumie w nowej "Trójce", dostał dwa pasma, z tego jedno całkiem przyzwoite - w niedzielę od 21.00.... A w którąś niedzielę w TV otrzymał "Złoty mikrofon"; skubaniec, znowu się nie pokazał, ale uważny widz mógł go zobaczyć - siedział tuż obok Kamila Durczoka... łepetyna łysa, a nie szpakowata jak kiedyś..."Kaczor" miał też problemy; w stanie wojennym zagrał "Autobiografię" - jeszcze ciepłą, oczywiście bez glejtu cenzury, za co stracił kartę mikrofonową (tak się nazywało prawo do prowadzenia audycji). Właściwie to zagrał dwie zwrotki, oddzielnie, i jakiś wnerwiony słuchacz dzwonił do Trójki "ty sku....lu, puścisz to w całości czy nie?!?" (też za Hołdysem). Ech, czasy... Teraz wszystko wolno, tylko że nie ma już tej magii.... Nawet Szymborska jest "zajebista"....A może tak właśnie wygląda starzenie się, niezrozumienie "postępu" (?), jednoczesne obrastanie w dostojeństwo i obojętność? "Rów, którym płynie mętna rzeka, nazywam Wisłą....Ciężko wyznać, na taką miłość nas skazali,Taką przebodli nas ojczyzną..." Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
TommyT 11.07.2003 09:04 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 11 Lipca 2003 oj co racja to racja, tamta magia radia i nagrywanie na kasprzaka RB3200 juz nie wróci, tak jak kasety Stilon , ja słuchałem jeszcze Bielszego odcienia bluesa, co poniedziałek w III i nowofalowo- punkowych audycji Wiewióra w radiowej II, a i była jeszcze cykliczna audycja o muzyce elektronicznej gdzie można było posłuchać Tangerine Dream, Klausa Schulze, Kitaro i innych, hehe, pamietam audycje Niedźwiedzia z muzyką z 4AD, i tak BTW pamiętasz taką muzyczną gazetę, pierwszą w Polsce gdzie można było poczytać o tym wszystkim co w muzyce działo się u nas i na świecie, czyli wydawany na najgorszym papierze Non Stop, mam kilka roczników, pisywali tam wszyscy najlepści radiowi prezenterzy i dziennikarze muzyczni, o Spinie czy Rolling Stonie, że nie wspomnę o Musical Express to można było tylko w radiu usłyszeć, jak dostałem pierwsze numery w swoje ręce(1984-85) to czytałem kompletnie wszystko, nawet o tych gatunkach muzyki które mnie nie interesowały i analizowałem nawet kompletnie niezależne US listy przebojów z wykonawcami o których u nas nikt wtedy nie miał pojęcia, to były INNE czasy, to se ne wrati Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 16.07.2003 09:21 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 16 Lipca 2003 Tommy [The Who ? ]; Non Stop... i połowa numeru na ogłoszenia o naborze do kopalni... papier jak toaletowy w V gatunku, a potem kolor i pod redakcją Hołdysa... Pamiętam chyba wszystko, i "Wieczór Płytowy" w Dwójce, i jak Kaczor grał w Dwójce "The Clash", a od Trójki byłem uzależniony... poza Korneliuszem Pacudą to chyba słuchałem jej na okrągło... to BYŁO radio... Opowieści zgredowskie c.d. Będąc małolatem, z lubością "odkrywałem" grupy, których nie ma w panteonie rocka na pierwszych pozycjach, jak: AC/DC [pamiętacie? Ace piorun Dece ], Boston, Uriah Heep, Styx, Budgie, Rush, Supertramp, Status Quo, Pavlov's Dog, Chicago... Stones'ów odkryłem późno, tak samo The Doors. Dopiero "The end" w "Czasie Apokalipsy" Coppoli kazało mi na poważnie szukać ich nagrań. Ten helikopter.... a potem "Rajd Walkirii" Wagnera... rzuciłem się znowu na muzykę poważną. Rewolucja punkowa przeszła u mnie niemal niezauważenie, ale byłem (i jestem) nieprawdopodobnie zafascynowany tym, czego dokonało The Clash, ewoluując w swej muzyce od garażowego punka do wysublimowania dźwięków skrzypiec i fortepianu [Combat Rock] czy dubu prawie rodem z Jamajki [sandinista]... Jeszcze chyba tylko The Stranglers zrobili taką ewolucję swojej muzyki, tylko w popową stronę, a z innych bardzo lubiłem Ramones - za energetyczność (zresztą Clash też), za to samo potem grunge.... Tak samo The Police - to było totalne zauroczenie, że trzech ludzi może tak grać (niby jak Rush czy Budgie, ale jak odkrywcze dźwięki ci faceci wygrywali!!). Cała technika gry na perkusji przewróciła się za sprawą Copelanda. A kawałki Policjantów znajdują się do dzisiaj w najróżniejszych miejscach [np. "Wrap around your finger" u Rynkowskiego w "Czego może chcieć od życia ...taki xeroboy jak ja" ] Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
