Muzyka

[perm]

A co to są tonacje negatywne? To jakaś przenośnia?

Nie słuchałeś Colliera? Tak, swoją drogą poświęciłem trochę czasu, by posłuchać i zrozumieć jego wywody o Negative Harmony. Nie jest to łatwe ze względu na słownictwo ale, szczerze mówiąc szczęka mi opadła. Facet ma łeb jak sklep kolokwialnie ujmując. Skąd on ma taką wiedzę i umiejętność jej przełożenia na muzykę w tym wieku? Nie dziwię się tej fascynacji nim, bo tak chyba można to określić ze strony środowiska muzycznego, z małymi wyjątkami (tak, tak!) osobiście jednak jakoś nie mogę się nim zachwycić. Słuchałem sporo jego interpretacji i utworów własnych (zdaje się) i cały czas mam wrażenie, że siłuje się ze sobą samym.

O Clarke mówiliśmy już jednak tutaj przy okazji wspominania Pastoriusa i zgodnie (chyba:rolleyes:) potwierdziliśmy opinie krytyków, że choć to wielce zasłużony muzyk, to i ci wielcy ludzie czasem latami potrafią być strasznie nierówni. [

Myślałem, że będę oryginalny. Przy was trudno. No ale cóż. Bardzo mi się taka sytuacja podoba.

[Gość Pepeg z Gumy]

Nie słuchałeś Colliera? Tak, swoją drogą poświęciłem trochę czasu, by posłuchać i zrozumieć jego wywody o Negative Harmony. .

Ach! tak to sobie przetłumaczyłeś te "tonacje negatywne"

Chyba jednak niezbyt fortunnie. Pic polega trochę na czymś innym. Gość po prostu zauważył, że podstawa harmoniczna granego akordu w rozwinięciu jego konsonansowych pentatonik innych tonacji wcale nie musi prowadzić do jakiegoś nieznośnego dysonansu.Wręcz przeciwnie brzmienie jest wyjątkowo ciekawe ale w formalnym zapisie prowadzi to do powstania akordów kompletnie dziwacznych. Chciałoby się rzec :" i cóż , że ze Szwecji", skoro nawet nieharmonicznie a i tak brzmi fajnie.

Nie jest to też jego wynalazek.Stosują pewne formy tego od lat muzycy. W najprostszym i trywialnym ujęciu gitarowym: do powerchordu ( nie będącym stricte akordem) można przecież grać pochody zarówno mol jak i dur. Collier poszedł trochę dalej, bo oparł całość granych funkcji na całych akordach lub ich częściach, tak ,żeby mimo występujących dysonansach, zęby nie bolały.

 

Krzyśku

dobra whisky w towarzystwie nieźle nawiedzonego basisty i też się dasz przekonać do Johna Patitucci, podobnie jak Corea na trzeźwo https://www.youtube.com/watch?v=m11NXxJmBnI

[perm]

To nie jest tłumaczenie. Licentia poetica. Nie używa takiej zbitki, przynajmniej ja nie usłyszałem. Pasuje jednak do całości. Mówi Collier o tym, że to nie jego pomysły, jednak stwierdza, że da się w takim, wydawałoby się karkołomnym układzie zrobić muzykę i to niezłą. O tym zresztą piszesz. Ja jestem pod wrażeniem autentycznym jego znajomości tematu i tego jak tę wiedzę przekłada na muzykę. Mimo to nie mam jakoś do niego przekonania.

[perm]

...

Krzyśku

dobra whisky w towarzystwie nieźle nawiedzonego basisty i też się dasz przekonać do Johna Patitucci, podobnie jak Corea na trzeźwo https://www.youtube.com/watch?v=m11NXxJmBnI

To trochę jak z grą na pile. Można być wirtuozem grając na takim egzotyku tylko czemu akurat na pile?

[Gość Pepeg z Gumy]

To nie jest tłumaczenie. Licentia poetica. Nie używa takiej zbitki, przynajmniej ja nie usłyszałem. Pasuje jednak do całości. .

Teraz już rozumiem.

Osobiście użyłbym jednak pojęcia "harmonii przeciwstawnych", choć "harmonia" i tak musiałaby być rozumiana potocznie a nie encyklopedycznie.Szczegół.

Mała uwaga dotycząca zestawienia obojga.

Nie można chyba jednak w żaden sposób porównywać Hiromi z Collierem. Z jednej strony subtelna dziewczyna- z drugiej miły chuligan.

Dalej, to już tylko kwestia subiektywnego wyboru albo... zapotrzebowania na określoną strawę danego dnia.

To artyści mający zupełnie różne manifesty twórcze, różne drogi poszukiwań.

