czy to będzie równouprawnienie?

[mozelka]

w styczniu, po 15 latach zajmowania się domem i dzieckiem, wracam do pracy. Czy mogę wymagać od mojego męża, jak wrócę wieczorem i rozwalę się przed telewizorem, aby podał mi gorący i smaczny obiad? I kto wtedy będzie prał i sprzątał? Do tej pory było to moje zadanie, ale teraz ja będę pracować i to dłużej i ciężej od niego. Acha, rozmowa nic nie dała /chciałam podzielić obowiązki/. I tak pomyślałam o "terapii szokowej" - przyjdę, rozwalę się, zażądam obiadku i spytam czy ładnie wszystko poprał /łącznie z moimi majteczkami/ i co jutro smacznego nam ugotuje... Myślicie, że to zadziała?

[cisza1]

Mysle ze nie

[agnieszkakusi]

Po 15 latach? Jak to wytrzymałaś?? Ja po 1,5 roku siedzenia w domu powiedziałam mężowi albo idę do pracy, albo się rozwodzimy podziwiam Cię za wytrwałość. Czy to podziała?? Raczej nie. Nie wierzę, żeby ktoś kto przez 15 lat miał podawany obiadek i poprane ubrania nagle zaczął to robić dla drugiej strony. Ale cuda się zdarzają. Może kup mężowi na święta fartuszek i komplet miotełek?

[Miraśka]

też sądze ,że to nie zadziała-zreszta sama napewno znasz juz odpowiedz-bo najlepiej wiesz czy pomaga ci na co dzień,ile pracuje-czy 8 godz i reszta w domciu.Ja ,,siedzę,,już w domu 12 lat i cię rozumiem .Ja na pomoc mojego lubego mogę liczyc sporadycznie-pracuje po 10-14 godzin i tylko ma niedziele wolna wiec wybaczam choc to drazni-ale cos za coś,Wczoraj po 2 miesiacach naprawił kontakt,antene-ja wcześniej kupiłam zasilacz i podłaczyłam, i wymienił żarówki u dzieciaków-ja na takie duperele przestałam reagować .życzę powodzenia

[mozelka]

Na pomoc męża nie mogłam nigdy liczyć-tak jak napisałam, przychodził po 8 godz. i na kanapę. Nawet te typowo męskie czynności załatwiam sama, np. malowanie, tapetowanie, wiercenie dziur itp. No ale myślę tak: on 8 godzin i potem nic, a ja 10-12 i znowu do garów i prania? Zaryzykuję i nie będę nic robić jak przyjdę z pracy, bo przecież on będzie wcześniej w domu, to chyba coś ugotuje?

[cisza1]

najlepiej... pokaz mu ze sobie radzisz sama swietnie... zarob wiecej... badz niezalezna...

 

moze bedzie sie probowal 'zrealizowac' inaczej... no i tu twoja szansa... ... musisz go tylko delikatnie podsterowac... ty wiesz jak

 

negocjacje w stylu 'teraz ty BO JA...' hm... no nie wiem...

ja jestem jakos odporny na zbyt sugestywne formy persfazji.

 

hehe... napisz jak poszlo....... hm... interesujace

[marekcmarecki]

dobre... mam nadzieję, że moja żona tu nie zaglądnie Pozdrawiam! Napisz jak wyszło!

[Charlie]

...będziemy Ci kibicować. Informuj nas skrzętnie o przebiegu procesu przestawiania. Osobiście mam nikłe nadzieje na Twoje zwycięstwo (to tak jak byś chciałe zmusić słońce do zachodu na wszchodzie i odwrotnie ) ale piłka jest okrągła a bramki są dwie !

 

Pozdrawiam

[ja14]

Proponuję restauracje (albo gosposię - tylko warunek - musi być stara i brzydka )

[renjul]

a ja myślę, że warto spróbować to rowalenie się na kanapie. Ja tak kiedys zrobiłam i podziałalo. W końcu wiele nie ryzykujesz. Najwyżej mały sajgonik w domu Jak nie zadziała to wtedy już chyba brzydka gosposia

[Jose33]

Zasada powinna być taka-kto wcześniej wraca do domu ten gotuje i sprząta:)

[cisza1]

taaak, to by bylo sprawiedliwe, ale jakby tylko jedna polowka pracowala, to drugiej zaliczamy ze jeszcze nie wyszla czy juz wrocila?

[Gość elutek]

...

[Majka]

warto spróbować.

Zasada nic nie mówić, tylko sie uprzejmie dziwić. Jak wrócisz do domu rzeknij

" ale jestem zmęczona, miałam cięzki dzień, położę sie kochanie, dziekuję nie bede nic jeść"

na drugi dzień to samo, ewentualnie dodaj " może przynieś mi coś lekkiego do zjedzenia i połóż się kolo mnie"

trzeci dzień j.w dodaj "kochanie, zepsuła się zmywarka? tyle rzeczy widzę nie umytych"

itd.

 

Albo padnie z glodu i brudu, albo na kolana

[Sail]

Na pomoc męża nie mogłam nigdy liczyć-tak jak napisałam, przychodził po 8 godz. i na kanapę. Nawet te typowo męskie czynności załatwiam sama, np. malowanie, tapetowanie, wiercenie dziur itp.