Hadraadae 16.07.2003 19:31 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 16 Lipca 2003 A ja uwielbiam muzykę Nine Inch Nails. Chyba mało u nas popularną, może wśród nastolatków w okresie buntu, negacji i depresji Ma łatkę industrial indie rock. Ale piękna jest. Pozwolę sobie zacytować z płyty Fragile: "we'll find a place where we can run and hide we'll build a wall and we can keep them on the other side..." Czy ktoś może podziela mój zachwyt? Niech się odezwie Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
TommyT 17.07.2003 06:36 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 17 Lipca 2003 Ponury - z tą III podobnie, a i z muzyką również, zacząłem od fascynacji heavy metalem lat 80-tych, poprzez hard rock i rock 70-tych do bluesa elektrycznego potem akustycznego z początku wieku, stąd tylko krok do jazzu i swingu, potem fascynacja soulem i rock'n'rollem( nawet prowadziłem cykliczną audycję o r'n'r w pewnym radiu) i coraz poważniejza podróż poprzez jazz do współczesnego acid jazzu i jaz rapu, w międzyczasie jeszcze okres zauroczenia funkiem, nową falą i punkiem, cold wave i elektroniką, tak, że w zbiorze kaset, longów i cd mam echa wszystkich fascynacji, niezły koktajl. Kiedyś trzeba było się nieźle postarać,żeby zdobyć upragnione nagrania, koncerty nagrywane live na mono magnetofon krążyły kopiowane x-razy, a co to byly za koncerty, Brodnica , JArocin , Metalmania, Blues nad ODrą, na jazzowe WSJD czy jamboree nigdy nie bylo kasy, te 24- godzinne i dłuzsze w Hali Gwardii i na Torwarze, Marchewka, początki letniej zadymy w środku zimy no i ostatni Perfectu na Stadionie Dziesięciolecia, ech przy dzisiejszym dostępie do mediów, do muzyki, do inetu , to co było wydaje się jakieś prawdziwsze, albo ja jestem niereformowalny, co nie znaczy ,że mi się to nie podoba , a Pacudy też nie słuchałem )) , country to jeden z niewielu gatunków , który poza bardzo małymi wyjątkami wcale do mnie nie przemawia, pozdrawiam tomek Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 17.07.2003 14:32 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 17 Lipca 2003 Perfect na Stadionie... I dwa reflektory p-lotnicze, i totalna ciemność po koncercie, i ta magia.... A x lat przedtem byłem na obydwu "ostatnich" koncertach Perfectu w "Stodole"...Każdy koncert to było wydarzenie na miarę epoki... i prawie na wszystko się chodziło... Kraftwerk i Iron Maiden, Tangerine Dream i UK Subs (z Republiką); zimny, nienagłaśnialny Torwar.... EEECH!!!! Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
ponury63 17.07.2003 15:43 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 17 Lipca 2003 A ja uwielbiam muzykę Nine Inch Nails. Chyba mało u nas popularną... Nigdy do mnie nie trafiała, tak jak i np. Bauhaus... Ale jeśli możesz coś polecić z Dziewięciocalowych Gwoździ, to chętnie posłucham.... Kilkanaście lat temu nie tolerowałem muzyki np. Rush, a teraz... Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
Hadraadae 17.07.2003 17:05 Zgłoś naruszenie Udostępnij Napisano 17 Lipca 2003 NIN ze starszych płyt, np Broken czy The Downward Spiral, to całkiem inna historia niż ostatni dwupłytowy album The Fragile i niesamowita niedostępna w Polsce (o ile mi wiadomo) All That Could Have Been. Szczególnie jeśli uda Ci się dotrzeć do tej ostatniej... Jest na niej kilka nowych kawałków instrumentalnych, w których czuje się, że Reznor to solidnie wykształcony pianista i niebanalny kompozytor. Jest pare przearanżowanych starszych utworów, np "Something I Can Never Have", z pierwszej płyty choć szczególnie popularne dopiero po "Urodzonych Mordercach", ale w wersji prawie akustycznej i niesamowitej - ciarki przechodzą po plecach. No i tytułowe "All That Could Have Been" - duża rzecz. Natomiast The Fragile to chyba najbardziej komercyjna płyta NIN, mocno krytykowana w Stanach przez ortodoksyjnych fanów rozmiłowanych w The Downward Spiral. Faktycznie jest na niej parę kawałków, z których można by zrobić radiowe hity, np bardzo popularny swego czasu na niemieckiej Vivie "We're in this together now" i "Into the void". Ale w sumie NIN to nie jest muzyczka łatwa, lekka i przyjemna. Trzeba się w niej rozsmakować. Powiedziałabym, że muzyka NIN jest jak nagle zapadająca ciemność - trzeba się nauczyć w niej poruszać, żeby poczuć się pewnie i nie nabić sobie guza.Polecam!!! Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania
Recommended Posts
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.