Hiromi bawi się z słuchaczem samymi emocjami, stosuje zabiegi klasyczne, stawia na technikę, nie zaskakuje rozwiązaniami harmonicznymi czy formalnymi. Błyszczy, ma osobowość, traktuje muzykę jako źródło samej radości epatuje techniką.

Collier jest eksperymentatorem , poszukuje głównie nowej jakości, interesującego brzmienia. Jego twórczość odwołuje się wręcz do wyrafinowanych i nowatorskich zabiegów, które w dodatku elegancko uzasadnia na bazie samych zasad muzyki, ale bawi go to.

Dwie różne szkoły, dwa różne pryncypia - Berklee i Królewska. Jedno i drugie jest jednak ciekawe.

[perm]

...

Nie można chyba jednak w żaden sposób porównywać Hiromi z Collierem...

To porównanie wynika trochę z faktu, że o obu dowiedziałem się tu od ciebie i obu wcześniej nie znałem. Muzyków jest trochę i koncentrowanie się akurat na tych dwojgu jest przypadkowe. Łączy ich niewątpliwie talent, gruntowne wykształcenie i uznanie więc porównanie jest chyba na miejscu. Ja widzę podobieństwo Hiromi także do innego muzyka, którego tu poznałem - Abasiego. Podobieństwo w intuicyjnym konstruowaniu tematu i doborze środków sprawiającym, że chce się słuchać co będzie dalej. Tak jak już pisałem, na początku myślałem, że muzyka Abasiego to po prostu bezmyślny trochę łomot. Owszem ale nie bezmyślny, za to fascynujący. Wystarczy się wsłuchać.

[jola_krzysiek]

(...)do powerchordu ( nie będącym stricte akordem) można przecież grać pochody zarówno mol jak i dur. (...)

 

Wow, tego zdania bez przedniego bourbona nie rozgryzę .

 

Tu lekko z innej beczki aczkolwiek z równie wysokiej półki.

 

[perm]

Wow, tego zdania bez przedniego bourbona nie rozgryzę .

...

Powerchord to taka "podstawa" akordu. Jak dodasz tercję czyli kolejny dźwięk to będziesz miał albo dur albo mol czyli albo wesoło albo smutno. Możesz wybrać. To nie do końca to co robi Collier bo on to samo robi z akordami, które jakby z góry definiują charakter utworu (powerchord nie) i o dziwo wychodzi z tego muzyka.

[perm]

 

Tu lekko z innej beczki aczkolwiek z równie wysokiej półki.

 

Adrenalina. Od początku do końca. Perkusista też świetny. No i jakość, jakość, jakość! Kiedyś nie słuchałem w ogóle Youtube, ale to się zmieniło.

[Gość Pepeg z Gumy]

Ja widzę podobieństwo Hiromi także do innego muzyka, którego tu poznałem - Abasiego. Podobieństwo w intuicyjnym konstruowaniu tematu i doborze środków sprawiającym, że chce się słuchać co będzie dalej. .

 

:DO w mordę! Chyba niejeden muzykolog słysząc takie zdanie a nie znający obojga, zaraz by gorączkowo zaczął szukać nagrań. po czym... strasznie by się zawiódł ,że żadne z nich to jednak nie jakiś nowy "awangardowszy" Stockhausen..

Deczko przesadziłeś z tą intuicją w konstruowaniu tematu. Akurat tutaj oboje mają ściśle określony temat swoich kompozycji.Owszem, być może można mówić o jakimś intuicyjnym jego przetwarzaniu ( dla Hiromi to wręcz naturalne, gra głównie improwizując, Abasi ma swój oryginalny schemat zmian), ale, ale... "g,e,f,d,c,g" jest u nich jak u Moniuszki - tematem ich własnego "wlazł kotka".

Nie wiem co miałeś na myśli pisząc " dobór środków w konstruowaniu tematu" lecz granie nawet szalonych chromatyk czy bieganie po pentatonikach i arpeggiach nie są intuicyjne a zadanie postawione rozkazem tematu trza jak ruski żołnierz wykonać.

Nie próbowałem jeszcze (przyznaję się bez bicia) analizować stylu Hiromi ale wiem, że Abasi wymyślił swój osobisty "patent" na rozwijanie tematu ( bardzo zresztą precyzyjnie "zaprogramowanego") .

Ale, co tam- bas mi gra dalej. Trochę elektrofanku z Pilicha w Mayonesie.https://www.youtube.com/watch?v=3wfsnAWIdYc&list=RDECgzXW2RPgE&index=34

[perm]

Deczko przesadziłeś z tą intuicją w konstruowaniu tematu. Akurat tutaj oboje mają ściśle określony temat swoich kompozycji.Owszem, być może można mówić o jakimś intuicyjnym jego przetwarzaniu ( dla Hiromi to wręcz naturalne, gra głównie improwizując, Abasi ma swój oryginalny schemat zmian), ale, ale... "g,e,f,d,c,g" jest u nich jak u Moniuszki - tematem ich własnego "wlazł kotka".