 

Sorki dziewczyny za takie pytanie, ale gdzie Wy znajdujecie takich facetów? I po co komu taki facet?

 

Normalnie jak słysze/czytam coś takiego to czasem się wstydze, że jestem facetem.....

[cisza1]

warto spróbować.

Zasada nic nie mówić, tylko sie uprzejmie dziwić. Jak wrócisz do domu rzeknij

" ale jestem zmęczona, miałam cięzki dzień, położę sie kochanie, dziekuję nie bede nic jeść"

na drugi dzień to samo, ewentualnie dodaj " może przynieś mi coś lekkiego do zjedzenia i połóż się kolo mnie"

trzeci dzień j.w dodaj "kochanie, zepsuła się zmywarka? tyle rzeczy widzę nie umytych"

itd.

 

Albo padnie z glodu i brudu, albo na kolana

 

oh... to jest poezja dla moich uszu...

przyznam sie szczerze ze na mnie by to podzialalo

uwielbiam slodkie negocjacje ... bo przeciez to nawet moze byc zabawne... a wiadomo ze jak wesolo to wszystko ladwiej przepchnac

[Agduś]

Ja się nie dziwię, że 15 lat w domu wytrzymałaś. Ja się dziwię, że z takim facetem !

W okresach, gdy "siedziałam" w domu (właśnie taki okres trwa) zajmując się dziecięciem, podział pracy był prosty: małż w pracy, ja w pracy domowej (dziecko, spacerki, zabawy, sprzątanie, gotowanie, pranie itp.) Kiedy wrócił z pracy, zjadł, odpoczął, to, co zostało robiliśmy razem. Zajmowaliśmy się dziećmi, praniem, wieszaniem, prasowaniem i czym tam jeszcze trzeba było. Dzięki temu mieliśmy czas na inne rzeczy niż prace domowe i tego czasu mieliśmy po równo. Ja często wolałam coś robić, niż bawić się z dziećmi, bo po całym prawie dniu, byłam już tym zmęczona. Wtedy dziećmi zajmował się tatuś, dla którego stanowiło to odmianę po pracy zawodowej, a ja robiłam coś innego, często były to moje rozrywki. Dzięki temu dzieci często mówią "rodzice", zwracając się do nas, a nie "mamo". Kiedy ktoś pyta córcię "mama kupiła ci takie ładne butki", mała odpowiada ze zdziwieniem: "nie, rodzice mi kupili".

Kiedy pracowałam, wracałam do domu wcześniej, więc logiczne było to, że to ja gotowałam obiad (w weekendy często gotuje małż). Za to inne prace dzieliliśmy po równo, żeby jednocześnie je skończyć i jednocześnie mieć "wolne".

Co ciekawe, nigdy nie musieliśmy dyskutować, kto robi więcej, kto ma co robić i jak często. Po prostu w danym momencie patrzyliśmy, co trzeba zrobić i szybko dzieliliśmy się tym.

[mozelka]

u mnie na razie po staremu ,ale czuć i to bardzo, że coś wisi w powietrzu.

Jest niby normalnie, ale wiem, że wkrótce nastąpi "wybuch" - tylko w jakiej postaci? I trochę się boję

[Jose33]

taaak, to by bylo sprawiedliwe, ale jakby tylko jedna polowka pracowala, to drugiej zaliczamy ze jeszcze nie wyszla czy juz wrocila?

 

mówię o sytuacji kiedy obie połówki pracują:)Kiedy jedna nie pracuje to wiekszość obowiązków przechodzi na nią

[niktspecjalny]

u mnie na razie po staremu ,ale czuć i to bardzo, że coś wisi w powietrzu.

Jest niby normalnie, ale wiem, że wkrótce nastąpi "wybuch" - tylko w jakiej postaci? I trochę się boję

 

Dodam swoje 5gr. ponieważ miałem cos podobnego w domciu.Po 15 latach nie da sie szybko zmienić przyzwyczajeń rodzinnych.Jeżeli w tym okresie obowiązki domowe były podzielone i nic sie nie działo to podpisaliście nieformalną umowe w pamieci,że się na to godzicie.Nie bronie tu nikogo ale weż pod uwage fakt ,że Twoja druga połowa po takim okresie wiele rzeczy robi mechanicznie.Dużo podpowiedzi masz już podanych na tacy,wybierz te ,które wkleisz w swoje życie i po kłopocie.Ja wygrałem i wszystkim jest z tym ok.

 

22 lata przyzwyczajałem rodzine do tego ,że robie zakupy ,gotuje,płace rachunki,itp.Kiedyś(2lata temu) jak powiedziałem ,że zmieniamy troszku nasze zycie rodzinne...myślałem,że mnie zjedzą.Ale nauka nie poszła na darmo.Jak mnie nie ma w domciu muszą zapłacić rachunki bo np.nie będzie tv,prądu(np.cyfra+),nie ma nic ugotowanego -jedzonko jest kanapkowe,lodówa zaczyna straszyć-samochodem do sklepu po puszki,oczywiście jak paliwo jest itd itd itd.Do tego trzeba czasu ,żeby zmienić poprzednie przyzwyczajenia.Dasz rade...spokojnie i na luzie.

 

Pozdro...