Nie wiem co miałeś na myśli pisząc " dobór środków w konstruowaniu tematu" lecz granie nawet szalonych chromatyk czy bieganie po pentatonikach i arpeggiach nie są intuicyjne a zadanie postawione rozkazem tematu trza jak ruski żołnierz wykonać.

Dokładnie to. Trudno tak naprawdę określić ile z tego jest improwizacją ile zaplanowanym schematem ale Hiromi zdaje się wychodzi na scenę z ogólnymi założeniami tego co będzie grała a reszta powstaje w trakcie. Co do Abasiego nie jestem pewien. Może jest to wszystko dokładnie zaplanowane, może nie.

Nie próbowałem jeszcze (przyznaję się bez bicia) analizować stylu Hiromi ale wiem, że Abasi wymyślił swój osobisty "patent" na rozwijanie tematu ( bardzo zresztą precyzyjnie "zaprogramowanego")

Oboje mają wspólną cechę, o której pisałem. Z ciekawością słucha się tego co będzie dalej, z uśmiechem kwitując kolejne niesamowite pasaże. Hiromi jestem autentycznie zauroczony. Tym między innymi własnie, że w siedmiominutowym utworze potrafi wielokrotnie zaskoczyć i za każdym razem jest to coś świeżego, coś oryginalnego (oczywiście biorąc poprawkę na fakt, że ciężko o zupełną oryginalność). Co do stylu, nawiązania do standardów, użytych środków to chętnie posłucham twojej opinii. Sam zbyt mało wiem, by zrobić to kompetentnie.

[jola_krzysiek]

(...)Ale, co tam- bas mi gra dalej. Trochę elektrofanku z Pilicha w Mayonesie.

 

Jeden z moich ulubionych... Lubię Go w konstelacji bardziej rockowej:

 

 

 

πr² , że przypomnę tworzą: Marek Raduli, Tomek Łosowski no i oczywiście Wojtek Pilichowski.

[jola_krzysiek]

Przesłuchałem całą jego płytę i zupełnie nie wiem dlaczego musiałem sięgnąć po coś z repertuaru Yes. Powiedzcie czemu mi się to tak skojarzyło.

 

[jola_krzysiek]

To oczywiście żart, po prostu tak mnie najszło . (To pewnie wina Wakemana)

 

https://www.youtube.com/watch?v=93y9wfB3EM8

Edytowane 16 Listopada 2017 przez jola_krzysiek

[Gość Pepeg z Gumy]

Przesłuchałem całą jego płytę i zupełnie nie wiem dlaczego musiałem sięgnąć po coś z repertuaru Yes. Powiedzcie czemu mi się to tak skojarzyło.

 

Moim zdaniem fantastycznie Ci się skojarzyło. A jakbyśmy poszperali nieco dalej to dotarlibyśmy nawet do pomysłów i modalnego śpiewu Shulmanów z Gentle Giant.

[jola_krzysiek]

Dziś mija 26 lat od Jego śmierci. Mimo swoich niedoskonałości (także muzycznych) był geniuszem.

 

https://www.youtube.com/watch?v=gwfF8EabZ78[h=1][/h]

[perm]

Cos w tym facecie jest... Jakaś fantazja, może trochę szaleństwa. Gdyby mniej śpiewał, choć jakoś się ten śpiew z muzyką komponuje. Collier mógłby posłuchać. I wyciągnąć wnioski. Ideałem jednak nie jest. Końcówkę zdecydowanie można sobie darować.

[jola_krzysiek]

Dość oszczędni w przekazie ale świetnie się tego słucha.

 

[jola_krzysiek]

w ramach koncertów BMW Jazz Club:

 

3.12 - Warszawa, TWON

5.12 - Katowice, Międzynarodowe Centrum Kongresowe

6.12 - Gdańsk, Filharmonia Bałtycka

10.12 - Lublin, Centrum Spotkania Kultur

12.12 - Szczecin, Filharmonia Szczecińska.

 

na pierwszych trzech koncertach jako gość specjalny wystąpi... JACOB COLLIER!

Edytowane 28 Listopada 2017 przez jola_krzysiek

[perm]

w ramach koncertów BMW Jazz Club:

 

3.12 - Warszawa, TWON

5.12 - Katowice, Międzynarodowe Centrum Kongresowe

6.12 - Gdańsk, Filharmonia Bałtycka

10.12 - Lublin, Centrum Spotkania Kultur

12.12 - Szczecin, Filharmonia Szczecińska.

 

na pierwszych trzech koncertach jako gość specjalny wystąpi... JACOB COLLIER!

Na wioskę już nie przyjedzie. Szkoda. Mimo notorycznego braku czasu na pewno bym się wybrał.